ناکارآمدی جریمه در مبارزه با بی حجابی
به گزارش نبض بازار، غلامحسین کرباسچی فعال سیاسی اصلاح طلب معتقد است: عده زیادی از مردم زیر بار اجرای قانون حجاب نمی روند. بالاخره آنان باید برای اجرا و انجام قانون قانع شوند. وقتی قانع نشده اند، با تصویب اینگونه قوانین ولو با در نظر گرفتن جرایم سنگین هم نمی شود آنان را وادار به انجام کاری کرد.
مشروح گفتگو با غلامحسین کرباسچی، دبیرکل سابق حزب کارگزاران سازندگی را بخوانید؛
آقای کرباسچی! جزییات قانون حجاب منتشر شده و طرفداران این قانون هم امیدوار هستند که با ابلاغ آن در روز ۲۳ آذرماه، این قانون به مرحله اجرایی شدن برسد، اصرار بر اجرای چنین قانونی این نگرانی را ایجاد کرده است که مردم را رودرروی دولت و حتی رودرروی یکدیگر قرار دهد، نگاه شما چیست؟
این قانون خطری ندارد. چون اساسا چیز قابل اجرایی نیست. بعد از یک مدتی هم همه شان می فهمند که چقدر همه چیز لوث شده است.
چگونه قابل اجرا شدن نیست؟ وقتی این قانون از سوی دولت و یا رییس مجلس قرار است ابلاغ شود ...
برای اینکه مردم باید آن را اجرا کنند. عده زیادی از مردم هم زیر بار اجرای این قانون نمی روند. بالاخره آنان باید برای اجرا و انجام قانون قانع شوند. وقتی قانع نشده اند، با تصویب اینگونه قوانین ولو با در نظر گرفتن جرایم سنگین هم نمی شود آنان را وادار به انجام کاری کرد.
همانطور که عنوان کردید این قانون جرایم سنگینی را وضع کرده است. آیا همین امر سبب نمی شود که مردم قانون را اجرا کنند؟
آقایان فکر می کنند که جامعه مثل یک ماشین است که وقتی سوییچ را بزنند روشن می شود. در حالیکه اینگونه نیست. هرچقدر هم که جریمه کنند این قانون اجرا نمی شود چرا که مساله حجاب چیزی نیست که اینگونه حل شود.
حجاب، بحث اعتقادی و اخلاقی است. باید مردم را از این راه و روش ها قانع کرد نه با تصویب قوانین. قبلا هم این کارها را کرده اند. ریخته اند به خیابان ها و همه را بردند. خب چه کاری توانسته اند انجام دهند؟ اگر در آنجا توانستند موضوع را حل کنند می توانند امید داشته باشند که با اجرای این قانون هم می شود، بدحجابی را حل کرد.
این قانون مدتی مسکوت مانده بود و الان دوباره با طرح آن فضای جامعه ملتهب شد. هدف حامیان این قانون از اصرار بر اجرای قانون حجاب چیست؟
البته مواضع برخی افراد در مورد حجاب، از روی اعتقادشان است. فکر می کنند که حتما ضرورت دارد که چنین کاری را از نظر اعتقادی خودشان انجام دهند و در واقع خودشان را موظف به انجام آن می دانند. ولی معمولا همه آقایانی که فتوا می دهند و مسائل دینی را مطرح می کنند بر این عقیده هستند که مسائل باید با آموزش و از طریق روش های فرهنگی حل شود.
بارها مراجع اعلام کردند که با بگیر و ببندها و جریمه و ... این قضایا حل نمی شود. اما در مقابل، بعضی ها هستند که معلوم است که از روی موضع گیری های سیاسی و برخوردهای تقابلی با دولت چنین مسائلی را مطرح می کنند.
دولت هم سر خود را نباید با این مسائل گرم کند. باید به فکر زندگی و اقتصاد مردم باشد. اگر وضعیت جامعه از لحاظ اقتصادی درست شود مردم هم خودشان مسائل اخلاقی را رعایت می کنند.
یعنی آیا برای تقابل با دولت اجرای چنین قانونی را مطرح کرده اند؟
حتما یک عده ای این دیدگاه را دارند. چون دولت و یا بعضی از اعضای آن زیاد بر روی این مساله توجه ندارند و اینها هم برای نشان دادن عصبانیت خود دست به چنین تقابلی زده اند. در حالیکه اگر موضوع اعتقادی باشد، چنین تقابلی وجود ندارد.
اکثر آقایانی که مسائل اعتقادی را بیان می کنند، می گویند که این کارها نتیجه ای ندارد و باید با آموزش و از طریق فرهنگ حل شود. نه بگیر و ببند. قبلا این همه بگیر و ببند بود چه نتیجه ای داشته است؟
یعنی الان دولت که مسئول اجرای قانون است چه باید کند؟
دولت تکلیف خود را بهتر می داند. من شنیدم که آقای پزشکیان اعلام کرده است که این قانون قابل اجرا نیست و مشکلاتی را ایجاد خواهد کرد. اما اینکه چه می خواهد بکند را نمی دانم. به نظرم دولت نباید وقت خود را صرف مسائلی کند که می داند هیچ نتیجه ای ندارد.
دولت باید گرفتار های اقتصادی مردم را رفع کند و باید در این زمینه تا آنجا که می تواند فعالیت کند و وقت خود را صرف مسائل حاشیه ای نکند.
منبع: خبرآنلاین