هفتخوان تورم ارزی و وابستگی در بارز
به گزارش نبض بازار- گزارش ۷ ماهه «پکرمان» یک زنگ خطر جدی و مستمر در قلب عملیات این شرکت را تایید میکند. در حالی که درآمد ریالی شرکت در مقایسه با سال قبل ۵۵ درصد رشد داشته، ریشههای این رشد نه در بهرهوری، بلکه در افزایش شدید نرخ فروش و اتکای بیسابقه به دلار گرانقیمت نهفته است. جمله محوری انتقادی این گزارش بر تصمیم مدیریت برای افزایش سهم مواد اولیه وارداتی استوار است؛ جایی که شرکت در هر دلار خرید، حدود ۷۶۰،۲۵۸ ریال هزینه کرده است که این نرخ، نسبت به سال گذشته بیش از ۷۲ درصد گرانتر شده است، وضعیتی که تداوم سودآوری را به شدت زیر سؤال میبرد.
فروش ۴۰ هزار میلیاردی به حساب تورم
عملکرد هفت ماهه بارز از یک بحران قیمتگذاری خبر میدهد. در حالی که آمارها از جهش درآمد ریالی از ۶۷ به ۱۰۵ هزار میلیارد ریال سخن میگویند، نباید فریب این اعداد پر زرق و برق را خورد:
· واقعیت حجم تولید: تولید کل شرکت تنها با یک افزایش جزئی ۷.۹۵ درصدی، تقریباً ثابت مانده است. این یعنی درآمد ۴۰ هزار میلیارد ریالی جدید، ناشی از فروش بیشتر نیست، بلکه نتیجه مستقیم افزایش وحشتناک قیمت محصولات بر گرده مصرفکننده است.
· بهای تایر رادیال: نرخ هر کیلوگرم تایر رادیال داخلی که پرفروشترین محصول است، در هفت ماه گذشته حدود ۴۳.۷ درصد گرانتر شده است (از Rials ۱,۲۸۱,۹۲۹ به Rials ۱,۸۴۳,۰۲۱).
· هشدار داخلی: مدیریت بارز بهجای تمرکز بر افزایش تولید و سهم بازار، هزینههای خود را با افزایش شدید قیمتها به مصرفکننده منتقل کرده است؛ روشی که در بلندمدت منجر به رکود بازار داخلی و نارضایتی میشود.
شاهکلید بحران: نرخ تسعیر ۷۲ درصد گرانتر
بارز برای خرید مواد اولیه خود، در دوره مورد گزارش، به طور میانگین یک نرخ تسعیر ۷۶۰،۲۵۸ ریالی را پذیرفته است.
· این نرخ، ۷۲.۲۹ درصد بیشتر از نرخ تسعیر ۴۴۱،۹۰۱ ریالی سال گذشته است.
· این نرخ بالا، بهای تمام شده را به صورت تصاعدی بالا برده و هرگونه تلاش برای مدیریت هزینهها را خنثی کرده است.
· جمله محوری انتقادی: با وجود این جهش قیمتی دیوانهوار در نرخ دلار، پکرمان نه تنها وابستگی خود به واردات را کاهش نداده، بلکه با خریدی معادل ۲۸.۵ هزار میلیارد ریال، عملاً دست خود را در گرو نوسانات لجامگسیخته ارز گذاشته است.
تحلیل مقایسهای فروش: رشد صوری در برابر سقوط مقداری صادرات
عملکرد فروش ۷ ماهه یک شکاف بزرگ بین فروش ریالی و مقداری را نشان میدهد که از مدیریت تورم هزینهها از طریق افزایش قیمت حکایت دارد:
رشد ریالی درخشان: مجموع درآمد شرکت از ۶۷،۹۰۳ میلیارد ریال در سال گذشته به ۱۰۵،۵۰۹ میلیارد ریال رسیده است که رشد ۵۵.۳۸ درصدی را نشان میدهد.
رشد مقداری ضعیف: تولید کل شرکت تنها ۷.۹۵ درصد رشد داشته (از ۴۹.۴۳ میلیون کیلوگرم به ۵۳.۱۱ میلیون کیلوگرم).
در حالی که مجموع خرید مواد اولیه وارداتی از ۲۶،۵۶۳ میلیارد ریال به ۲۸،۵۳۶ میلیارد ریال رسیده و سهم آن از کل خرید افزایش یافته است، بررسی عملکرد کائوچوی مصنوعی عمق فاجعه را نشان میدهد:
کائوچوی مصنوعی وارداتی: حجم خرید از ۲.۲۵ میلیون کیلوگرم به ۱.۳۸ میلیون کیلوگرم کاهش یافته است.
کائوچوی مصنوعی داخلی: حجم خرید از ۸.۷۸ میلیون کیلوگرم به ۱۰.۶۳ میلیون کیلوگرم افزایش یافته است.
با این حال، نرخ خرید ریالی هر کیلوگرم کائوچوی مصنوعی وارداتی در سال ۱۴۰۴ معادل Rials ۱,۸۳۶,۸۶۷ است، در حالی که قیمت داخلی Rials ۱,۱۸۰,۹۹۵ است. به بیان دیگر، شرکت ماده اولیه وارداتی را بیش از ۵۵ درصد گرانتر از نمونه داخلی خریداری میکند و همزمان وابستگی خود را به این نرخهای گران حفظ کرده است. این امر نشاندهنده ناتوانی کامل در مدیریت ریسک ارزی و عدم انعطافپذیری در جایگزینی مواد اولیه داخلی، حتی در مواجهه با تفاوت قیمتی فاحش، است.
بحران انرژی و اصلاحات مبهم
بخش انرژی نیز با ابهامات و افزایش هزینههای پنهان روبهرو است.
بهای برق: در ۷ ماهه ۱۴۰۴، مجموع هزینه برق شرکت به ۷۱۶ میلیارد ریال رسیده، در حالی که این میزان در سال گذشته ۳۳۸ میلیارد ریال بوده است؛ افزایش ۱۱۲ درصدی. این امر نشاندهنده جهش شدید قیمتگذاری حاملهای انرژی برای صنایع است و فشار مضاعفی بر بهای تمامشده وارد میکند.
ابهام در اصلاحات گاز: در بخش گاز طبیعی، ستون "اصلاحات" مبلغی معادل ۵۲۱ میلیون ریال را نشان میدهد. این اصلاحات در میانههای دوره مالی، هرچند ریالی اندک است، اما نشانگر عدم قطعیت در صورتحسابها یا توافقات قیمتگذاری انرژی است که خود یک ریسک عملیاتی محسوب میشود.