قطعی برق صنایع شدیدتر شده است/ بسیاری از فولادیها خواهان فروش کارخانه هستند
جنگ و ناترازی دامن گیر صنایع فولاد شده است. در شرایطی که چالشهای اقتصادی به اضافه تحریمها صنعت فولاد را تهدید میکند، قطعی برق هم در این بین باعث یک مشکل اساسی شده است. در حال حاضر صنایع فولاد با ۵۰ درصد ظرفیت در طول روز به کار مشغولاند که روی میزان تولیدشان اثر منفی محسوسی گذاشته است. اما به واقع چه در انتظار صنعت فولاد کشور است؟ به جهت بررسی موضوع فوق، در «نبض بازار»، گفتوگو کردیم با رضا شهرستانی، عضو هیأت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد، که در ادامه مشروح آن را میخوانیم:
· وضعیت ناترازی برق صنایع فولاد به کجا رسید و آیا هنوز قطعیها ادامه دارد؟
کماکان طبق روال قبل ناترازی برق ادامه دارد و شدیدتر هم شده است. به خاطر گرمایش هوا و صدمه دیدن زیرساختهای تولید برق، لذا مانند قبل اولین نقطهای که دست روی آن گذاشتهاند صنایع است و در صنایع فولادی و سیمان کمبود برق به شدت حس میشود. شاهد این هستیم که در بخش سیمان، قیمت بتن به شدت افزایش پیدا کرده و حتی از حدود ۲ میلیون تومان به بالای ۴ میلیون تومان به ازای هرمترمکعب رسیده است. به علت اینکه در صنعت فولاد مازاد نیاز داشتیم، قیمتها افزایشی نبوده و خیلی از افراد هم تمایل دارد به اینکه بخواهند توسعهای بدهند و یا نیازهایشان را به حداقلهای موجود کاهش دهند. خیلی از کارخانههای فولادی درگیر زیان و خواهان فروش کارخانه هستند. از طرف دیگر قیمت افزایشی انرژی هم مشاهده میشود. برق و گاز به شدت گران شده و از دو طرف این صنعت درگیر فشار است. افزایش هزینههای تولید و رکود بازار و کاهش تولید بخشی از دلایل بی انگیزگی تولید است. قیمت تمام شده نیز به همین علت بوده است. بسیاری از شرکتها همانطور که در بورس مشاهده کردید، درگیر کاهش سود سهام شدهاند. مشخصاً ذوب آهن که زیان انباشته زیادی دارد، درگیر این شرایط است.
· قطعی برق فعلی به چه میزان است؟
قطعی برق در هر نقطه از کشور مختلف است و یکی از مشکلات ما همین است. هرکسی برای خودش و هر استانی با قانون خود پیش میرود. الان روال عمومی، قطع ۵۰ درصد برق در طول روز و اتصال برق در طول شب است. به نظر میآید که در ماههای پیش رو، این میزان قطعی تشدید شود. البته ما بعد از قطع اینترنت شاهد این بودیم که بالغ بر ۲ هزار و ۵۰۰ مگاوات مصرف برق پایین آمد که مربوط به مزرعههای استخراج ارز است. امسال به نظر من ساخت نیروگاهها نیز جوابگو نخواهد بود.
· تا چه میزان مشکلات آبی در انتظار صنایع فولاد است؟
مشکل آب و کمبود آب هم جدی است و الان خیلی از شرکتها سرمایهگذاری کردهاند که آبهای فاضلاب شهری را بگیرند تا برای کار خودشان استفاده کنند. بالاخره شرایط ما خاص است و مشکلات همینطور دست به دست هم میدهد و موانع بیشتر میشود. اگر واقعاً سیاستها عوض نشود و کلاً با شرایط فعلی پیش برویم، عواقب سنگینی در انتظار صنعت فولاد است.
· آمارهایی مبنی بر افزایش تولید فولاد به گوش میرسد؛ این ادعاها در شرایطی که برق نیست و جنگ هم باعث تعطیلی شده بود از کجا میآید؟
سال قبل به طور کلی تولید ما به سال ۹۹ برگشت. یعنی از ۳۲ میلیون تنی که در سال ۱۴۰۲ تولید داشتیم، در سال ۱۴۰۳ به زیر ۳۰ میلیون تن رسید که مشابه سال ۹۹ بود. امسال با چنین شرایطی افزایش تولید داشتیم. بین فروردین و اردیبهشت ما رشد تولید را نسبت به مشابه سال قبل تجربه کردیم. میزان تولید نشاندهنده صنعتی شدن کشورهاست. هرچه صنعت فولاد بالا رود، نشان از رشد کشور است. در کره جنوبی سرانه مصرف فولاد ۱.۵ تن به ازای هر نفر است. در اماراتی که صنعتی هم نیست، سرانه ۸۰۰ کیلو است. در ایران سرانه مصرف فولاد، حدود ۱۰۰ تا ۱۳۰ کیلو است. این میزان مصرف متعلق به داخل است و نشان میدهد طرحهای توسعه و زیرساختی خیلی پیگیر نمیشوند. ما از این ۳۰ میلیون تن فولاد، بخش زیادی از آن صادر میشود.
· در روند پیش رو تا پایان سال، وضعیت تولید را چگونه ارزیابی میکنید؟ آیا ایران میتواند جایگاه دهم جهان را حفظ کند؟
ما بر اساس برنامه ۱۴۰۴، قرار بود ۵۵ میلیون تن فولاد تولید کنیم که همین الان بالا ۵۰ میلیون تن ظرفیت نصب شده داریم. فرد ۸۰ درصد پروژهاش را جلو برده و بقیه آن را هم جلو میبرد و کارخانه را افتتاح میکند، اما این موضوع به معنی رشد صنعت نیست. آیا با یک ثبات اقتصادی مواجه خواهیم شد که از شرایط فعل دربیاییم؟ اگر با همین روال پیش برویم، مسلماً شاهد یک بحران خواهیم بود. ما سال قبل با وجود ظرفیت ۵۰ میلیون تن، ۲۹ میلیون تن تولید کردیم. امسال با قطعیهای مکرر برق و گاز شاید همان عدد را هم نتوانیم تأمین کنیم. امسال اولین بار بود که از اردیبهشت قطعی برق را شروع کردند.