چرا صدای کارکنان بانک مسکن اینبار به خیابان رسید؟
به گزارش نبض بازار،هفته گذشته مقابل ساختمان مرکزی بانک مسکن در تهران، تجمعی کمسابقه از کارکنان این بانک شکل گرفته است؛ تجمعی که معترضان آن را اعتراض به سالها بیعدالتی، شفاف نبودن عملکرد مدیریتی و بیتوجهی مدیران به صدای کارمندان توصیف میکنند. دهها نفر از کارکنان رسمی و قراردادی، همراه با برخی بازنشستگان، با پلاکاردهایی چون «شفافیت حق ماست»، «تبعیض بس است» و «آقاملایی حیا کن، سلطنت رو رها کن» مقابل در اصلی بانک جمع شدهاند و میگویند وقت پاسخگویی فرارسیده است.
یکی از مهمترین محورهای اعتراض، تبعیض گسترده در حقوق و مزایا است. کارکنان بانک مسکن میگویند اختلاف دریافتی آنها با کارکنان سایر بانکهای دولتی و خصوصی و حتی بانک مرکزی قابل توجه است و بانک مسکن در حالی که متولی حوزه مسکن کشور است، از نظر پرداخت حقوق یکی از ضعیفترینها در شبکه بانکی محسوب میشود. آنها میگویند سالها درباره این موضوع نامهنگاری کردهاند، اما پاسخ روشنی دریافت نکردهاند.
محور دیگر اعتراضها به عملکرد صندوق سرمایهگذاری کارکنان بانک مسکن بازمیگردد؛ صندوقی که ماهانه از حقوق کارمندان برای آن کسورات انجام میشود اما از دید کارکنان، هیچ شفافیت مالی ندارد. معترضان میگویند سود مشخصی به اعضا پرداخت نشده، گزارش مالی قابل اتکا منتشر نمیشود و حتی برخی کارمندان زن از دریافت بیمه عمر سرمایهگذاریشده محروم ماندهاند. آنها تأکید دارند پولی که از حقوقشان کسر میشود «حقالناس» است و نمیتوان آن را بدون ارائه گزارش به دست مدیران سپرد.
نام جعفر آقاملایی، عضو هیئتمدیره بانک مسکن، یکی از پرتکرارترین نامها در شعارهای تجمع بود. آقاملایی نزدیک به ده سال است که در این سمت حضور دارد؛ در حالی که طبق مقررات، هیچ فردی نباید بیش از شش سال در چنین پستی بماند. کارکنان میگویند این حضور طولانیمدت نشاندهنده ساختار بسته و چرخه مدیریتی بسته در بانک است؛ چرخهای که در آن مدیران سالها در یک جایگاه باقی میمانند و هیچ ارزیابی عملکرد یا گردش مدیریتی واقعی اتفاق نمیافتد.
کارکنان پیش از این هم «انتصابات باندی» و ساختاری سخن گفتند که در آن جابهجاییها و انتخابها نه براساس شایستگی، بلکه با هدف حفظ حلقه مدیریتی خاص صورت میگیرد. آنها باور دارند همین حلقه بسته است که مانع از اجرای تغییرات ضروری و مطالبهمحور در بانک شده است. برخی کارکنان میگویند در طول سالهای گذشته بارها با نامه، کارزار و درخواست رسمی تلاش کردند صدای خود را به گوش مدیریت برسانند اما «هیچ پاسخی» دریافت نشده و سکوت مدیریت باعث انباشت نارضایتی شده است.
معترضان میگویند مدیرعامل و سایر مدیران ارشد، حتی برای لحظهای در میان کارکنان حاضر نشدهاند و این بیتفاوتی، خود بخش مهمی از خشم و گلایه آنها را شکل میدهد. یکی از کارکنان میگوید: «مسئله فقط حقوق نیست؛ ما احساس میکنیم دیده نمیشویم، شنیده نمیشویم و برای تصمیمگیری درباره زندگی مالی خود هیچ حقی نداریم.»
اکنون پرسش اصلی این است که آیا این اعتراض گسترده، نهادهای نظارتی را وادار به ورود جدی خواهد کرد یا خیر. کارکنان امیدوارند بانک مرکزی، وزارت اقتصاد و دستگاههای نظارتی بالاخره به مشکلات ریشهدار بانک مسکن رسیدگی کنند؛ مشکلاتی که به گفته آنها از مرحله گلایه فردی گذشته و به یک مطالبه عمومی در بدنه بانک تبدیل شده است. در شرایطی که چندین کارزار اعتراضی و گزارش رسانهای درباره مشکلات مدیریتی این بانک منتشر شده، معترضان میگویند این بار انتظار دارند صدای آنها شنیده شود و تغییری واقعی در ساختار مدیریتی بانک مسکن آغاز گردد.