
حسن روحانی در حالی گزارش دیوان محاسبات از تفریغ بودجه سال 97 را یک روز پس از قرائت آن در مجلس صد درصد غلط خواند که به گفته عادل آذر جزئیات آن را در اوایل اسفند ماه به دولت ارائه داده بود. واکنش تند روحانی به این گزارش اما حاوی نکاتی به شرح زیر است:
1- روحانی پس از دریافت گزارش دیوان محاسبات، هیچ زمانی برای مطالعه آن صرف نکرده است. این بی تفاوتی روحانی نسبت به مسائل کشور البته مسئله جدیدی نیست. رخوت و بی عملی دولت و بی تفاوتی مسئولان دولت به ویژه حسن روحانی نسبت به مسائل مختلف کشور، موضوعی عیان است و کمتر کسی است که هنوز به آن پی نبرده باشد. جالب آنکه روحانی در جلسه چهارشنبه گذشته هیئت دولت، نحوه اطلاع خود از محتوای گزارش دیوان محاسبات را «شنیده ها» عنوان می کند. یعنی حتی پس از انتشار علنی این گزارش برای عموم مردم و شدت گرفتن انتقادها از دولت، رئیس دولت زحمت مطالعه آن را به خود نداده است.
2- دفاع سرسخت روحانی از سیاست سرکوب ارزی یا همان ارز 4200 تومان دولتی با وجود شکست این سیاست و آشکار شدن هزینه های بسیار آن، موید این است که این سیاست ابتکار خود روحانی است. تجربه «برجام» نشان داد در پس مداومت دولت بر ادامه سیاست غلط به هر قیمت، اصرار حسن روحانی نهفته است. شباهت رفتار روحانی در قبال «ارز 4200 تومانی» با آنچه در موضوع «برجام» رخ داده با همین رویکرد قابل تشریح است.
3- دغدغه اصلی حسن روحانی اما افشای تاراج بیت المال با سوءمدیریت دولت خود نیست. آنچه بیش از هر چیز روحانی را نگران می کند، افشای نقش پررنگ دولت وی در بروز یا تشدید مشکلات اقتصادی است. حسن روحانی در همه این سالها سعی داشته عامل اصلی مشکلات اقتصادی را بیرون از مرزها نشان دهد. از همین رو بهانه کردن «تحریم» به عنوان مسئله اصلی اقتصاد ایران به نوعی مبرا کردن خود از وضعیت فعلی کشور است.