سیمان آبیک؛ در حصار بحران ارزی
به گزارش نبض بازار- شرکت سیمان آبیک در هشت ماهه نخست سال مالی ۱۴۰۴ توانست تولید سیمان و کلینکر خود را به شکل چشمگیری افزایش دهد، اما دادههای مالی و ارزی اخیر نشان میدهد که این رشد تولیدی با مشکلات جدی در مدیریت منابع، بازار و بهرهوری ارزی همراه بوده است. آمار فروش داخلی و صادرات، همراه با روند مصرف ارز برای خرید ماشینآلات و تجهیزات، تصویر کاملی از ناکارآمدیهای جاری و فرصتهای از دست رفته ارائه میکند.
مصارف ارزی یک سیمانی
در طول این بازه زمانی، تولید سیمان فله تیپ ۱ از ۲۲،۱۰۳ تن در خرداد به بیش از ۵۴،۶۲۱ تن در مهر رسید و سیمان مرکب-کیسه نیز از ۵۴،۹۲۰ تن به ۱۴۰،۳۷۸ تن افزایش یافت. تولید کلینکر نیز با وجود ماههایی که فروش داخلی یا صادرات صفر بوده، به بیش از ۲ میلیون تن بالغ شد. این رشد قابل توجه نشان میدهد که شرکت توانسته ظرفیت کارخانه خود را به نسبت مناسبی بهینه کند و تأمین مواد اولیه با مشکل روبهرو نبوده است. با این حال، افزایش تولید به تنهایی موفقیت مالی را تضمین نمیکند، چرا که بهرهوری و سودآوری نهایی شرکت مستقیماً به هماهنگی تولید با فروش داخلی و صادرات وابسته است.
نگاهی به فروش داخلی نشان میدهد که این هماهنگی هنوز کامل نیست. در حالی که تولید به شکل مستمر افزایش یافته، رشد فروش داخلی با تأخیر و ناکافی همراه بوده و این امر موجب انباشت موجودی در انبارها شده است. موجودی انباشته، علاوه بر ایجاد هزینههای نگهداری، فشار مالی بر شرکت وارد میکند و توان نقدینگی را برای سرمایه در گردش کاهش میدهد. چنین وضعیتی به ویژه زمانی که نرخ فروش برخی محصولات در ماههای پایانی کاهش یافته است، ریسک تهدید سودآوری را افزایش میدهد و نشان میدهد که مدیریت بازار داخلی هنوز جای پیشرفت دارد.
چالشهای صادراتی آبیک
چالشهای اساسی سیمان آبیک در حوزه صادرات نمود بیشتری دارد. بررسی منابع ارزی شرکت نشان میدهد که دلار حاصل از فروش صادراتی به تدریج افزایش یافته و تا پایان مهر به ۱،۱۱۰،۰۰۰ دلار رسیده است، در حالی که ظرفیت تولید و امکان فروش بیشتر وجود دارد. بخش دیگر صادرات نیز شامل درهم بوده که محدود و بدون رشد محسوس باقی مانده است. این محدودیتها ضعف شرکت در بازاریابی بینالمللی، عدم تنوع بازار و وابستگی بیش از حد به بازار داخلی را نمایان میکند. با توجه به نوسانات نرخ ارز و پتانسیل افزایش سود حاصل از فروش ارزی، عدم توسعه بازار صادراتی میتواند آینده مالی سیمان آبیک را به شدت تهدید کند و مانع بهرهبرداری از مزایای ارزی شود.
مصارف ارزی آبیک در کجاست؟
مصارف ارزی شرکت عمدتاً معطوف به خرید ماشینآلات و تجهیزات بوده و تا پایان مهر بالغ بر ۸۵۵،۴۰۰ دلار از منابع ارزی صرف این منظور شده است. سرمایهگذاری در تجهیزات و توسعه ظرفیت تولید امری ضروری است، اما تمرکز کامل بر این بخش بدون توجه به هماهنگی با فروش صادراتی و مدیریت موجودی، فشار نقدینگی را تشدید میکند. شرکت در حالی منابع ارزی محدودی دارد که بخش قابل توجهی از ارز حاصل از صادرات و منابع داخلی برای سرمایهگذاری صرف شده و بخش دیگری از نقدینگی برای تأمین هزینههای عملیاتی محدود باقی مانده است. این وضعیت نشاندهنده نبود یک برنامه جامع و هماهنگ برای تخصیص منابع ارزی و بهرهبرداری بهینه از درآمدهای ارزی است.
اختلاف بین تولید و فروش داخلی، همراه با محدودیت صادرات، به انباشت موجودی در انبارها منجر شده که علاوه بر فشار مالی، ریسک کاهش قیمت و از دست رفتن ارزش محصولات را افزایش میدهد. مدیریت ناکارآمد جریان نقدینگی، همراه با افزایش هزینههای عملیاتی و تأمین سرمایه در گردش، شرکت را در معرض ریسکهای مالی جدی قرار داده است. در واقع، رشد تولید بدون اصلاحات جدی در فروش، صادرات و مدیریت منابع ارزی، میتواند باعث کاهش حاشیه سود و ناکارآمدی سرمایه شود.
به طور کلی، سیمان آبیک با وجود ظرفیت تولید بالا و توان مالی نسبی، هنوز نتوانسته رشد عملیاتی خود را به سود پایدار تبدیل کند. محدودیتهای بازار داخلی، صادرات ناکافی، مدیریت ناکارآمد منابع ارزی و انباشت موجودی، موانع اصلی تبدیل رشد تولید به عملکرد مالی قوی هستند. شرکت برای حفظ پایداری و افزایش سودآوری نیازمند اصلاحات اساسی در استراتژیهای فروش و بازاریابی داخلی و بینالمللی است. همچنین، تدوین یک برنامه جامع برای مدیریت منابع ارزی، بهینهسازی مصارف ارزی و هماهنگی با رشد تولید و فروش، ضروری به نظر میرسد.
سیمان آبیک اگرچه در مسیر افزایش ظرفیت تولید و ارتقای توان عملیاتی قدمهای مثبت برداشته، اما بدون مدیریت هوشمندانه بازار، منابع ارزی و موجودی انبار، افزایش تولید ممکن است به فشار مالی بیشتر و کاهش سودآوری منجر شود. بهرهگیری از فرصتهای صادراتی، تنوعبخشی به بازارهای خارجی و مدیریت منابع ارزی میتواند مسیر رشد شرکت را به سود پایدار تبدیل کند و ریسکهای جاری را کاهش دهد.