به گزارش نبض بازار،مجید عشقی که مهرماه سال ۱۴۰۰ به‌عنوان رئیس سازمان بورس و اوراق‌بهادار منصوب شد دوران مدیریتی خود را در شرایطی آغاز کرد که بورس ایران با بحران‌های متعدد و بی‌اعتمادی عمومی مواجه بود.
حالا که او استعفا داده، زمان آن رسیده است که به کارنامه سه‌ساله او با دقت بیشتری نگریسته شود و بررسی کنیم که آیا او در این مدت موفق به بهبود شرایط بورس شده است یا خیر.
موفقیت‌های چشمگیر در دوران ریاست
یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های عشقی در دوره ریاستش اصلاح «تبصره۶ بودجه ۱۴۰۳» بود. این اقدام که برگشت به عقب قابل توجهی برای دولت و مجلس محسوب می‌شود به‌طور موفقیت‌آمیز تایید شورای نگهبان مجلس و دولت را دریافت کرد و به‌عنوان یک پیروزی بزرگ در کارنامه عشقی ثبت شد.
همچنین در زمینه‌های توسعه‌ای، عشقی توانست اقداماتی مانند ایجاد صندوق‌های اهرمی با ضمانت اصل سرمایه‌گذاری و توسعه آپشن‌ها را عملی کند. تغییر نوع صندوق‌های ETF پالایش و دارایکم هرچند که در نهایت به نتیجه مطلوب نرسید، باز هم نشان‌دهنده تلاش‌های او برای بهبود شرایط بازار بود.
چالش‌ها و انتقادات: از مشکلات داخلی تا تصمیمات اشتباه
با این حال، کارنامه عشقی خالی از چالش‌ها و انتقادات نبود. مشکلاتی از قبیل نرخ بهره بالا، کاهش حاشیه سود شرکت‌ها، و سرکوب نرخ دلار نیما، مسائلی بودند که بر عملکرد او تاثیر گذاشتند.
برخی کارشناسان معتقدند که عشقی می‌توانست تلاش بیشتری برای حفظ منافع سهامداران خرد انجام دهد و حتی ممکن بود در مواردی مانند مصوبه افزایش نرخ خوراک پتروشیمی، اقدامات موثرتری انجام دهد.
سهام عدالت نیز یکی از نقاط ضعف بزرگ دوران ریاست عشقی بود. بسته شدن نمادها و بلاتکلیفی خریداران ثانویه از اسفند ۱۴۰۰ تا کنون، نشان‌دهنده عدم موفقیت او در مدیریت این بخش است. همچنین، محدودیت دامنه نوسان و تغییرات مکرر آن، از دیگر انتقادات جدی به عملکرد او به شمار می‌روند.
تحلیل کارشناسان: آینده بورس پس از استعفای عشقی
مهدی دلبری، کارشناس ارشد بازار سرمایه، معتقد است که بخشی از عقب‌ماندگی بورس به سیاست‌های دولتی و بانک مرکزی برمی‌گردد و نمی‌توان تمامی تقصیرات را به گردن عشقی انداخت. با این حال، او هم اشاره دارد که عشقی می‌توانست در برخی زمینه‌ها عملکرد بهتری داشته باشد.
فردین آقابزرگی، دیگر کارشناس ارشد، معتقد است که استعفای عشقی می‌تواند نشانه‌ای از تغییرات مثبت آینده در بازار سرمایه باشد. او بر این باور است که با تغییر در راس سازمان بورس، ممکن است حقوق سهامداران به‌طور بهتری مورد توجه قرار گیرد و دولت تصمیمات بهتری اتخاذ کند.
منبع:دنیای اقتصاد