به گزارش نبض بازار- مقایسه سه شرکت بیمه آسیا، پارسیان و پاسارگاد نشان میدهد که رابطه مستقیمی بین «بزرگی شرکت» و «میزان پاداش» وجود ندارد و گویی در شرکتهای خصوصی، سخاوت از جیب سهامداران معنای دیگری پیدا کرده است.
۱. بیمه پاسارگاد؛ رکوردشکنی در اوج سخاوت!
بیمه پاسارگاد با ثبت رقم خیرهکننده ۲۰،۹۹۷ میلیون ریال (معادل ۲ میلیارد و ۱۰۰ میلیون تومان) پاداش برای هیئت مدیره تنها در ۶ ماه، صدرنشین بیرقیب این لیست است. نکته انتقادی اینجاست: چگونه شرکتی که از نظر سهم بازار و گستردگی عملیات، پس از غولهایی مثل بیمه آسیا قرار میگیرد، چنین پاداش سنگینی را برای مدیران خود در نظر گرفته است؟ این رقم به معنای آن است که به طور متوسط، هر عضو هیئت مدیره در این مدت کوتاه، سهمی بسیار فراتر از عرف صنعت را به عنوان پاداش دریافت کرده است. آیا عملکرد این شرکت در نیمه اول سال، جهشی خارقالعاده داشته که چنین پاداشی را توجیه کند، یا این رقم صرفاً یک توافق داخلی برای منتفع کردن مدیران ارشد است؟
۲. بیمه پارسیان؛ پیشی گرفتن از استانداردهای دولتی
بیمه پارسیان با پاداشی معادل ۱۵،۵۱۷ میلیون ریال (۱ میلیارد و ۵۵۰ میلیون تومان) در رده دوم قرار دارد. پارادوکس ماجرا زمانی عمیقتر میشود که پارسیان را با بیمه آسیا مقایسه کنیم. پارسیان با وجود حجم فعالیت کمتر، حدود ۲۵۰ میلیون تومان بیشتر از بیمه آسیا به هیئت مدیره خود پاداش داده است. این موضوع نشاندهنده آن است که در ساختار مدیریتی پارسیان، هزینهکرد برای مدیران ارشد اولویت بیشتری نسبت به رعایت تناسبات مالی با شرکتهای بزرگتر دارد. سهامداران خرد باید بپرسند این تفاوت هزینه ناشی از کدام ارزشافزوده است که در سایر شرکتها دیده نمیشود؟
۳. بیمه آسیا؛ قعرنشینی غول قدیمی!
در کمال تعجب، بیمه آسیا که بزرگترین شرکت این گروه از نظر سرمایه و شبکه انسانی است، کمترین رقم پاداش را با ۱۳،۰۰۰ میلیون ریال (۱ میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان) ثبت کرده است. اگرچه ۱.۳ میلیارد تومان هم رقم کمی نیست، اما در مقام مقایسه، بیمه آسیا «منضبطترین» عملکرد را در این بخش داشته است. این موضوع نشان میدهد که نظارتهای حاکمیتی بر شرکتهای با ریشه دولتی، حداقل در بخش پاداشها، ترمزهای موثری ایجاد کرده است که در شرکتهای کاملاً خصوصی مثل پاسارگاد دیده نمیشود.
نتیجهگیری و مطالبه سهامداران
تحلیل نبض بازار نشان میدهد که در صنعت بیمه ایران، نوعی «فئودالیسم مدیریتی» در حال شکلگیری است که در آن، هرچه شرکت خصوصیتر میشود، دست هیئت مدیره برای برداشت از منابع تحت عنوان پاداش بازتر میگردد.
بیمه پاسارگاد با پاداش ۲.۱ میلیارد تومانی خود، اکنون زیر تیغ نقد است. نبض بازار این پرسش را مطرح میکند: در حالی که بسیاری از پروندههای خسارت با سختگیریهای فراوان بررسی میشود، چرا در بخش پاداش مدیران، چنین دستودلبازیهایی صورت میگیرد؟ انتظار میرود نهادهای ناظر، بهویژه بیمه مرکزی، بر نسبت پاداشها با «سود واقعی عملیاتی» و «رضایت مشتریان» نظارت دقیقتری داشته باشند تا پاداشها، جایزهای برای عملکرد واقعی باشند، نه حقالزحمهای برای حضور در جلسات.