خسارت ۵۷ هزار میلیارد ریالی و جهش ۱۳۸ درصدی سهم اتکایی؛ آیا «بیمه ما» در مدیریت ریسک به بنبست رسیده است؟
به گزارش نبض بازار- رشد درآمد در صنعت بیمه، اگر با مدیریت صحیح ریسک و کنترل ضریب خسارت همراه نباشد، میتواند به پاشنه آشیل شرکتها تبدیل شود. بررسی صورتهای مالی ۶ ماهه منتهی به شهریور ۱۴۰۴ شرکت بیمه ما، تصویری از رشد پرشتاب، اما پرهزینه را نشان میدهد که در زیر لایههای آن، زنگ خطر افزایش افسارگسیخته خسارتها به گوش میرسد.
۵۷ هزار میلیارد ریال خروج نقدینگی
طبق صورت سود و زیان منتشر شده در سامانه کدال، خسارت و مزایای پرداختی ناخالص شرکت در این دوره به رقم نجومی ۵۷،۴۳۱،۴۲۹ میلیون ریال (بیش از ۵.۷ هزار میلیارد تومان) رسیده است. این رقم در مقایسه با دوره مشابه سال قبل (۲۷،۲۳۹،۳۵۰ میلیون ریال)، رشدی ۱۱۱ درصدی را نشان میدهد. اگرچه درآمد حقبیمه ناخالص نیز ۱۰۷ درصد رشد داشته، اما همپایی سرعت رشد خسارت با درآمد، نشان میدهد که شرکت در بهبود ضریب خسارت و کیفیتسنجی ریسکهای ورودی، موفقیت چشمگیری نداشته است. به عبارت دیگر، شرکت صرفاً با بزرگتر کردن ابعاد خود، ریسکهای بزرگتری را نیز پذیرفته است، بدون آنکه حاشیه ایمنی خود را افزایش دهد.
وابستگی نگرانکننده به اتکایی؛ جهش ۱۳۸ درصدی
یکی از نکات تأملبرانگیز در گزارش، افزایش شدید سهم بیمهگران اتکایی از خسارتهاست. در این دوره، مبلغ ۹،۴۴۱،۲۴۰ میلیون ریال از خسارتها توسط بیمهگران اتکایی جبران شده که نسبت به دوره مشابه سال قبل (۴،۱۳۶،۰۱۴ میلیون ریال)، رشدی ۱۳۸ درصدی داشته است. این رشد چشمگیر، دو پیامد منفی بالقوه دارد: ۱. افزایش ریسک اعتباری: وابستگی شدید به بازیافت خسارت از بیمهگران اتکایی، شرکت را در معرض ریسک عدم ایفای تعهدات توسط آنها قرار میدهد. هرگونه تأخیر یا اختلاف در دریافت این مبالغ، میتواند نقدینگی شرکت را با چالش جدی مواجه کند. ۲. افزایش هزینه پوششهای آتی: با افزایش خسارتهای واگذار شده به اتکایی، قطعاً در تمدید قراردادهای اتکایی سالهای آینده، شرکت مجبور به پرداخت حقبیمههای سنگینتر یا قبول شرایط سختگیرانهتری خواهد شد که مستقیماً سودآوری را تحت تأثیر قرار میدهد.
ترکیب نامتوازن پرتفوی خسارت
نگاهی به جزئیات خسارتهای پرداختی (یادداشتهای پیوست صورت مالی)، عدم تعادل در برخی رشتهها را آشکار میکند. برای مثال:
• رشته درمان: خسارت پرداختی ناخالص این رشته به تنهایی ۱۷،۳۶۹،۸۱۰ میلیون ریال بوده که بخش عمدهای از نقدینگی خروجی را تشکیل میدهد. درمان، به عنوان یک رشته با ضریب خسارت بالا و حاشیه سود پایین، پاشنه آشیل جریان نقدینگی شرکت شده است.
• رشته زندگی اندوختهدار: در این بخش نیز ۱۱،۷۶۰،۴۶۳ میلیون ریال پرداخت شده است. اگرچه بخشی از این مبلغ مربوط به بازخریدها و سررسیدهاست، اما خروج این حجم از نقدینگی، توان سرمایهگذاری شرکت را کاهش میدهد.
کاهش سود عملیاتی در سایه هزینههای سنگین
با وجود رشد درآمدها، سود عملیاتی شرکت تنها ۵۸ درصد رشد داشته که در مقایسه با تورم عمومی و رشد ۱۰۰ درصدی درآمدها، نشاندهنده کاهش بهرهوری عملیاتی است. هزینههای بیمهای (شامل کارمزد و هزینههای صدور) با رشدی نگرانکننده، فشار مضاعفی بر سودآوری وارد کردهاند.
نتیجهگیری:
بیمه ما در حال حاضر روی لبه تیغ حرکت میکند. استراتژی «فروش بیشتر به هر قیمت»، منجر به ورود ریسکهای نامطلوب و افزایش شدید خسارتها شده است. اگر مدیریت شرکت نتواند در نیمه دوم سال، ترمزی برای رشد خسارتها بکشد و وابستگی به اتکایی را مدیریت کند، حاشیه سود شرکت در پایان سال با تهدید جدی روبهرو خواهد شد. سهامداران باید با دقت بیشتری نسبت خسارت و ترکیب پرتفوی این شرکت را رصد کنند.