کیمیدارو در تقابل انرژی/شرکت داروسازی کیمیدارو چقدر انرژی مصرف میکند؟
به گزارش نبض بازار- مصرف افسارگسیخته انرژی در کیمیدارو، تصویری از یک بنگاه صنعتی فرسوده و بیبرنامه را آشکار میکند؛ جایی که گاز، برق و گازوئیل با سرعتی بسیار بیشتر از رشد تولید بلعیده میشود و هزینههای سنگین آن، سود عملیاتی را میبلعد. اعدادی که در گزارشهای رسمی ثبت شدهاند نشان میدهد بحران انرژی نه یک مشکل حاشیهای، بلکه یکی از اصلیترین دلایل افت بهرهوری و زیاندهی شرکت است؛ بحرانی که اگر مهار نشود، حتی افزایش تولید هم قدرت جبران آن را نخواهد داشت.
کیمیدارو متعلق به کجاست؟
کیمیدارو (شرکت صنعتی کیمیدارو، با نماد «دکیمی») توسط چند شرکت عمده سهامدار مدیریت میشود. بر اساس اطلاعات رسمی شرکت سرمایهگذاری شفادارو: حدود ۵۳٫۷۵٪ از سهام کیمیدارو را در اختیار دارد، شرکت دارویی و تجهیزات پزشکی پورا طب: حدود ۱۴٫۲۹٪ سهم، شرکت سرمایهگذاری دارویی پورا دارو ایرانیان: تقریباً ۲٫۴۰٪ سهم، شرکت رادیس حدود ۱٫۹۰٪ از سهام و بانک ملی ایران سهمی در حدود ۱٫۰۷٪ دارد.
فرسایش تولید دارو
شرکت داروسازی کیمیدارو در دوره منتهی به ۳۰ مهر ۱۴۰۴ با مصرف انرژی و مواد اولیه قابل توجه مواجه بوده است. تولید آمپول از ابتدای سال بیش از ۲۸ میلیون واحد و فروش صادراتی حدود ۳۵۰ هزار واحد ثبت شده، در حالی که سایر محصولات مانند قرص و دراژ، محصولات شیمیایی و سوسپانسیون حجم پایینتری از تولید و فروش داشتهاند. هزینه خرید مواد اولیه دارویی داخلی و وارداتی نیز بالغ بر ۱۴۱ هزار میلیون ریال و مصارف ارزی حدود ۱،۱۴۱،۹۸۷ یورو بوده است. این ارقام نشان میدهد که علیرغم افزایش تولید برخی خطوط، مصرف انرژی و مواد اولیه بسیار بالا بوده و کنترل آنها نقش مهمی در بهرهوری و سودآوری شرکت دارد.
عملکرد مالی و عملیاتی شرکت در بازه مهر ۱۴۰۳ تا مهر ۱۴۰۴ تصویری ناهمگون و پر از تعارض را نشان میدهد؛ تصویری که از یکسو افزایش حجم تولید در برخی خطوط را روایت میکند و از سوی دیگر از فرسایش سودآوری، رشد سنگین هزینهها و آشفتگی شدید در ساختار مصرف انرژی پرده برمیدارد. درآمد عملیاتی شرکت در پایان شهریور ۱۴۰۴ به بیش از هفت هزار میلیارد ریال رسیده، اما این رقم نهتنها کمکی به تقویت سودآوری نکرده، بلکه زیر فشار بهای تمامشده و هزینههای سربار عملاً بیاثر شده است. نتیجه این ساختارِ ازهمگسیخته، سقوط سود عملیاتی و ثبت زیان پایه هر سهم تا سطح منفی ۱۷۸۶ ریال است؛ رقمی که بهروشنی نشان میدهد شرکت در انجام ابتداییترین مأموریت خود، یعنی خلق ارزش از عملیات، ناکام بوده است.
در همین حال، دادههای منتشرشده در حوزه تولید نشان میدهد که هرچند خط آمپولسازی با جهش قابلتوجهی کار کرده و میلیونها واحد محصول از ابتدای سال تولید شده، اما سایر خطوط از جمله سوسپانسیون و محصولات شیمیایی سطح پایینی از فعالیت را تجربه کردهاند. این عدم توازن در تولید، نه نتیجه تصمیمگیری استراتژیک، بلکه نشانهی نبود یک سیاست تولیدی مشخص است؛ وضعیتی که باعث شده شرکت با وجود افزایش حجم تولید در برخی بخشها، همچنان از منظر بهرهوری کلی دچار ضعف باشد.
بحران انرژی در کیمیدارو
بررسی دادههای مربوط به مصرف انرژی شرکت در دورههای منتهی به مهر ۱۴۰۳، تیر ۱۴۰۴ و مهر ۱۴۰۴ نشان میدهد که شرکت با یک بحران واقعی در حوزه انرژی روبهروست؛ بحرانی که نهتنها کنترل نشده، بلکه روند مصرف بهوضوح شتابدار و بیضابطه بوده است. این مصرف غیرمتناسب با سطح تولید، هزینههای سنگینی را به سود عملیاتی تحمیل کرده و عملاً بخشی از زیان شرکت ناشی از همین سوءمدیریت است.
