آنها برای خود برنامه و امید داشتند. کشور همسایه هم از نظر جغرافیایی و هم از نظر فرهنگی برای آنها بهتر بود. آنها چمدان های خود را بسته و به سمت ایران حرکت کردند.
محمد، یک مهاجر افغانستانی در ایران می‌گوید: «هزینه زندگی در ایران برایمان نسبت به بقیه چند برابر است. اگر کرایه تاکسی هزار تومان باشد برای ما پنج هزار تومان است. هزینه‌های بیمارستان هم برایمان چهار برابر است. مسکن را هم برایمان دو برابر حساب می‌کنند. فقط برای اینکه افغانستانی هستیم!»
یکی دیگر از مهاجران افغانستانی می‌گوید: «نسبت به سال‌های گذشته کاری که می‌کنیم ارزشی ندارد، دوستانم یا به آلمان رفته‌اند یا به ترکیه، آنجا هم از لحاظ اقتصادی برایشان می‌صرفد هم از نظر قانونی کمتر به مشکل برمی‌خورند. من هم که اینجا مانده‌ام برای نزدیک بودن به خانواده‌ام است و گاهی به آنها سر می‌زنم.»
سقوط ارزش ریال یکی از دلایل عزیمت مهاجران است
جهانبخش مهران‌فر، پژوهشگر حوزه اقتصاد مهاجرت درباره ارزش ریال می‌گوید : «دلیل مهم خروج مهاجران افغانستانی از ایران در ماه‌های اخیر به مقصد ترکیه و اروپا و حتی وطن خودشان، واکنش مهاجران افغانی به عملکرد و شرایط بازار کار ایران و هزینه زندگی بود که به دنبال شرایط رکودی و سقوط ارزش ریال صورت گرفت.»
او می‌گوید: «مهاجران به ویژه جوان‌ها که پیش‌بینی می‌کنند در کشورهای اروپایی بتوانند تحت پوشش سازمان ملل قرار گیرند و بعد از مدتی اقامت و کار و تحصیل بتوانند از خدمات شهروندی مطلوب برخوردار باشند، علاقه بسیار زیادی برای خروج دارند و خطرات این جابجایی را نیز به جان می‌خرند.»
چگونه می توان از مهاجران برای توسعه اقتصادی استفاده کرد؟
پژوهشگر حوزه اقتصاد گفت : اینکه بتوان از حضور مهاجران در توسعه اقتصادی بهره برد، بستگی به شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور مهاجرپذیر و برنامه‌ریزی بلندمدت دارد که خود بحث مفصلی را می‌طلبد. مثلا کشور آلمان با توجه به ساختار جمعیتی خود، پذیرش مهاجران را یک فرصت تلقی می‌کند و برنامه دقیقی برای نحوه حضور، آموزش و فعالیت آنها در عرصه‌های اقتصادی و اجتماعی در کوتاه‌مدت و بلندمدت دارد.
