به گزارش نبض بازار،محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه پیشین ایران در کتاب خاطرات خود با عنوان «پایاب شکیبایی»، به جزییات پنج بار استعفای خود در دوران مسئولیتش از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۰ پرداخته است.

این کتاب به‌ویژه در بخش‌های مختلف خود، از بحران‌های دیپلماتیک و تصمیمات سختی که ظریف برای استعفا گرفته، پرده برمی‌دارد. این استعفاها به مسائل حساس و بحرانی مربوط می‌شود که در سطح بالای سیاست خارجی و دیپلماسی کشور، نقش مهمی ایفا کرده‌اند.

ظریف به تازگی و ساعاتی پیش همچنین از معاونت راهبردی دولت آقای پزشکیان استعفا داده که به این جریان سیاسی و دیپلماتیک ابعاد جدیدی اضافه کرده است.

محمدجواد ظریف، معاون رئیس‌جمهور در امور راهبردی با انتشار نامه‌ای صریح و احساسی از تصمیم خود برای بازگشت به دانشگاه و ترک سیاست داخلی خبر داد.

این اقدام به دنبال معرفی کابینه دولت چهاردهم توسط دکتر پزشکیان و نتایج نارضایت‌بخش آن صورت گرفته است. ظریف در نامه خود از نتیجه کار کمیته‌ها و شورای راهبری که در انتخاب وزرا مشارکت داشتند، انتقاد کرده و به کمبودهایی که در تحقق وعده‌های خود و حضور بانوان، جوانان و اقوام در کابینه وجود داشته، اشاره کرده است.

در صفحات جدیدترین کتاب خاطرات محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه پیشین جمهوری اسلامی ایران، افشای حقایق مهم و کمتر گفته شده در مورد بحران‌های دیپلماتیک و تصمیمات او برای استعفا منتشر شده است.

این کتاب که به نام «پایاب شکیبایی» منتشر شده، به صورت عمیق به دلایل پنج باری که ظریف برای کناره‌گیری از سمت خود اقدام کرده، می‌پردازد. ظریف، با توصیف شرایط و فشارهایی که منجر به این تصمیمات شدند، نگاهی به چالش‌های سیاسی و دیپلماتیک دوران خود ارائه می‌دهد.

از سفرهای بین‌المللی تا مسائل هسته‌ای و شکایات داخلی، این کتاب همه چیز را به‌طور دقیق بررسی کرده است.

در بخش‌هایی از این کتاب، ظریف به نخستین بار در سال ۱۳۹۲ اشاره می‌کند که در سفر رئیس‌جمهور به نیویورک، مشاورین رئیس‌جمهور بدون هماهنگی، تلاش کرده بودند نشست وزرای خارجۀ پنج به علاوه یک و ایران را به نشست سران تبدیل کنند، که این امر به ایجاد تنش‌هایی منجر شد.

دومین بار به دلیل ارسال طرحی بدون هماهنگی با وزارت امور خارجه، که می‌توانست گفتگوها را با شکست مواجه کند، تصمیم به استعفا گرفت. سومین بار به ناهماهنگی‌های داخلی و بی‌توجهی سایر وزارتخانه‌ها به سیاست‌های بنیادین وزارت امور خارجه مرتبط بود. نوبت بعدی به سفر بشار اسد در اسفندماه ۱۳۹۷ و بحران‌های آن مربوط می‌شود.

آخرین مورد نیز به تلاش‌های دیپلماتیک برای مقابله با بازگرداندن قطعنامه‌های شورای امنیت در تابستان و پاییز ۱۳۹۹ مربوط بود که به‌دلیل مخالفت‌های تند در شورای عالی امنیت ملی، ظریف تصمیم به استعفا گرفت. 

محمّدجواد ظریف خوانساری (زادهٔ ۱۷ دی ۱۳۳۸) سیاستمدار و دیپلمات ایرانی است که از ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۰ سمت وزیر امور خارجه ایران را بر عهده داشت.

او در سال ۱۴۰۳ به سمت معاون راهبردی رئیس‌جمهور و رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری گماشته شد. او همچنین از اعضای شورای عالی جمعیت هلال‌احمر و دانشیار دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران است.

