پیش نشست اول بررسی چرایی و چگونگی برگزاری همایش ایران ۱۴
به گزارش نبض بازار , ابتدا دکتر باقری، دبیر شورای علمی همایش، با اشاره به روند تاریخی تامین اجتماعی به بررسی بزنگاه های مهم حوزه رفاه و تامین اجتماعی در کشور پرداخت.
ایشان خاطرنشان کردند که اولین بزنگاه مربوط به دهه ۱۳۵۰ -سمینار رفاه اجتماعی – و دومی مربوط به قانون ساختار که اواخر دهه ۱۳۷۰ می باشد. ایشان اضافه کردند: این دو تاریخ، دو برهه مهم ای است که مجادلات مهم تاریخی در آنها اتفاق افتاده و ما امیدواریم این همایش به نوعی بتواند زمینه ساز جریان بعدی باشد که بزنگاه دیگری را در تاریخ رفاه اجتماعی رقم بزند.
در ادامه دکتر حیدری، رییس شورای سیاستگذاری همایش، اهمیت موضوع رفاه و تامین اجتماعی را با توجه به آستانه ورود به قرن آینده با درس گرفتن از گذشته و مراکز ثقل و نقاط عطف در تاریخ که منجر به شکل گیری یک نظام مطلوب رفاهی برای آینده می‌باشد توضیح دادند. دکتر حیدری با اشاره به این موضوع که در حال حاضر سیاست های کلی تامین اجتماعی در مجمع تشخیص در مراحل نهایی و شکل گیری نظام رفاهی کشور موضوع روز است و با درس‌گیری می‌توان آینده ای بهتر را رقم زد، اهمیت برگزاری این همایش را روشن ساختند.
همچنین طبق نظر ایشان، فراز و فرودهای نظام رفاهی در ایران، مستند کردن گذشته به صورت بی طرف و علمی از دیگر دلایل برگزاری این همایش می باشد.در ادامه ایشان با توصیف خاستگاه نظام رفاه و تامین اجتماعی در یکصد سال گذشته و تجزیه و تحلیل آن یکی از ضرورت های برگزاری این همایش را ذکر فرمودند.
دکتر کردونی دبیر شورای سیاستگذاری همایش، اهمیت برگزاری همایش و اهدافی که موسسه پیگیر آن هست را تشریح فرمودند. ایشان اول از همه به اهمیت زمانی برگزاری همایش اشاره کردند. دکتر کردونی: « با توجه به اینکه در آستانه پایان قرن هستیم و از طرفی ما با یکی ازبزرگترین شوک های برون زا در زمینه اقتصادی اجتماعی در یکصد سال گذشته به دلیل ویروس کرونا که نه تنها در حوزه بهداشت وسلامت بلکه بر سیستم های رفاهی، اقتصادی و اجتماعی آثار منفی در پی داردروبه رو هستیم و همچنین در آستانه برنامه هفتم توسعه و آغاز دولت دیگر هستیم ، مجموعه این شرایط اهمیت برگزاری این همایش را پررنگتر می کند.»
دکتر کردونی هدف این همایش را اینگونه توصیف کردند که بتوانیم به یک یادگیری سیاستی در حوزه تامین و رفاه برسیم. همچنین ایشان اهداف برگزاری همایش را « بلند کردن صدای حوزه رفاه و تامین ر در ساحت حوزه عمومی ، گسترش گفتگوی اجتماعی بین پژوهشگران ، گسترش گفتگوی پژوهشگران و دولت و مهم‌ترین هدف را یادگیری سیاستی آنچه در حوزه رفاه انجام شده» دانست.
