او افزود: برای تولید سنگ آهن نیاز به منابع مالی است، این منابع مالی از کجا تامین میتواند تامین شود؟ اولین منبع، تسهیلات بانکی و یا وام دولتی است؛ امروز امکان تامین مالی از این منابع وجود ندارد. دومین راه جذب سرمایهگذاری خارجی است، اتفاقی که به دلیل تحریم نمیتوان روی آن حساب کرد. راه دیگر ارزآوری برآمده از صادرات است، یعنی کالا تولید کنید و سود حاصل از صادرات را صرف سرمایهگذاری کنید، این در حالی است که در حال حاضر بر صادرات سنگ آهن 25درصد عوارض اعمال شده، این درصد به معنای 70 تا 100درصد سود است پس تولیدکننده سنگ آهن نمیتواند بر ارز برآمده از صادرات هم حساب باز کند و صادرات آن هم اقتصادی نیست.
غرقی ادامه داد: تنها راهی که باقی میماند سود حاصل از فروش داخل است. در بازار داخل قیمتها به صورت دستوری و بر مبنای تقاضای واحدهای فولادی اعمال میشود، پس حتی فروش داخلی هم برای معادن سودده نیست، در نتیجه این اتفاقات است سرمایهگذاری در بخش معدن به منفی 84درصد در سال 97 کاهش پیدا میکند، چون معدنکاری سنگ آهن دیگر سودده نیست.
نائب رئیس کمیسیون معدن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی تصریح کرد: سرکوب سنگ آهن به کاهش سرمایهگذاری در بلندمدت میانجامد و حاصل آن چیزی جز نبود ذخایر مورد نیاز صنعت فولاد نیست. کمبود امروز به این دلیل نیست که سنگ آهن صادر میشود، بلکه به این دلیل است که تولید آن اقتصادی نیست و سرمایهگذاران را دفع میکند.
از پشت پرده ها بیشتر خواهید شنید با ما همراه باشید.
منبع:برنا