میراث سوخته پتروشیمی غدیر؛ وقتی زیان عملیاتی، روی دست سرپرست جدید میماند
به گزارش نبض بازار- تحلیل ارقام نشان میدهد که مدیریت پیشین، پتروشیمی غدیر را از فاز سوددهی عملیاتی خارج کرده و آن را در مسیر فرسایش مالی قرار داده است؛ مسیری که سرپرست جدید باید با تمام توان برای معکوس کردن آن تلاش کند.
سقوط ۷۶ درصدی سود؛ از اوج تا دره در یک سال
اولین و مهمترین نشانهی عملکرد ضعیف، سقوط آزاد شاخص سود خالص شرکت است. پتروشیمی غدیر در ۶ ماهه سال گذشته ۴۳۸ میلیون ریال سود خالص کسب کرده بود. اما در دوره مشابه امسال، این سود با افت فاجعهبار ۷۶ درصدی، به زحمت به رقم ۱۰۳ میلیون ریال رسیده است. این میزان کاهش، در صنعتی که از مزیتهای خوراک برخوردار است، نشانهای واضح از شکست در مدیریت منابع و فرآیندها محسوب میشود.
چرخش به زیان عملیاتی: در حالی که سال گذشته شرکت بیش از ۳۹۶ میلیون ریال سود عملیاتی (سود حاصل از تولید و فروش PVC) شناسایی کرده بود، امسال نه تنها این سود محقق نشده، بلکه شرکت به زیان عملیاتی ۲۰۴ میلیون ریالی رسیده است. این یعنی کسبوکار اصلی و تولید پلیونیل کلراید (PVC) در غدیر، دیگر سودده نیست و شرکت از محل تولید، به سهامدارانش ضرر رسانده است.
هزینههای افسارگسیخته؛ درآمد از هزینهها جا ماند
دلیل اصلی این چرخش سهمگین از سود به زیان عملیاتی، تفاوت در سرعت رشد هزینهها و درآمدها است.
هزینههای تمامشده ۴۷٪ رشد کرد: در دوره اخیر، درآمدهای عملیاتی شرکت (فروش) تنها ۲۱ درصد رشد داشته است. در مقابل، «بهای تمامشده درآمدهای عملیاتی» با سرعت سرسامآور ۴۷ درصدی افزایش یافته است. این یعنی هر واحد محصولی که شرکت امسال تولید کرده، نسبت به سال گذشته، با هزینهای بسیار بالاتر به دست آمده و این افزایش هزینه، سود حاصل از فروش را کاملاً بلعیده است.
ولخرجی در هزینههای اداری: وضعیت در بخش هزینههای خارج از خط تولید نیز بهتر نیست. هزینههای فروش، اداری و عمومی شرکت با افزایشی ۵۸ درصدی مواجه شده است. در شرایطی که شرکت در عملیات اصلی خود زیانده شده، این حجم از رشد هزینههای ثابت (مانند اداری و پرسنلی) نشانه انضباط ضعیف مدیریتی است که بار سنگینی را به سرپرست جدید تحمیل میکند.
سود نهایی؛ یک سَراب غیرعملیاتی.
اما چگونه شرکتی که در عملیات اصلی خود بیش از ۲۰۰ میلیون ریال زیان داده، در نهایت ۱۰۳ میلیون ریال سود خالص را در صورتهای مالی نشان میدهد؟
• معجزه درآمدهای غیرعملیاتی: پاسخ در بخش درآمدهای غیرعملیاتی شرکت است. زیان عملیاتی پتروشیمی غدیر، توسط سودهای حاصل از سرمایهگذاریها و سایر درآمدهای متفرقه جبران شده است. به عبارت دیگر، تیم مدیریتی پیشین نتوانسته است از مسیر تولید، سود بسازد و تنها با اتکا به درآمدهایی که ارتباط مستقیمی به فروش PVC ندارند، صورت سود و زیان را مثبت نگه داشته است. چنین سودی از نظر تحلیلگران، سودی «بیکیفیت» و «ناپایدار» تلقی میشود.
عقبنشینی از بازار؛ فروش داخلی در سراشیبی
ضعف مدیریتی تنها به بخش مالی محدود نشده است. آمار فروش مقداری نیز نشان از عقبنشینی شرکت در بازار دارد:
• افت سهم بازار: در حالی که انتظار میرود یک تولیدکننده بزرگ مانند غدیر در بازار داخلی فعال باشد، فروش مقداری محصول PVC در بازار ایران با کاهشی جدی مواجه شده است (از ۵۵ هزار تن به ۴۲ هزار تن). این افت، در کنار صادرات ناچیز شرکت، نشاندهنده شکست در استراتژیهای بازاریابی و فروش در دوره مدیریت قبلی است.بلاتکلیفی مدیریتی؛ «سرپرست دو نقشه» در قلب بحران
این بحران مالی ساختاری، در سایه بلاتکلیفی مدیریتی رخ داده است. سروش خسروی که پیش از این سرپرستی پتروشیمی غدیر و همزمان ریاست هیئت مدیره را بر عهده داشته، نتوانسته است مانع از این سقوط شود.
تذکر صریح بازرس قانونی نشان میدهد که مفاد ماده ۱۲۴ اصلاحیه قانون تجارت و اساسنامه شرکت، مبنی بر انتخاب مدیرعامل حداکثر ظرف یک ماه، از تاریخ ۱۴۰۳/۰۴/۱۱ (آغاز سرپرستی) در پتروشیمی غدیر رعایت نشده است.
این عدم ثبات و بلاتکلیفی که نزدیک به یک سال است بر فضای مدیریتی شرکت حاکم شده، مستقیماً به کاهش بیش از ۲۰۰ میلیارد تومان سود عملیاتی غدیر نسبت به سال گذشته منجر شده است. سپردن دو مسئولیت کلیدی (سرپرست اجرایی و رئیس هیئت مدیره) به یک نفر، نه تنها خلاف اصول حاکمیت شرکتی است، بلکه نشان میدهد در دوره سرپرستی ایشان (با وجود سابقه در مدیریت پروژههای تاپیکو)، انضباط مالی و عملیاتی شرکت به کلی از دست رفته است.
جمعبندی
«کامران گنجی» مدیر پتروشیمی غدیر را در وضعیتی تحویل گرفته که حاشیه سود ناخالص شرکت از حدود ۱۹ درصد در سال قبل، به کمتر از ۲ درصد سقوط کرده است. ماموریت اصلی او نه فقط افزایش تولید، بلکه کنترل فوری تورم داخلی هزینهها و بازگرداندن کسبوکار اصلی شرکت به مدار سودآوری است؛ آزمونی دشوار که نتیجه آن مستقیماً در نیمه دوم سال جاری در کارنامه او نمایان خواهد شد.