کوه بدهی ۱۵ همتی و عقبنشینی از بازارهای صادراتی؛ آیا استراتژی «کاوه» نیازمند بازنگری است؟+اینفوگرافیک
به گزارش نبض بازار- در حالی که انتظار میرفت با توجه به موقعیت استراتژیک این شرکت در کنار آبهای آزاد، شاهد جهش صادراتی باشیم، آمارها از درجا زدن صادرات و افزایش شدید بدهیهای تجاری و بانکی حکایت دارد.
بدهیهای تجاری؛ اهرم فشار بر تأمینکنندگان؟
بررسی سمت چپ ترازنامه (بدهیها) نشان میدهد که شرکت فشار نقدینگی خود را به دوش تأمینکنندگان و پیمانکاران منتقل کرده است. سرفصل «پرداختنیهای تجاری و سایر پرداختنیها» با رشدی ۶۴ درصدی نسبت به پایان سال ۱۴۰۳، به رقم نجومی ۱۲۳،۳۹۲ میلیارد ریال (بیش از ۱۲.۳ همت) رسیده است. این افزایش شدید در بدهیهای تجاری، اگرچه در کوتاهمدت به عنوان منبع تأمین مالی بدون بهره عمل میکند، اما تداوم آن میتواند زنجیره تأمین شرکت را با ریسک مواجه کرده و اعتبار تجاری «کاوه» را نزد شرکای تجاری خدشهدار کند.
وابستگی شدید به تسهیلات بانکی
علاوه بر بدهیهای تجاری، شرکت همچنان وابستگی بالایی به تسهیلات بانکی دارد. مانده تسهیلات مالی کوتاهمدت شرکت در پایان شهریور ۱۴۰۴ به ۱۵۲،۲۶۵ میلیارد ریال (۱۵.۲ همت) رسیده است که نسبت به پایان سال قبل ۱۴ درصد رشد داشته است. نکته نگرانکننده اینجاست که در بخش جریانهای نقدی تأمین مالی، شرکت در این دوره ۶ ماهه حدود ۹۵ هزار میلیارد ریال بابت اصل تسهیلات و ۱۳.۵ هزار میلیارد ریال بابت سود تسهیلات پرداخت کرده است. این گردش بالای وامگیری و بازپرداخت، نشان میدهد که شرکت در یک چرخه بدهی برای بازپرداخت بدهیهای قبلی گرفتار شده است که ریسک نرخ بهره را برای شرکت به شدت بالا میبرد.
صادرات؛ پاشنه آشیل درآمدهای ارزی
یکی از نقاط ضعف عملکردی در این دوره، سهم پایین صادرات در سبد درآمدی شرکت است. طبق یادداشتهای توضیحی، فروش صادراتی (بیلت) در این ۶ ماه حدود ۳۳،۰۶۱ میلیارد ریال بوده است، در حالی که فروش داخلی بیلت و آهن اسفنجی مجموعاً حدود ۱۸۸ هزار میلیارد ریال بوده است. به عبارت دیگر، تنها حدود ۱۵ درصد از درآمد شرکت از محل صادرات تأمین شده است. با توجه به اینکه نرخ فروش صادراتی (بر اساس نرخهای جهانی و تسعیر) معمولاً حاشیه سود ارزی ایجاد میکند و ریسک نوسانات ریال را پوشش میدهد، این سهم پایین برای شرکتی با مختصات فولاد کاوه (که دسترسی عالی به بنادر دارد) یک عقبگرد استراتژیک محسوب میشود. مقایسه با دوره مشابه سال قبل نشان میدهد که مبلغ فروش صادراتی تنها ۴ درصد رشد داشته (از ۳۱.۷ همت به ۳۳ همت) که با در نظر گرفتن تورم و نرخ ارز، عملاً به معنای کاهش حجم صادرات است.
چالش انرژی و هزینههای سربار
در سمت هزینهها، هزینه انرژی (آب، برق، گاز) همچنان یک چالش بزرگ است. در ۶ ماهه امسال، هزینه انرژی شرکت به ۳۲،۷۴۸ میلیارد ریال رسیده است. با توجه به ناترازی گاز و برق در کشور، ریسک قطع انرژی و افزایش نرخها در نیمه دوم سال، میتواند حاشیه سود ناخالص شرکت را که در این دوره رشد خوبی داشته، تهدید کند.
کنترل هزینههای عمومی
در کنار این نقدها، باید به کنترل نسبی هزینههای فروش، اداری و عمومی اشاره کرد. این هزینهها در دوره جاری ۲،۶۳۳ میلیارد ریال بوده که نسبت به سود ناخالص ۳۰ هزار میلیارد ریالی، سهم اندکی دارد و نشاندهنده چابکی ساختار اداری شرکت است. همچنین سود عملیاتی شرکت رشد ۹۳ درصدی داشته که نشان میدهد اگر بار هزینههای مالی (ناشی از بدهیها) نبود، سود خالص میتوانست جهش بسیار بزرگتری داشته باشد.
نتیجهگیری
فولاد کاوه جنوب کیش با ساختار سرمایهای متکی بر بدهی سنگین (مجموع بدهیهای جاری ۳۰۰ هزار میلیارد ریال) و تمرکز بیش از حد بر بازار داخلی، در حال حرکت بر لبه تیغ است. اگرچه سودآوری شرکت فعلاً مطلوب است، اما اصلاح ساختار مالی، کاهش دوره وصول مطالبات و احیای بازارهای صادراتی برای خروج از فشار تسهیلات بانکی، باید در اولویت فوری مدیران قرار گیرد.