مصرف گازوئیل از ابتدای سال مالی تا پایان دوره به بیش از ۵۸،۷۱۴ لیتر رسیده، در حالیکه تنها در یک ماه پایانی دوره، مصرف ماهانه حدود ۹۰,۱۰۷ لیتر ثبت شده است. این اختلاف آشکار نشان میدهد که مصرف ماهانه در حال جهشهای ناگهانی است و هیچ الگویی از پایداری یا کنترل دیده نمیشود. هزینه ریالی این حجم مصرف نیز رو به افزایش بوده و با نرخهایی در محدوده ۲۴،۵۰۰ ریال محاسبه شده است، که مجموعاً بار مالی قابلتوجهی ایجاد میکند.
مصرف گاز طبیعی نیز تصویر مشابهی دارد. از ابتدای سال مالی تا تاریخ ۱۴۰۴/۰۴/۳۱ رقمی در حدود ۱۱۵،۱۳۲ مترمکعب ثبت شده و در دوره یکماهه پس از آن، مصرفی معادل ۱۴۸,۹۰۹ مترمکعب گزارش شده است؛ یعنی مصرف در یک ماه، از متوسط ماهانه چندین ماه نخست سال بیشتر بوده است. چنین الگویی معمولاً زمانی رخ میدهد که یا سیستمهای گرمایش و فرآیندهای حرارتی شرکت فرسوده و کمبازده باشند، یا اینکه خط تولید در دورههایی بدون برنامهریزی انرژی فعال نگه داشته شود.
در بخش برق نیز وضعیت بههمان اندازه نگرانکننده است. مصرف برق شرکت از ابتدای سال تا تاریخ ۱۴۰۴/۰۴/۳۱ بیش از ۳۹۹,۱۷۴ کیلووات ساعت ثبت شده و تنها در دوره یکماهه پایانی مصرف ۴۶,۳۸۰ کیلووات ساعت گزارش شده است. این رشد سنگین در شرایطی رخ داده که سطح تولید شرکت ــ طبق دادههای ارائهشده ــ افزایش متناسب و قابلتوجهی را نشان نمیدهد. به بیان ساده، شرکت برق بیشتری مصرف کرده بدون اینکه تولید بیشتری ارائه دهد؛ این یعنی افت شدید بهرهوری انرژی.
نکته مهمتر آن است که مصرف انرژی در هیچیک از حاملها نسبت مشخصی با تغییر میزان تولید ندارد. برای نمونه، در دورههایی که تولید سوسپانسیون و فرآوردههای شیمیایی کاهش یافته، مصرف گاز و برق کاهش نیافته است. همچنین با وجود رشد تولید آمپولها تا چند میلیون واحد، مصرف انرژی جهشی بسیار فراتر از رشد تولید داشته و نشاندهنده نبود مدیریت انرژی، اتلاف گسترده در خطوط تولید، و احتمالاً فرسودگی تجهیزات است.
این وضعیت زمانی خطرناکتر میشود که هزینه انرژی در کنار سایر هزینههای عملیاتی شرکت بررسی شود. شرکت در همین دوره، با وجود درآمد عملیاتی ۷،۰۳۴ میلیارد ریالی و سود ناخالص ۲،۱۴۳ میلیارد ریالی، بهدلیل رشد سرسامآور هزینهها ــ که مصرف انرژی یکی از مهمترین آنهاست ــ در نهایت زیان پایه هر سهم ۱،۷۸۶- ریال را ثبت کرده است. بهعبارتی، بحران انرژی مستقیماً به زیاندهی شرکت دامن زده و بار بخش مالی را سنگینتر کرده است.
وابستگی به مواد اولیه
وابستگی گسترده به مواد اولیه وارداتی ــ با هزینه ارزی بیش از یکمیلیون یورو از ابتدای سال ــ شرکت را در برابر نوسانات بازار ارز کاملاً بیدفاع کرده است. حتی در شرایطی که تولید رشد کرده، این وابستگی باعث شده هزینههای تأمین مواد اولیه آنچنان بالا برود که سود احتمالی از افزایش تولید در همان نقطه خنثی شود. به بیان دیگر، شرکت در یک چرخه معیوب گرفتار شده است: تولید بیشتر، هزینه بیشتر، سود کمتر.
در مجموع، عملکرد شرکت در این دوره نشان میدهد که مشکل نه در فروش است، نه در حجم تولید؛ ریشه بحران در ساختار مدیریت هزینه، مصرف انرژیِ خارج از کنترل، بهرهوری پایین و نبود استراتژی تولید و صادرات است. اگر این روند ادامه یابد، حتی رشد فروش نیز نمیتواند مانع تشدید زیاندهی شود. شرکت برای عبور از این وضعیت نیازمند یک بازنگری اساسی در مدل عملیاتی، سیاست انرژی، مدیریت ارزی و بازآرایی خطوط تولید است؛ بازنگریای که اگر اتفاق نیفتد، گزارشهای دورهای بعد نهتنها بهبود را نشان نخواهند داد، بلکه تصویر تاریکتری از آینده شرکت ترسیم خواهند کرد.