پارادوکس سودآوری در «کاوه»؛ حبس نقدینگی در حسابهای دریافتنی و سقوط جریان نقد عملیاتی
به گزارش نبض بازار- در نگاه اول، رشد ۶۳ درصدی سود خالص و رسیدن آن به رقم ۲۱،۹۰۰ میلیارد ریال، نویدبخش عملکردی درخشان است. اما با کنار زدن لایه اول و بررسی کیفیت سود و جریانهای نقدی، زنگ خطرهای جدی در خصوص مدیریت سرمایه در گردش و ریسک نقدینگی به گوش میرسد.
سقوط آزاد جریان نقد عملیاتی: سود هست، پول نیست
مهمترین چالش افشا شده در این گزارش، وضعیت نگرانکننده جریان نقد عملیاتی است. در حالی که شرکت در صورت سود و زیان، سود عملیاتی ۳۲،۴۹۹ میلیارد ریالی را شناسایی کرده، در صورت جریان وجوه نقد (شرکت اصلی)، جریان خالص ورود نقد حاصل از فعالیتهای عملیاتی به رقم ۲،۸۸۷،۳۶۸ میلیون ریال (۲۸۸ میلیارد تومان) سقوط کرده است. این رقم در مقایسه با دوره مشابه سال قبل که بالغ بر ۶،۳۰۷،۹۴۳ میلیون ریال بوده، نشاندهنده کاهشی ۵۴ درصدی است. این شکاف عمیق بین «سود حسابداری» و «پول نقد واقعی»، نشان میدهد که بخش عمدهای از سود شناسایی شده، کیفیت نقدی ندارد و صرفاً روی کاغذ ثبت شده است.
انفجار حسابهای دریافتنی: فروش نسیه یا عدم وصول مطالبات؟
ریشه اصلی بحران نقدینگی را میتوان در سرفصل «دریافتنیهای تجاری» جستوجو کرد. طبق ترازنامه شرکت، مانده حسابهای دریافتنی تجاری و سایر دریافتنیها با جهشی خیرهکننده ۱۲۳ درصدی نسبت به پایان سال مالی قبل، از ۳۷،۳۳۳ میلیارد ریال به ۸۵،۹۲۵ میلیارد ریال (حدود ۸.۶ همت) رسیده است. این حجم از انباشت مطالبات در تنها ۶ ماه، نشان میدهد که شرکت برای حفظ آمار فروش خود، احتمالاً به فروشهای اعتباری گسترده روی آورده و یا در وصول مطالبات خود از مشتریان با چالش جدی مواجه است. حبس شدن بیش از ۸.۵ هزار میلیارد تومان از منابع شرکت نزد دیگران، در شرایطی که شرکت خود برای تأمین مالی هزینههایش تحت فشار است، یک ریسک مدیریتی آشکار محسوب میشود.
هزینههای مالی؛ تاوان کمبود نقدینگی
پیامد مستقیم عدم وصول مطالبات، نیاز شرکت به استقراض برای چرخش چرخ تولید بوده است. صورت سود و زیان نشان میدهد که هزینههای مالی شرکت در این دوره ۶ ماهه با رشدی ۷۷ درصدی نسبت به دوره مشابه سال قبل، به رقم سنگین ۱۰،۳۶۹ میلیارد ریال (بیش از یک همت) رسیده است. پرداخت روزانه بیش از ۵.۷ میلیارد تومان بهره بانکی، بخش قابل توجهی از سود عملیاتی شرکت را میبلعد. در واقع، سودی که سهامداران باید از آن منتفع شوند، اکنون صرف پرداخت بهره وامهایی میشود که به دلیل عدم وصول به موقع فروشها، اخذ شدهاند.
رشد تولید و سود ناخالص
البته نباید از عملکرد مثبت شرکت در بخش تولید و فروش غافل شد. درآمدهای عملیاتی شرکت با رشد ۴۱ درصدی به بیش از ۲۲۱ هزار میلیارد ریال رسیده و سود ناخالص نیز رشدی ۶۳ درصدی را تجربه کرده است. این ارقام نشان میدهد که «کاوه» در عملیات هستهای خود (تولید و فروش فولاد) همچنان قدرتمند است و توانسته حاشیه سود خود را در برابر تورم هزینهها حفظ کند. با این حال، اگر مدیریت فکری به حال تبدیل این فروشها به نقدینگی نکند، این سودها تنها در صورتهای مالی باقی خواهند ماند.
نتیجهگیری
فولاد کاوه جنوب کیش در حال حاضر با ریسک «کیفیت سود» مواجه است. رشد ۱۲۳ درصدی مطالبات و کاهش ۵۴ درصدی جریان نقد عملیاتی، نشانههایی از فشار نقدینگی است که اگر با وصول مطالبات مدیریت نشود، میتواند در نیمه دوم سال هزینههای مالی را باز هم افزایش دهد و سود خالص را تحتالشعاع قرار دهد.