به گزارش نبض بازار- بررسی تازهترین صورتهای مالی شرکت نشان میدهد که باوجود پرتفوی بورسی سنگین و سرمایهگذاریهای گسترده، این شرکت در تحقق درآمدهای پایدار و سودآوری عملیاتی به بنبست رسیده و عملاً بخش اعظم سود خود را از فروش داراییها تأمین میکند؛ وضعیتی که زنگ خطر جدی برای سهامداران و بازار سرمایه به صدا درآورده است.
تحلیل درآمدهای عملیاتی
درآمد سود سهام شرکت در دوره آبان ۱۴۰۳ حدود ۵۴،۵۴۴ میلیون ریال گزارش شده و این رقم در ماههای مرداد تا مهر ۱۴۰۴ به ۵۸،۴۰۰ میلیون ریال رسیده است. این تغییر اندک نشان میدهد که شرکت در این بازه زمانی نتوانسته جریان درآمدی واقعی از سود سهام ایجاد کند و اتکای آن به سود تقسیمی بسیار محدود است. مقایسه این ارقام با سالهای قبل، جایی که درآمد سود سهام سالانه بیش از ۵ هزار میلیارد ریال بوده است، نشاندهنده کاهش چشمگیر و قابل توجه درآمدهای پایدار است.
سود (زیان) فروش سرمایهگذاریها نیز روند ناپایداری دارد. در آبان ۱۴۰۳، سود فروش سرمایهگذاریها حدود ۲۹۰،۶۸۹ میلیون ریال بوده است. در ماههای مرداد تا شهریور ۱۴۰۴، این سود به تنها ۱۰۲،۹۸۰ میلیون ریال رسیده و در مهر تغییری نداشته است. این روند نشان میدهد شرکت بهجای تکیه بر مدیریت فعال پرتفوی و درآمدهای عملیاتی، بیشتر به فروش داراییها برای کسب سود متکی شده است. چنین سودی، با وجود آنکه به ظاهر درآمد شرکت را افزایش میدهد، از نظر کیفیت اقتصادی قابل اتکا نیست و بهعنوان سود غیرعملیاتی کمکیفیت تلقی میشود.
سایر درآمدها و سود تغییر ارزش سرمایهگذاریها در تمامی دورهها تقریبا صفر بودهاند. این امر نشاندهنده رکود فعالیتهای مکمل درآمدی و احتمال استفاده از روش بهای تمامشده برای ارزشگذاری داراییهاست که تصویری محافظهکارانه و گاه غیرشفاف از وضعیت مالی ارائه میدهد.
بررسی پرتفوی سرمایهگذاریها
در تمام دورهها، پرتفوی شرکت عمدتاً در سهام بورسی و سایر شرکتها متمرکز بوده و واحدهای صندوقهای سرمایهگذاری کاهش یافتهاند. بهای تمامشده سهام بورسی از حدود ۱۶،۹۶۳،۰۳۹ میلیون ریال در پایان سال مالی ۱۴۰۳ به ۱۸،۱۶۱،۴۷۴ میلیون ریال در مهر ۱۴۰۴ رسیده است، اما این افزایش سرمایهگذاری نتوانسته درآمد عملیاتی متناسب ایجاد کند.
سهام سایر شرکتها نیز تقریباً بدون تغییر باقی مانده است و سپردهها و سرمایهگذاریهای جایگزین صفر گزارش شدهاند. این ساختار نشان میدهد که شرکت سیاست فعال و متنوعی در مدیریت پرتفوی ندارد و بیشتر داراییها در قالب انباشت نگهداری میشوند. افزایش ذخیره کاهش ارزش در برخی دورهها نیز به وضوح نشان میدهد که کیفیت داراییها تحت فشار قرار گرفته و ریسک سرمایهگذاری افزایش یافته است.
تحلیل روند و انتقادات کلیدی
چهار دوره مالی بررسیشده، تصویری نگرانکننده از عملکرد شرکت ارائه میدهند:
رکود درآمدهای عملیاتی: سود سهام و سایر درآمدهای عملیاتی تقریباً ثابت مانده و رشد معناداری نداشتهاند.
وابستگی به سود غیرعملیاتی: بخش عمده سود شرکت از فروش داراییها تأمین شده، نه از فعالیتهای عملیاتی یا درآمدهای پایدار.
مدیریت منفعل پرتفوی: سرمایهگذاریها عمدتاً در سهام بورسی و برخی شرکتها متمرکز است و صندوقهای سرمایهگذاری کاهش یافتهاند؛ ابزارهای جایگزین یا متنوعسازی تقریبا انجام نشده است.
افزایش ذخیره کاهش ارزش داراییها: نشاندهنده افت کیفیت برخی سرمایهگذاریها و نگرانی درباره ریسک مالی است.
ضعف شفافیت مالی و ارزشگذاری داراییها: سود تغییر ارزش سرمایهگذاریها صفر گزارش شده که نشان میدهد ارزشگذاری داراییها بهروز نشده و اطلاعات واقعی پرتفوی منعکس نمیشود.
این روندها به وضوح نشان میدهند که شرکت، باوجود داراییهای زیاد، در ایجاد جریان درآمدی پایدار و قابل اتکا موفق نبوده و در صورت ادامه همین وضعیت، پایداری مالی و اعتماد سهامداران در معرض تهدید جدی قرار دارد.
چه باید کرد؟
با بررسی دادههای مهر، شهریور، مرداد ۱۴۰۴ و آبان ۱۴۰۳، مشخص میشود که شرکت با ضعف سیستماتیک در مدیریت درآمد و سرمایهگذاریها مواجه است. رکود درآمدهای سود سهام، کاهش چشمگیر سود فروش سرمایهگذاریها و اتکای بیش از حد به فروش داراییها، کیفیت سودآوری را کاهش داده و جریان نقدی پایدار ایجاد نکرده است.
ساختار پرتفوی شرکت، با تمرکز بر سهام بورسی و کاهش صندوقهای سرمایهگذاری و عدم تنوع در ابزارهای مالی، نشاندهنده مدیریت انفعالی و کمتحرک است. این وضعیت علاوه بر محدود کردن توان شرکت برای ایجاد ارزش افزوده، ریسک سرمایهگذاری و اعتماد سهامداران را نیز افزایش میدهد.
پیام روشن برای مدیران و سهامداران این است: بدون بازنگری فوری در استراتژی سرمایهگذاری، مدیریت نقدینگی و سیاستهای درآمدی، شرکت قادر به حفظ سودآوری پایدار نخواهد بود و روند فعلی میتواند اعتماد بازار و ارزش سرمایه را بهشدت تهدید کند.