دانشگاه امیر کبیر در اعتراضات ۱۴۰۱ چگونه رفتار کرد؟
به گزارش نبض بازار، دانشگاه صنعتی امیر کبیر یا همان پلی‌تکنیک تهران، نخستین موسسه صنعتی ایران و از باسابقه‌ترین مؤسسات آموزش عالی ایران در زمینهٔ فنی و مهندسی است.
در جریان اعتراضات، دانشجویان دانشگاه امیرکبیر معتقد هستند که اساتید قدیمی دانشگاه، تمایل بیشتری به حمایت از دانشجویان داشتند. به نظر می‌رسد گزینش‌های سال‌های اخیر در عدم حضور اساتید منتقد در دانشگاه موثر بوده است. اما اساتید قدیمی‌تر تلاش زیادی کردند که آنچه در توان‌شان است انجام دهند.
یکی از دانشجویان می‌گوید: «وزارت علوم دولت روحانی، با همه انتقاد‌هایی که به آن وارد است، سعی داشت به دانشجو‌ها کمک کند، اما به نظر می‌رسد تیم جدید وزارت علوم با دید تهدید به فعالیت دانشجویان می‌نگرد؛ لذا از دست این استادان هم کاری برنمی‌آید».
یکی از دانشجویان پیگیر دانشجویان بازداشتی امیرکبیر می‌گوید: «بچه‌های زندانی امیرکبیر تا جایی که خبر داریم عموما به اتهاماتی مثل اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام متهم شده‌اند و کسی به اتهامات سنگین‌تر متهم نشده است. با این حال به نظر می‌رسد تعدادی از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر مدت زیادی در بازداشت بوده‌اند و برخورد با آن‌ها نسبت به دیگر دانشگاه‌ها تندتر بوده است.»
شاید به خاطر سنت تاریخی امیرکبیر باشد که در دو دهه گذشته فضای تندی داشته است. البته در مقابل اصولگرایان پلی‌تکنیک هم همیشه فعالیت‌های رادیکالی داشته‌اند و سابقه زد و خورد بین معترضان و مدافعان موضوعات مختلف، بار‌ها و بار‌ها در دانشگاه وجود داشته است.
یکی از معترضان می‌گوید: «اصولگرایان دانشگاه امیرکبیر حدود ۲۵ درصد بچه‌های دانشگاه هستند، اما این‌ها به مرور حضور کمرنگ‌تری در تجمعات دارند و از تداوم وضع فعلی دلسرد شده‌اند؛ لذا تشکل‌های اصولگرا با استفاده از دانشجویان ادوار و لباس‌شخصی‌ها، به دنبال کنترل معترضان دانشگاه بودند و حتی موتورسوار‌هایی که موتور‌های خود را کنار ساختمان ریاست پارک می‌کنند، در کنترل فضای دانشگاه به نیرو‌های حراست کمک می‌کنند؛ نیرو‌هایی که حضورشان در تاریخ دانشگاه بی‌سابقه است.»
آرامش؟
بچه‌های پلی‌تکنیک می‌گویند، هیچ آرامشی در دانشگاه وجود ندارد. هر روز انتشار عکس بچه‌های بازداشتی و شعارنویسی ادامه دارد.
گفته می‌شود ۶۵ دانشجو در این دانشگاه تعلیق شده‌اند و بالای ۲۰۰ نفر هم ممنوع از ورود شده‌اند که در کل دوران احمدی‌نژاد این اتفاق نیفتاده بود و حتی قبل از برگزاری جلسه تجدیدنظر، تعدادی از دانشجویان از حضور در خوابگاه محروم شده‌اند (سیدمحمد طباطبایی، محمدامین مقصودی، پارسا رمضان‌پور، علی نوروزی) و نیرو‌های حراستی، مانع ورود آن‌ها شده‌اند و فضای ملتهب متاثر از این تصمیم‌گیری‌ها همه‌جا احساس می‌شود.
