به گزارش نبض بازار، چین از موقعیت خود به عنوان بزرگترین طلبکار جهان برای ترویج استفاده از یوان بهره میبرد. پکن به کشورهای بدهکار این فرصت را میدهد که با کنار گذاشتن دلار، از وامهای ارزانتر چینی استفاده کنند؛ اقدامی که در ظاهر جذاب است، اما در عمل هزینههای مالی سنگینی برای چین به همراه دارد.
اتیوپی تازهترین کشوری است که به دنبال تبدیل بخشی از بیش از پنج میلیارد دلار بدهی خود به پکن، به وامهای یوانی است. کنیا نیز اعلام کرده که با جایگزینی وامهای دلاری با یوان، سالانه بیش از ۲۰۰ میلیون دلار در هزینههای بدهی خود صرفهجویی خواهد کرد.
تحلیلگران اقتصادی از جمله «مایکل پتیس»، عضو ارشد بنیاد کارنگی، معتقدند: چین با کاهش سود وامها عملاً درآمد کمتری کسب میکند، اما در عوض، یوان را در عرصه بینالمللی جا میاندازد و نفوذ مالی خود را افزایش میدهد.
به گفته منابع آگاه، چین اکنون از تبدیل وامهای دلاری قبلی حمایت میکند تا کشورها بتوانند هزینه کالاها و خدمات چینی را مستقیماً با یوان بپردازند. این سیاست به پکن کمک میکند تا سهم بیشتری از مبادلات جهانی را به پول ملی خود اختصاص دهد و همزمان برتری دلار آمریکا را در نظام مالی تضعیف کند.
با وجود مزایای ژئوپلیتیکی، این مسیر برای چین پرریسک است؛ زیرا نرخ بهره داخلی در چین بسیار پایینتر از دلار است و این موضوع میتواند سودآوری وامدهی خارجی را کاهش دهد. با این حال، کارشناسان میگویند پکن بهدنبال اهداف بلندمدتتری است: ایجاد یک نظام پولی چندقطبی که در آن، یوان در کنار دلار و یورو به عنوان ارز ذخیره جهانی نقشآفرینی کند.
در حالیکه ارزش دلار از ابتدای سال تاکنون حدود ۷.۵ درصد کاهش یافته، چین با خرید گسترده طلا، توسعه بازارهای مالی داخلی و افزایش معاملات یوانی در آفریقا و آسیا، بهتدریج گامهای خود را برای دلارزدایی سرعت میبخشد.
به گفته «گابریل وایلداو»، تحلیلگر شرکت مشاورهای تنئو، پکن بهصورت تدریجی، اما مستمر در مسیر رهایی از وابستگی به دلار پیش میرود. هدف نهایی چین، تثبیت جایگاه یوان به عنوان ارزی جهانی و تبدیل آن به نماد قدرت اقتصادی قرن بیستویکم است.
منبع ایسنا