کد خبر: ۲۲۱۵۲۶
۱۰ مرداد ۱۴۰۴ - ۱۹:۰۰

هشدار جدید وال استریت ژورنال/ از نخبگان جدید ایران بر حذر باشید!

تحلیل اخیر وال‌استریت‌ژورنال با عنوان «هشدار نسبت به نخبگان جدید حاکم در ایران» ادعا می‌کند که تحولات اخیر در ساختار سیاسی ایران ممکن است راه را برای قدرت‌گیری جریان‌های تندرویی باز کند که در برنامه هسته‌ای خود انعطاف‌پذیر نیستند. اما آیا این گزاره واقعاً با منافع ایران در تضاد است؟ یا برعکس، این تحولات می‌تواند فرصتی برای تقویت موضع چانه‌زنی ایران در عرصه بین‌المللی باشد؟
هشدار جدید وال استریت ژورنال/ از نخبگان جدید ایران بر حذر باشید!

به گزارش نبض بازار،  وال‌استریت‌ژورنال ادعا می‌کند که ضربه نظامی اخیر به ایران و حملات به برخی تاسیسات هسته‌ای توسط ایالات متحده، باعث شده تا جریان‌های اصول‌گرا قدرت بیشتری بگیرند. اما از نگاه تحلیل‌گران مستقل، این تغییر نه یک تهدید، بلکه یک فرصت استراتژیک برای ایران محسوب می‌شود.

دلیل این امر نیز روشن است؛ زیرا هرگونه تغییر در ساختار تصمیم‌گیری ایران به ویژه اگر به تقویت جریان‌های مقاومت‌محور بینجامد، می‌تواند موضع ایران را در مذاکرات هسته‌ای تقویت کند. در واقع تجربه نشان داده که رویکرد انعطاف‌ناپذیر غرب در مذاکرات وین، تنها در مقابل قدرت چانه‌زنی بالا نتیجه داده است.

نویسنده وال‌استریت‌ژورنال همچنین نگران است که «نخبگان جدید حاکم» به دنبال پیشبرد برنامه هسته‌ای بدون سازش باشند. اما این تحلیل، یک واقعیت کلیدی را نادیده می‌گیرد؛ اینکه هیچ کشوری نمی‌تواند امنیت خود را کاملاً به مذاکرات واگذار کند. ایران بار‌ها ثابت کرده که در عین پایبندی به تعهدات بین‌المللی، از حقوق مسلم خود برای دستیابی به فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای عقب‌نشینی نخواهد کرد؛ لذا اگر تغییر در ساختار حاکمیت به معنای تقویت این موضع باشد، این نه یک تهدید، بلکه واکنشی منطقی به فشار‌های یکجانبه غرب است. در همین راستا تقویت جریان‌های اصول‌گرا از منظر برخی تحلیل‌گران به نفع ایران است. زیرا اولاً هرچه موضع ایران در مذاکرات قاطع‌تر باشد، غرب مجبور به دادن امتیازات بیشتر می‌شود. ثانیاً رویکرد‌های سازش‌پذیر گذشته نشان داد که امتیازدهی یک‌جانبه تنها به تحریم‌های بیشتر منجر می‌شود. از سوی دیگر در شرایطی که دشمنان ایران به دنبال ضربه زدن به زیرساخت‌های حیاتی کشور هستند، رویکرد قاطع‌تر می‌تواند نقش بازدارندگی داشته باشد.

در نتیجه به جای نگرانی از تغییر در ساختار قدرت ایران، باید پذیرفت که این تحولات می‌تواند موجب تقویت حاکمیت ملی و کاهش وابستگی به بازی‌های سیاسی غرب شود. در واقع اگر غرب واقعاً به دنبال تعامل سازنده است، باید به جای فشار حداکثری به دنبال راه‌حل‌های متوازن باشد. زیرا تحولات داخلی ایران نه یک خطر، بلکه پاسخی طبیعی به سیاست‌های خصمانه غرب است.