سقوط آزاد سودآوری از ۳۳ به ۱۲ درصد؛ فولاد ایران در تله «ناترازی انرژی» و «مقررات ارزی»
به گزارش نبض بازار،بر اساس این گزارش، مصرف انرژی واحدهای فولادی طی سالهای اخیر نهتنها مدیریت نشده، بلکه هزینههای آن به شکل بیسابقهای افزایش یافته است. قیمت برق نسبت به پنج سال پیش ۲۳ برابر و قیمت گاز ۱۴ برابر شده است؛ رشدی که هیچ تناسبی با قیمت جهانی فولاد ندارد، زیرا نرخ فولاد در بازارهای بینالمللی تنها ۵ برابر رشد کرده است. همین نابرابری باعث شده رقابتپذیری ایران در برابر کشورهایی نظیر عربستان و عمان که گاز را با ۶ سنت عرضه میکنند، عملاً از بین برود.
در ایران، فولادسازان گاز را با نرخ ۱۷ سنت دریافت میکنند؛ یعنی سه برابر رقبای منطقهای.
بخش دیگری از این گزارش به بحران انرژی در سال ۱۴۰۳ اشاره میکند. فولادسازان کشور تنها در یک ماه از سال برق و گاز کامل داشتهاند و در یازده ماه دیگر با محدودیت یا قطع کامل انرژی روبهرو بودهاند. این محدودیتها طی چهار سال گذشته مجموعاً ۱۴ میلیارد دلار به صنعت فولاد خسارت زده است؛ رقمی که معادل چند سال بودجه عمرانی کشور است.
از سوی دیگر، سیاستهای ارزی از جمله الزام بازگشت ارز با نرخ نیما و سختگیریهای صادراتی، موجب شده صادرات فولاد در سال جاری ۱.۵ میلیارد دلار کاهش یابد. علاوه بر این، افزایش استفاده از کارتهای بازرگانی یکبارمصرف ریسک بازگشت ارز را بالا برده و فضای صادرات را برای شرکتهای معتبر محدود کرده است.
همزمان، فشار هزینهای و کاهش تولید باعث شده حاشیه سود شرکتهای بزرگ فولادی از ۳۳ درصد در سال ۱۳۹۹ به ۱۲ درصد در سال ۱۴۰۴ برسد؛ رقمی که در صورت ادامه روند کنونی میتواند به کمتر از ۱۰ درصد نیز سقوط کند. این موضوع برای بازار سرمایه، صندوقهای بازنشستگی و سرمایهگذاران هشدار جدی محسوب میشود.
انجمن فولاد در پایان گزارش خود تأکید کرده است که برای حفظ مزیت رقابتی و جلوگیری از خروج سرمایه، لازم است سیاستهای انرژی اصلاح شود، قیمت گاز به نرخ رقابتی منطقه برگردد، ارز صادراتی در سامانه توافقی عرضه شود و در نهایت «خودتحریمی داخلی» پایان یابد.
