به گزارش نبض بازار- اگرچه سود عملیاتی شرکت رشد داشته، اما بخش قابل توجهی از این دستاورد توسط بانک‌ها و نوسانات ارزی نامطلوب از بین رفته است. این گزارش به بررسی اثرات مخرب هزینه‌های مالی و غیرعملیاتی بر بازدهی نهایی سهم می‌پردازد.



تحلیل هزینه‌های مالی:
 وام‌های گران برای بازپرداخت وام‌های قبلی بر اساس صورت سود و زیان در صفحه ۸، ردیف «هزینه‌های مالی» شرکت در ۶ ماهه منتهی به شهریور ۱۴۰۴ به رقم (۱۰،۳۶۹،۹۶۰) میلیون ریال رسیده است. این رقم نسبت به دوره مشابه سال قبل (۵،۸۵۹،۰۲۱ میلیون ریال)، رشدی معادل ۷۷ درصد را نشان می‌دهد. این یعنی شرکت حدود ۱۰.۳ هزار میلیارد ریال از سود عملیاتی خود را صرفاً بابت بهره وام‌ها به بانک‌ها پرداخت کرده است. وقتی این عدد را در کنار سود عملیاتی ۳۳ هزار میلیارد ریالی قرار می‌دهیم، متوجه می‌شویم که بیش از ۳۰ درصد از سود عملیاتی شرکت مستقیماً بابت هزینه مالی از دست رفته است.
نکته تلخ‌تر در صورت جریان وجوه نقد (صفحه ۱۳) نهفته است. شرکت در این دوره ۱۰۹ هزار میلیارد ریال وام جدید گرفته، اما ۹۵ هزار میلیارد ریال بابت اصل وام‌های قبلی و ۱۲.۵ هزار میلیارد ریال بابت سود تسهیلات پرداخت کرده است. عملاً وام‌های جدید صرف بازپرداخت وام‌های قدیمی و بهره‌های آن شده و نقدینگی خالصی برای توسعه وارد شرکت نشده است (جریان نقد تأمین مالی منفی ۵ همت است). این وضعیت نشان‌دهنده گرفتار شدن شرکت در «تله بدهی» است که در آن تسهیلات نه برای تولید، بلکه برای بقا و بازپرداخت دیون گذشته اخذ می‌شود.
زیان ارزی:
 ضربه سنگین در بخش غیرعملیاتی یکی از نکات عجیب در این گزارش مالی، سقوط آزاد در سرفصل «سایر درآمد‌ها و هزینه‌های غیرعملیاتی» است. طبق صفحه ۸، این سرفصل از سود ۹،۶۰۷،۵۱۳ میلیون ریالی در سال گذشته، به سود ناچیز ۳۴۸،۸۹۶ میلیون ریالی در سال جاری رسیده است (سقوط ۹۶ درصدی).



دلیل این سقوط چیست؟
 با مراجعه به یادداشت‌های توضیحی در صفحه ۲۰ (جدول سایر درآمد‌ها و هزینه‌های غیرعملیاتی - اقلام متفرقه)، علت مشخص می‌شود: «سود و (زیان) ناشی از تسعیر اقلام غیرعملیاتی». این ردیف نشان‌دهنده زیان سنگین (۴،۷۲۷،۶۲۷) میلیون ریالی است. در حالی که بسیاری از شرکت‌های صادرات محور از رشد نرخ ارز منتفع می‌شوند، فولاد کاوه در بخش غیرعملیاتی (که احتمالاً مربوط به بدهی‌های ارزی یا دارایی‌های راکد ارزی است) متحمل زیان ۴.۷ هزار میلیارد ریالی شده است. این زیان ارزی، تقریباً تمامی درآمد‌های دیگر غیرعملیاتی را خنثی کرده است.



کیفیت سود عملیاتی:
 وابستگی به فروش ضایعات حتی رشد سود عملیاتی شرکت نیز با ابهاماتی روبروست. طبق صفحه ۸، «سایر درآمد‌های عملیاتی» جهشی عجیب داشته و از ۹۳۱ هزار میلیون ریال به ۶،۹۷۱،۷۳۲ میلیون ریال رسیده است. جزئیات این رقم در صفحه ۱۸ نشان می‌دهد که ۵،۴۸۵،۱۵۱ میلیون ریال از آن مربوط به «فروش ضایعات» است. فروش ضایعات اگرچه درآمدزاست، اما جزو عملیات تکرارپذیر و پایدار تولید فولاد محسوب نمی‌شود. اگر سود حاصل از فروش ضایعات (۵.۴ همت) را از سود عملیاتی کسر کنیم، کیفیت سودآوری هسته اصلی کسب‌وکار کاهش می‌یابد.
نتیجه‌گیری 
صورت‌های مالی «کاوه» نشان می‌دهد که ساختار سرمایه شرکت به شدت نیازمند اصلاح است. رشد ۷۷ درصدی هزینه‌های مالی و بلعیده شدن ۳۰ درصد سود عملیاتی توسط بهره‌های بانکی، توان رقابتی شرکت را فرسایش می‌دهد. همچنین زیان ۴.۷ همتی در تسعیر ارز غیرعملیاتی نشان‌دهنده ضعف در پوشش ریسک‌های ارزی است. مدیریت شرکت باید پاسخ دهد که چرا با وجود درآمد‌های صادراتی، در بخش غیرعملیاتی با چنین زیان ارزی سنگینی مواجه شده است؟ و چه برنامه‌ای برای خروج از چرخه معیوب «وام گرفتن برای بازپرداخت وام» دارد؟ تداوم این روند می‌تواند سود خالص آتی را با وجود رونق تولید، به شدت سرکوب کند.