به گزارش نبض بازار ، همیشه اجرا نکردن قانون از اجرای سلیقه ای قانون و اجرا نکردن عدالت از اجرای دلخواه عدالت مخاطرات کمتری دارد زیرا موج تکصدایی در جامعه و احساس تبعیض بین همه ی اقشار وجود دارد اما وقتی به صورت سلیقه ای شاهد این مهم باشیم باید به این نتیجه رسید که سطح تبعیض و ایجاد جنگ روانی قوت بیشتری می گیرد اتفاقی که اگر آن را قابل تعمیم به سایر بخشها و زیرساختها مانند صنعت بدانیم باید در موردش تجدید نظر کرد. در چندماه گذشته اتفاقاتی در بخشی از صنعت خودروسازی کشور افتاد که باعث تأسف است.

بسیج چندبخش مختلف به بهانه ها و دلائلی که هرگز اثبات نشده برای تخریب بزرگترین کارخانه ی قطعه سازی کشور آن هم در شرایطی که اوضاع و احوال این صنعت مهم در حال بهبود است. بگذریم از اینکه انجمن قطعه سازی باید به واسطه ی جایگاهی که داشت در این باره نقش کاتالیزور را بازی می کرد و با دعوت به آرامش از موضع گیریهایی غیراخلاقی خودداری می کرد. در تمام مدتی که جریان تخریب علیه یک کارخانه ی تولیدی به راه افتاده بود هیچ واکنشی جز رفتار قانونی را از بزرگترین کارخانه ی تولید قطعه ی کشور که سبب اشتغال 12.000 نفر شده ندیدیم که البته این موضوع نیز تکدر خاطر عده ای را فراهم کرده که با دستمایه قرار دادن برخی اسامی و ژست های پروپاگاندایی سعی در وارونه جلوه دادن حقیقت داشتند.

باید از مدیرانی که امروز به هردلیلی به این فضای مسموم دامن زدند پرسید آیا مدیران یک کارخانه حق ندارند که سیاستهای تولیدی خودشان را داشته باشند؟ آیا بهتر نیست که بجای صرف انرژی در مواردی که بعضاً شاهد سطحی ترین مباحث هستیم به یک موضوع مطالعاتی پرداخته می شد تا اولا سبب رونق تولید و دوماً آورده ی بدون هزینه باشیم؟ درست در شرایطی که همه منتظرند تا سوژه ای را در رسانه های معاند خود بولد خبری کنند ما آب بیار آتش بیار معرکه ی آنها شده ایم غافل از اینکه این زمین خودیها نیست بلکه زمین غیر خودی هاست. رفتارهای تخریب گونه در شرایطی که نیاز به حداکثر همگرایی وجود دارد تنها پر کردن عناوین خبری رسانه های بیگانه و بازی در زمین بیگانه است درک این مسئله بعد از 42 سال از پیروزی انقلاب اسلامی نباید خیلی سخت باشد.