«کیمیدارو» در تله ناکارآمدی انرژی و بنبست ارزی
به گزارش «نبض بازار»- از صورتهای مالی شش ماهه کیمیدارو نشان میدهد که علیرغم ثبت رشد ۶۰ درصدی درآمدهای ریالی، این شرکت دارویی بزرگ با یک شکاف عمیق ساختاری مواجه است. ناکارآمدی جدی در مدیریت مصرف برق و گاز در کنار وابستگی مطلق به سوبسید ارزی و صفر بودن صادرات، این شرکت را به یک کارخانه پرهزینه تبدیل کرده که پایداری آن تنها با حمایت دولتی تضمین میشود.
فرسودگی عملیاتی و هزینه سنگین انرژی
یکی از جدیترین انتقادات وارد بر کیمیدارو، ناتوانی در بهینهسازی مصرف انرژی در فرآیندهای تولید است. این نقد مستقیماً به فرسودگی ماشینآلات و فقدان سرمایهگذاری در فناوریهای کارآمد برمیگردد:
· رشد هزینههای انرژی: مجموع هزینه انرژی در شش ماهه ۱۴۰۴ به ۳۶،۶۷۶ میلیون ریال رسیده است که نسبت به دوره مشابه سال قبل (۲۵،۵۴۳ میلیون ریال با توجه به میانگین نرخها)، رشد چشمگیر بالای ۴۰ درصدی در مبلغ ریالی را نشان میدهد.
· ناکارآمدی در مصرف برق و گاز: مصرف برق (مگاوات ساعت) در شش ماهه ۱۴۰۴ به ۵،۹۲۶ واحد و مصرف گاز (مترمکعب) به ۸۱۹،۸۰۸ واحد رسیده است. در حالی که نرخ واحد برق از حدود ۲.۷۹ میلیون ریال به ۳.۲۴ میلیون ریال جهش کرده، حجم مصرف نیز همچنان بالا است. این همزمانی افزایش نرخ و عدم کاهش مصرف بهینه، فشار مضاعفی بر هزینههای عملیاتی تحمیل میکند.
· تعدیل منفی هزینه انرژی: نکته عجیبتر، ثبت اصلاحات منفی ۱،۸۷۵ میلیون ریالی در هزینههای انرژی است که نشاندهنده ابهام یا نوسان شدید در قیمتگذاری یا تخمین مصرف انرژی شرکت است. این وضعیت، شفافیت مالی را زیر سؤال میبرد.
کیمیدارو به جای سرمایهگذاری در فناوریهای کممصرف و بهینهسازی فرآیندها، همچنان با تجهیزات و روشهای قدیمی عمل میکند. این ناکارآمدی در نهایت به افزایش هزینه تمامشده تولید منجر میشود که یا باید توسط مصرفکننده نهایی (بیمار) پرداخت شود یا حاشیه سود شرکت را نابود کند.
دام ارزی و فقدان استقلال مالی
بخش منابع و مصارف ارزی، نشاندهنده یک ریسک مالی فاجعهبار برای کیمیدارو است:
· وابستگی ۱۰۰ درصدی به واردات: کل مبلغ ارزی مصرف شده برای خرید مواد اولیه (۱،۱۲۹،۲۱۵ یورو) در شش ماهه اول از طریق کانالهای رسمی تأمین شده است.
· صفر مطلق در صادرات: آمار بخش «منابع ارزی» به وضوح نشان میدهد که فروش صادراتی یورو صفر است. تنها یک درآمد ارزی ناچیز (حدود ۱۷ هزار دلار) در بخش "سایر" وجود دارد. این فقدان درآمد ارزی، بزرگترین چالش کیمیدارو است.
· ریسک لغو سوبسید: با توجه به نیاز ارزی بالا، عدم توانایی در تأمین ارز از طریق صادرات، شرکت را در مقابل هرگونه تغییر سیاست ارزی دولت (لغو ارز ترجیحی یا حتی افزایش نرخ نیمایی) بهشدت آسیبپذیر میکند. اگر نرخ ارز تخصیصی به دارو تغییر کند، هزینههای مواد اولیه فوراً جهش کرده و شرکت فاقد هرگونه اهرم دفاعی خواهد بود.
مدیریت کیمیدارو به نظر میرسد هیچ استراتژی روشنی برای کسب ارز مستقل از طریق توسعه صادرات ندارد. این وضعیت نه تنها پایداری مالی را تهدید میکند، بلکه نشاندهنده عدم رقابتپذیری محصولات شرکت در بازارهای منطقهای و جهانی است.
رشد تورمی فروش با چالش بازگشت از فروش
رشد فروش شرکت در دوره شش ماهه عمدتاً یک رشد اسمی و تورمی بوده است:
· رشد فروش ریالی: کل فروش (داخلی و صادراتی) شرکت از ۶،۵۴۶،۵۳۷ میلیون ریال (شش ماهه ۱۴۰۳) به ۷،۸۷۶،۵۲۶ میلیون ریال (شش ماهه ۱۴۰۴) رسیده که نشاندهنده رشد اسمی ۲۰ درصدی است. با در نظر گرفتن تورم عمومی، این رشد، واقعی و چشمگیر محسوب نمیشود.
· فشار برگشت از فروش: مبلغ برگشت از فروش و تخفیفات در این دوره قابل توجه است (مجموعاً ۸۴۲،۱۵۷ میلیون ریال). بهویژه در قرص و دراژه، مبلغ برگشت از فروش ۱۳۷،۰۴۷ میلیون ریال بوده که نشاندهنده کیفیت نامطلوب، تاریخ انقضای کم یا فشار بازار برای بازپسگیری بخشی از کالا است و بخشی از سودآوری را تضعیف میکند.
· جهش نرخ واردات: نرخ مواد اولیه دارویی وارداتی در حال افزایش است: نرخ هر کیلوگرم در دوره شش ماهه از ۳،۰۲۲،۶۰۳ ریال به طور کلی به میانگین نرخ بالاتر رسیده و این در حالی است که در دوره مشابه سال قبل، نرخ واحد مواد اولیه وارداتی بسیار پایینتر بوده است (حدود ۱۳،۶۶۳ ریال در سال قبل در مقابل نرخهای بالاتر سال جاری). این جهش قیمت مواد وارداتی (حتی با در نظر گرفتن نوسان نرخ ارز تخصیصی) فشار سنگینی بر هزینه تولید میآورد.
کیمیدارو در سراشیبی فرسودگی
کیمیدارو با وجود فروش در بازار داخلی، در یک سراشیبی فرسودگی عملیاتی و ارزی قرار دارد:
۱. ریسک ارزی بحرانی: وابستگی ۱۰۰ درصدی به منابع ارزی دولتی و عدم صادرات، شرکت را در برابر هرگونه اصلاح سیاست ارزی آسیبپذیر کرده است.
۲. ناکارآمدی انرژی: عدم کنترل بهرهوری انرژی و افزایش هزینههای زیربنایی، حاشیه سود را در بلندمدت تهدید میکند.
تا زمانی که مدیریت کیمیدارو به سرعت استراتژی خود را به سمت بهینهسازی مصرف انرژی، کاهش برگشت از فروش و آغاز صادرات جدی تغییر ندهد، رشد اسمی کنونی به زودی تحتالشعاع ریسکهای ارزی و ناکارآمدیهای ساختاری قرار گرفته و سودآوری شرکت را به طور کامل نابود خواهد کرد.