کارخانه‌های فولاد فقط از ۱۲ شب تا ۸ صبح برق دارند/ گرانی و کمبود انرژی با کارخانه‌های فولاد چه کرده است؟

به گزارش نبض بازار- صنایع فولاد از چند وجه در فشار قرار دارند. کمبود انرژی، گرانی انرژی، رکود بازار و چالش‌های ارزی که هر یک به تنهایی باعث افت تولید در ابعاد وسیع می‌شوند. مسأله اساسی اینجاست که با وجود شفاف بودن مشکلات فولاد، چرا این صنعت هر روز به جای بهبود، دچار وخامت اوضاع می‌شود؟ فولادی‌ها چند ماهیست که تنها ۱۲ شب تا ۸ صبح برق دارند و همین موضوع نه تنها از نظر میزان تولید آنها را دچار مشکل می‌کند، بلکه تجهیزات تولید نیز دچار آسیب جدی می‌شوند. از این مرحله که بگذریم، میزان تولید هرچقدر هم که دچار نوسان شود، در بازاری که خریدار در آن وجود ندارد، رشد و کاهش تولید چندان اهمیتی پیدا نمی‌کند. سایه جنگ باعث شده رکود شدیدی در بازار حاکم شوند که می‌تواند بقا کارخانه‌های فولاد برای چند ماه پیش رو را به خطر بیندازد.

به جهت بررسی موضوع فوق، گفت‌و‌گو کردیم با جهاندار شکری، عضو هیئت مدیره انجمن فولاد ایران و مدیرعامل مجتمع ذوب آهن بیستون، که در ادامه مشروح آن را می‌خوانیم:

·        در حال حاضر چالش ناترازی برق و آب برای صنایع فولادی در چه وضعیتی است؟ قطعی برق به چند ساعت در شبانه روز رسیده است؟

در شرایط فعلی که ناترازی انرژی تداوم یافته، در صنعت فولاد بیشتر از دیگر صنعت‌ها احساس می‌شود. فولادی‌ها دچار چالش اساسی شده‌اند و باید توجه داشت که صنعت فولاد، صنعتی نیست که به راحتی چند ساعت به آن برق بدهیم و در دیگر ساعت‌ها تعطیل باشد. در حال حاضر کارخانه‌های فولاد از ۱۲ شب تا ۸ صبح برق دارند و نمی‌توانند درست کار کنند. در موضوع آب هم دچار چالش هستیم. هرچند کارخانه‌ها از نظر صرفه‌جویی فعالیت‌های خوبی دارند و از پسماند استفاده می‌کنند. هرچند در برخی از کارخانه‌ها که امکانات اندکی وجود دارد، برای تولید دچار مشکل اساسی‌اند. یکی دیگر از مشکلات ما با آب، بحث قیمت تعیین شده برای آب و جریمه‌هاییست که می‌گیرند. اگر یک کارخانه ۴۰ مگاوات انرژی دارد، به خاطر شرایط فعلی، از ۱۰ مگاوات استفاده می‌کند، اما دولت سهم ۴۰ درصدی‌اش را می‌گیرد. با این رفتار‌ها مسلماً تولید کاهش پیدا می‌کند.

·        میزان تولید در چند ماه اخیر چه تغییری کرده است؟

ما درگیر مشکلات مختلفی از جمله ناترازی و جنگ بودیم. قرار نبود ناترازی برق از اردیبهشت ما شروع شود، اما خیلی زود شروع شد. من فکر می‌کنم کارخانه جات با میانگین تولید ۳۰ تا ۴۰ درصد در حال فعالیت‌اند. جنگ اخیر عامل اصلی رکود در بازار شده و درخواست برای فولاد بسیار کم شده است. این اتفاق باعث شده کارخانه جات هم با کاهش تولید و هم با کاهش فروش مواجه شوند.

·        میزان صادرات در چه وضعیتی قرار دارد؟ آیا شاهد خام فروشی فولاد هستیم؟

صادرات در محصولات میانی و آهن اسفنجی کاهشی بوده، اما در فروش گندله و کنسانتره، وضعیت بهتر است. به نظر می‌رسد ۳۰ سال دیگر با توجه به معادنی که اکتشاف شده، از فروش گندله باید جلوگیری شود، اما برعکس شده است. گندله و کنستانتره صادراتشان زیادشده، اما محصولات میانی کاهش داشته است. با وجود اینکه گندله مواد اولیه تولید آهن اسفنجی است، عوارض گمرکی آهن اسفنجی بیشتر از گندله است. انجمن فولاد روی این موضوع نامه‌نگاری‌های جدی داشته است. عوارض گمرکی گندله باید اصلاح شود تا در آینده چالشی برای تأمین مواد اولیه نداشته باشیم.

·        انتقال آب برای صنایع فولاد تا چه حد می‌تواند مؤثر باشد؟ آیا فولادسازی در ایران با وجود آب گران قیمت خلیج فارس، به صرفه است؟

اگر ما قیمت‌های فولاد را مورد بازنگری قرار دهیم، این مشکلات حل می‌شود. قیمت‌گذاری فولاد با دلار ۷۰ هزارتومانی است و یک قیمت دستوری است. قیمت واقعی ارز در بازار جریان دارد. متأسفانه می‌بینیم که با نرخ دلار ۷۰ هزار تومانی محاسبه می‌شویم، اما برخی از کالا‌های مصرفی ما با نرخ ۷۰ تومانی محاسبه نمی‌شود و همین موضوع باعث می‌شود هزینه تولید بالا برود. هزینه انتقال آب و استفاده از پسآب شهری با وضعیت فعلی شاید توجیه‌پذیر نباشد، اما اگر فولاد را به قیمت واقعی برسانیم و با ارز واقعی محاسبه کنیم، مصرف آب از خلیج فارس و پسماند‌های شهری هم قابل توجیه است.