به گزارش نبض بازار ، صنعت خودرو دولتی بشود یا خیر ، خصوصی ها بصورت کامل صنعت خودروسازی را در اختیار داشته باشند یا نه همه از سؤالاتی است که در چندوقت گذشته در مورد آنها زیاد کند و کاو شده و پاسخهای متفاوتی به آنها داده شده است. اما چیزی که باید مدنظر برخی افراد در حین اظهار نظر باشد راستی آزمایی نظراتی است که بعداً خلاف آن ثابت نشود. عده ای که امروز آستین مبارزه با مافیای خودروسازی را بالا زده اند اگر نگاهی به نکته نظراتشان در چندسال گذشته بیندازند کاملا متوجه تناقض آشکار بین حرفهای قبل و فعلی خود می شوند و این شائبه ایجاد می شود که این همه تغییر از کجا نشأت می گیرد؟

صنعت خودروسازی کشور محل رفت و آمد افراد زیادی بوده و تا جایی که می توان رصد کرد کم نیستند یقه سفیدهایی که دنبال یک صندلی خالی در بین خودروسازان می گردند. در مواردی حتی دیده شده که آنها تنها به فکر تکیه زدن به صندلی مدیریت یکی از مجموعه های خودروسازی هستند و گاهی با ایجاد موج رسانه ای سعی در جهت دادن به افکار عمومی می کنند. البته نباید از خاطر برد که قول و قرار بعضی ها با چهره هایی که مصداق تناقض هستند آنها را در برخی اظهار نظرها گاهاً بی پروا و بعضاً فراموش کار می کند.

کسانی که سال 93 مرغشان در خصوصی سازی خودرویی ها یک پا داشت و در سال 98 به حضور دولتی ها اصرار دارند امیدواریم که بتوانند مفهوم مافیا را برایمان شرح دهند که چه اتفاقی افتاده که علیرغم اظهار نظر همه ی کارشناسان در مورد خصوصی سازی صنعت خودرو به یکباره اینقدر تغییر موضع داده اند که شاید خودشان حرفهای گذشته خود را باور نکنند. چه اتفاقی طی این سالها افتاده که منتقد اول دولتی بودن خودروسازی ها سر از اردوگاه حامیان این ماجرا در می آورد و انگار نه انگار که تؤمور بدخیم صنعت خودروی کشور حضور افراد دولتی در کالبد آن است. به نظر می آید این چهره ها توضیح مفصلی به مردم بدهکارند تا در آن مشخص شود که این همه تغییر موضع از کجا ناشی می شود و آیا این تغییر نگاه در جایگاه یک کارشناس برای صنعت خودرو مفید به فایده خواهد بود؟