کسری ۳ هزار میلیاردی ذخایر در «بیمه پارسیان»؛ سود انباشته زیر تیغ حسابرس
به گزارش نبض بازار- یکی از جنجالیترین بخشهای گزارش حسابرس، بند ۳ است که به صراحت از «کسری ذخیره خسارت معوق» سخن میگوید. طبق استانداردهای حسابداری و مقررات بیمه مرکزی، شرکتهای بیمه موظفند برای خسارتهایی که واقع شده، اما هنوز پرداخت نشدهاند، ذخیره کافی در حسابها منظور کنند.
پنهانسازی بدهی برای نمایش سود بیشتر؟
حسابرس فاش کرده است که مبلغ ۳،۰۶۹ میلیارد ریال (بیش از ۳۰۰ میلیارد تومان) از کسری ذخیره خسارت معوق که مربوط به سال مالی قبل بوده، همچنان در حسابها نادیده گرفته شده است. این عدم ثبت، یک پیامد خطرناک دارد: سود انباشته شرکت به صورت مصنوعی و موهومی، ۳۰۰ میلیارد تومان بیشتر از واقعیت نشان داده شده است. در واقع، مدیریت با عدم شناسایی این هزینه قطعی، تلاش کرده است تا صورتهای مالی را زیباتر از آنچه هست نشان دهد. اگر این تعدیل اعمال شود، سود انباشته ابتدای دوره کاهش یافته و حاشیه امن مالی شرکت برای پرداخت خسارتهای آتی تضعیف خواهد شد. این موضوع برای سهامدارانی که بر مبنای سود انباشته تصمیمگیری میکنند، یک ریسک بنیادی محسوب میشود.
تاریکخانه حسابهای اتکایی
بخش نگرانکننده دیگر گزارش، بند ۶ است که منجر به ایجاد «محدودیت» در رسیدگی حسابرس شده است. در صنعت بیمه، شفافیت حسابهای فیمابین با سایر شرکتهای بیمه (کنسرسیومها و اتکایی) حیاتی است. گزارش حسابرس نشان میدهد که در این بخش، آشفتگی مالی حاکم است. در سه ماهه اول سال، اقلام باز بدهکار به مبلغ ۱،۷۶۰ میلیارد ریال و بستانکار به مبلغ ۱،۲۳۸ میلیارد ریال وجود داشته که ماهیت آنها نامشخص است. فاجعهبارتر اینکه برای سه ماهه دوم (تابستان ۱۴۰۴)، شرکت هیچگونه صورت تطبیقی با طرفهای تجاری خود تهیه و ارائه نکرده است! وقتی یک شرکت بیمه نمیداند دقیقاً چه میزان از سایر بیمهگران طلبکار یا به آنها بدهکار است، چگونه میتواند صورت مالی دقیق ارائه دهد؟ حسابرس به صراحت اعلام کرده که به دلیل نبود مستندات، قادر به تأیید این مبالغ نبوده است. این «نقطهکور» در ترازنامه، پتانسیل پنهان شدن زیانهای سنگین یا سوخت شدن مطالبات را در دل خود دارد.
بازی با استانداردها و ذخایر مازاد
علاوه بر کسریها، شرکت درگیر تضاد استانداردها نیز هست. طبق بند ۴، مبلغ ۱۵،۳۷۹ میلیارد ریال تحت عنوان «ذخایر فنی تکمیلی» شناسایی شده که حسابرس آن را فاقد ماهیت تعهد میداند. اگرچه این اقدام بر اساس مصوبات شورای عالی بیمه است، اما از منظر استانداردهای حسابداری، باعث شده تا بخش بزرگی از سود شرکت در سرفصل بدهیها حبس شود و شفافیت عملکرد واقعی عملیاتی کاهش یابد.
نتیجهگیری
صورتهای مالی بیمه پارسیان در نیمه اول سال ۱۴۰۴، ترکیبی از «بدهیهای ثبت نشده» و «حسابهای شفاف نشده» است. کسری ۳ هزار میلیاردی ذخایر خسارت در کنار فقدان صورت تطبیق حسابهای اتکایی، نشاندهنده ضعف سیستمهای کنترل داخلی و گزارشگری مالی در این شرکت است. سهامداران حق دارند نگران باشند که آیا سودهای اعلامی، واقعی است یا حاصل عدم ثبت هزینهها؟