جنگل‌کاری چقدر از آلودگی فولاد می‌کاهد؟
به گزارش نبض بازار- جنگل به طور کلی از دید عموم یک پدیده مثبت و در جهت رشد محیط زیست است؛ اما این صرفاً بخشی از واقعیت است. جنگل کاری صرفاً یک اقدام لحظه‌ای مانند ساخت ماشین نیست که پس از ساخت، به خودی خود به مسیراش ادامه دهد. جنگل کاری امری دائم است که حفظ و نگهداری آن چالش پیچیده‌تری از کاشت آن است. درست است که درختان به خودی خود رشد می‌کنند، اما در این روند، نیرو انسانی نیز باید در کنار آن حضور ممتد داشته باشد. در نتیجه راهکار استفاده از جنگل در کنار صنایع، یک اقدام لحظه‌ای و‌گذار نیست، بلکه صنایع باید بدانند که این پروژه، تنها بخشی از مشکلشان را حل می‌کند و نیاز به نگهداری مداوم نیز دارد.
فرار از اتهام آلایندگی با درخت
فولادی‌ها همواره در زیر سایه اتهام آلودگی محیط زیست قرار دارند؛ از جمله فولادسازان بزرگ که اقدامات بسیاری نیز برای عبور از این اتهام کرده‌اند، اما باز هم نتوانستند این مشکل را به صورت جدی حل کنند. حجم آلایندگی فولادی‌ها تا حدی بالاست که به روز‌ترین فولادسازان ایرانی، باز هم فاصله قابل توجهی با استاندارد‌های فولادی‌ها در اروپا دارند. در این بین یکی از اقدامات جدی فولادی‌ها برای سبک کردن بار آلودگی، جنگل کاری است. کاشت درختان در اطراف کارخانه‌های فولاد که بتواند مقداری از آلودگی محیط بکاهد، اما این پروژه نیز زمان، هزینه و چالش‌های فنی بسیاری دارد. حفظ و نگهداری محیط‌های وسیع جنگلی در کنار کارخانه نیازمند آب و استفاده از توان مهندسان کشاورزی است. آیا فولادی‌ها تا این حد به چنین پروژه‌ای متعهد هستند که هزینه فنی و آبی آن را قبول کنند یا این پروژه‌ها صرفاً در ظاهر افتتاح شده و به مرور از بین می‌روند؟
جنگل‌ها چه توانی در برابر آلودگی دارند؟
جنگل‌ها می‌توانند با عمل به عنوان فیلتر‌های طبیعی و جاذب‌های کربن، در کاهش آلودگی ناشی از تولید فولاد نقش داشته باشند، اما آنها راه حلی برای جلوگیری مستقیم از آلودگی فولاد نیستند. خود تولید فولاد آلاینده‌های مختلفی از جمله آلاینده‌های هوا و آب و مواد زائد تولید می‌کند. جنگل‌ها می‌توانند با تصفیه هوا و خاک و جذب دی اکسید کربن از جو، به رفع برخی از این اثرات کمک کنند.
تولید فولاد شامل فرآیند‌هایی مانند ذوب و ماشینکاری است که ذرات معلق PM۱۰ و همچنین سایر آلاینده‌ها را در هوا آزاد می‌کنند. این آلاینده‌ها می‌توانند به مشکلات کیفیت هوا کمک کرده و خطرات جدی برای سلامت کارگران کارخانه و مردم حاشیه آن ایجاد کنند. توجیه فولادی‌ها برای کاشت درخت، رشد کیفیت هواست. طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، درختان می‌توانند آلاینده‌های هوا، از جمله PM۱۰ و PM۲.۵ را فیلتر کرده و کیفیت هوا را در مناطق اطراف بهبود بخشند. جنگل‌ها می‌توانند با عمل به عنوان یک منطقه حائل و با استفاده از گیاه‌پالایی، که در آن برخی از گیاهان می‌توانند فلزات سنگین را از خاک جذب کنند، به جلوگیری از آلودگی خاک ناشی از آلاینده‌ها کمک کنند.
درختکاری در قالب مسئولیت اجتماعی
جنگل کاری الزاماً می‌تواند بخشی از پروژه فرار آلایندگی نباشد، بلکه در قالب مسئولیت‌های اجتماعی به حل چالش‌های جنگل‌های کشور کمک کند و فولادی‌ها درقامت فعالان محیط زیست، در نقاط جنگلی کشور اقدام به کمک به سازمان جنگل‌ها کنند. در این صورت فعالیت آنها باورپذیر‌تر و با نتیجه بهتری همراه است.
