چرا اینقدر محصولات پگاه اصفهان برگشت میخورد؟+اینفوگرافی
به گزارش نبض بازار-طبق آمار ارائهشده، مجموع برگشت محصولات پگاه اصفهان در سهماهه مورد بررسی از ۳۰۸ تن در سال ۱۴۰۳ به ۴۴۹ تن در سال ۱۴۰۴ رسیده که افزایشی ۱۴۱ تنی را نشان میدهد. این افزایش قابلتوجه بیانگر تغییراتی جدی در الگوی مصرف، شرایط بازار یا فرآیندهای عرضه محصولات لبنی این شرکت است.
در میان اقلام مختلف، انواع شیر بیشترین سهم را در برگشت محصولات داشتهاند. میزان برگشت شیر از ۱۶۳ تن در سال ۱۴۰۳ به ۱۹۹ تن در سال ۱۴۰۴ افزایش یافته که معادل ۳۶ تن رشد و ۲۲ درصد افزایش است. با توجه به سهم بالای شیر در سبد مصرفی خانوار و حساسیت بالای این محصول نسبت به تاریخ مصرف و شرایط نگهداری، این افزایش میتواند ناشی از مشکلات لجستیکی، برگشت از فروشگاهها یا کاهش سرعت فروش در برخی مناطق باشد.
در بخش انواع ماست نیز برگشت محصول از ۵۱ تن به ۷۲ تن رسیده که رشد ۴۱ درصدی را نشان میدهد. این افزایش میتواند به تغییر ذائقه مصرفکنندگان، رقابت شدیدتر در بازار ماست و یا تنوع بالای محصولات مشابه در بازار مربوط باشد.
انواع دوغ یکی از بیشترین نرخهای رشد را به خود اختصاص داده است. برگشت این محصول از ۴۸ تن در سال ۱۴۰۳ به ۷۰ تن در سال ۱۴۰۴ رسیده که معادل ۴۶ درصد افزایش است. این موضوع میتواند به فصلی بودن مصرف دوغ، تغییر شرایط آبوهوایی یا اشباع بازار در برخی مقاطع زمانی مرتبط باشد.
در مقابل، انواع پنیر تنها گروهی است که با کاهش برگشت مواجه شده است. میزان برگشت پنیر از ۳۱ تن به ۲۲ تن کاهش یافته و افت ۲۹ درصدی را ثبت کرده است. این کاهش میتواند نشانه بهبود مدیریت فروش، ماندگاری بالاتر محصول یا تقاضای پایدارتر بازار برای پنیر باشد.
در بخش انواع کشک، برگشت محصول از ۲ تن به ۵ تن افزایش یافته که رشد ۱۵۰ درصدی را نشان میدهد؛ هرچند از نظر حجمی رقم مطلق آن همچنان پایین است. همچنین سایر محصولات با جهش قابلتوجهی از ۲ تن به ۳۰ تن رسیدهاند که رشد ۱۴۰۰ درصدی را نشان میدهد و نیازمند بررسی دقیقتر جزئیات این گروه کالایی است.
در مجموع، افزایش برگشت محصولات پگاه اصفهان در این دوره میتواند ناشی از ترکیبی از عوامل مانند افزایش تولید، ضعف در پیشبینی تقاضا، چالشهای توزیع، رقابت شدید بازار و شرایط اقتصادی باشد. مدیریت این روند، مستلزم بازنگری در سیاستهای فروش، بهبود زنجیره تأمین، ارتقای کنترل کیفیت و تحلیل دقیق رفتار مصرفکنندگان است تا از تبدیل این افزایش به یک ریسک پایدار برای سودآوری شرکت جلوگیری شود.