این در حالی است که حکم ممنوع از ورودی فقط با دستور ریاست دانشگاه باید اجرا شود، اما این ممانعت از ورود‌ها بدون صدور حکمی از طرف ریاست دانشگاه اجرا شده است.
یکی دیگر از دانشجویان این دانشگاه می‌گوید: «دانشگاه هیچ‌وقت جدا از جامعه نبوده و چه‌بسا گاهی موتور محرک جامعه هم بوده. یک زمانی بوده که دانشگاه و جامعه با هم همسو نبودند یا حداقل همسو با هم رفتار نکردند. مثل کوی دانشگاه ۷۸ یا آبان ۹۸. اما الان دانشگاه و جامعه دوباره به هم رو پیدا کرده‌اند و از هم حمایت می‌کنند.
نمونه مهم این همسویی، تجمع‌های آخر آبان همین امسال بود یا اتفاقات دانشگاه شریف که بعد از پخش شدن خبر اعتراضات، مردم به سمت دانشگاه رفتند. در دانشگاه ما هم تا بوده، همین بوده.
سیاست مسئولان دانشگاه به‌خصوص معاون ریاست دانشگاه (عامری) هم در این مدت هیچ سازشی با دانشجو‌ها و شنیدن صدای آن‌ها نبوده است. آن‌ها این عدم سازش را با چند برابر کردن نیرو‌های حراست و باز گذاشتن دست آن‌ها برای هر برخوردی نشان دادند.»
او می‌گوید: «مثلا عمده بازداشتی‌های پلی‌تکنیک، بعد از تجمعی بود که بچه‌ها وارد ساختمان فارابی شدند که دفتر ریاست دانشگاه آنجا قرار دارد، اما گفته نمی‌شود که بچه‌ها روز قبل این تجمع جلوی دانشکده نساجی تجمع کردند تا رئیس کمیته انضباطی را ببینند و وقتی ایشان نیامد، روز بعد برای دیدن رئیس دانشگاه تجمع کردند که ایشان هم نیامد و بعد معترضان وارد ساختمان شدند.»
رئیس مهربان؟
در ابتدای اعتراضات گفته شد رئیس دانشگاه، در دفاع از دانشجویان مانع حضور نیرو‌های لباس شخصی شده است. یکی از معترضان آن ماجرا را اینطور روایت می‌کند: «در ابتدای اعتراضات پلی‌تکنیک، دانشگاه برای دو روز شنبه و یکشنبه را مجازی اعلام کرد. همان زمان که اعتراضات دانشگاه شریف به خیابان کشیده شده بود. روز دوشنبه دانشجویان تحصن کردند و هیچ شعاری ندادند.
بعد از دو ساعت ریاست دانشگاه بین معترضان آمد تا درباره حضور لباس‌شخصی‌ها و پرتاب گاز اشک‌آور به داخل خوابگاه پاسخگو باشد، به‌خصوص که ماجرای تیراندازی به یکی از دانشجو‌ها و آسیب رساندن به چشمش هم فضای دانشگاه را ملتهب کرده بود. همزمان با صحبت‌های او، بین دانشجو‌ها درگیری رخ داد و یکی از احکام صادرشده برای لباس‌شخصی‌ها را به ریاست دانشگاه دادند تا متن آن را قرائت کند. بعد از خواندن حکم ایشان گفتند من ورود هرگونه نیروی غیرمجاز را محکوم می‌کنم و جلوی آن می‌ایستم.».
اما در روز‌های بعد همچنان این نیرو‌ها در دانشگاه حضور داشتند. به نظر می‌رسد تهدید‌های آقای رئیس هم اثر جدی نداشته است. خانواده صمیمی امیرکبیر حالا بیشتر از همیشه زخم خورده است. دانشگاهی که با هر التهابی، صدای دانشجویان معترض آن در خیابان ولیعصر می‌پیچید: «کی می‌تونه جز من و تو، درد ما رو چاره کنه.»
