ظاهرا نویسنده و کارگردان و به تبع آنها بازیگران برای پررنگ‌تر کردن موقعیت‌ها و لحظات طنز، بدرفتاری و تشر زدن و برخورد تند و بازدارنده با کودک داستان را پیش گرفته‌اند اما به جای غلیظ‌تر کردن کمدی ماجرا، ذهن و روح بیننده را آزار می‌دهند و ناخودآگاهِ او را به موضع گیری علیه آزارگری و کودک آزاری وا می‌دارند و چنین امری کاملا طبیعی و براساس قواعد وجدان بشری است.


این مجموعه طنز ماه رمضانی علی رغم همه محاسنی که به لحاظ ساخت و بازی‌های جذاب دارد می‌توانست این اشکال کوچک ولی بسیار مهم را نداشته باشد و شخصیت کودک و دنیای معصوم و ناب او را صرفا به خاطرخنده بیشتر تخریب نکند.»