ظریف دانش‌آموختهٔ کارشناسی ارشد روابط بین‌الملل از دانشگاه ایالتی سان‌فرانسیسکو و همچنین کارشناسی ارشد مطالعات بین‌الملل و دکترای حقوق و روابط بین‌الملل از دانشگاه دنور است.

او دوران کاری خود را از سال ۱۳۵۷ در کنسولگری ایران در سانفرانسیسکو آغاز کرد. او از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۱ معاونت حقوقی و بین‌الملل وزارت امور خارجه را بر عهده داشت. ظریف در فاصله سال‌های ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۶ به عنوان سفیر ایران در سازمان ملل متحد فعالیت می‌کرد اما در پی وقایعی در سفر سال ۱۳۸۴ محمود احمدی‌نژاد به سازمان ملل توسط او برکنار شد.

او در سال ۱۳۹۲ در دولت یازدهم به‌عنوان وزیر امور خارجه ایران انتخاب شد. او مسئول تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران در برنامه جامع اقدام مشترک بود. ظریف در اسفند ۱۳۹۷، به دلیل آنکه موضوع سفر رئیس‌جمهور سوریه بشار اسد به تهران به او اطلاع داده نشده بود، از سمت خود استعفا داد، اما دو روز بعد، رئیس‌جمهور حسن روحانی با استعفای او موافقت نکرد.

وزارت خزانه‌داری آمریکا در سال ۲۰۱۹ ظریف را تحریم کرد و اظهار داشت که وی سخنگوی علی خامنه‌ای است. او در سال ۱۴۰۱ توسط کانادا نیز تحریم شد.در ۵ اردیبهشت ۱۴۰۰،یک فایل صوتی از ظریف منتشر شد که حاوی سخنان او در مورد مسائل کشور در زمینهٔ سیاست خارجی بود. این گفتگو با واکنش‌های بسیاری از سوی رسانه‌ها همراه بود.

محمّدجواد ظریف خوانساری۱۷ دی ۱۳۳۸ در خانواده‌ای مذهبی، محافظه‌کار و متمول در تهران به‌دنیا آمد. پدر و پدربزرگش از تجار اصفهان بودند، پدربزرگش از بانیان مسجد اعظم قم و مسجد هامبورگ و پدرش عباسعلی ظریف خوانساری از شعرای اصفهان، فردی خیر و به گاوصندوق علما معروف بود.مادرش عفت کاشانی‌پور نیز فرزند یکی از بازرگانان کاشانی مستقر در تهران بود.^[

خانواده ظریف ابتدا در محله ملک اصفهان ساکن بودند و سپس به تهران نقل مکان کردند. او تحصیلات مقدماتی را از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۵ در دبستان و دبیرستان علوی تهران انجام داد.

ظریف در سال ۱۳۵۵ با ویزای دانشجویی به ایالات متحده آمریکا رفت و از سال ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۶ دیپلم خود را از کالج درو، در سانفرانسیسکو گذراند و به ترتیب در سال‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۶۱ مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد روابط بین‌الملل را از دانشگاه ایالتی سان‌فرانسیسکو دریافت نمود، سپس به ایالت کلرادو نقل مکان کرد و در سال ۱۳۶۳ مدرک کارشناسی ارشد مطالعات بین‌الملل را از دانشکده مطالعات بین‌الملل جوزف کوربل، دانشگاه دنور اخذ نمود و پس از آن تحصیلات خود را در مقطع دکترا ادامه داد.

ظریف فعالیت شغلی خود را از سال ۱۳۵۷ به عنوان مشاور سرکنسولگری ایران در سان فرانسیسکو آغاز کرد و تا سال ۱۳۵۹ در این جایگاه فعالیت نمود. او در فاصله سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۱ مشاور سیاسی، رایزن و کاردار نمایندگی ایران در سازمان ملل بود. وی دوره سربازی خود را نیز به صورت امریه، در وزارت امور خارجه و نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد، سپری کرد.

 پس از گذراندن آزمون جامع دکترا در ۱۳۶۴، اداره مهاجرت ایالات متحده، روادید محمد جواد ظریف را باطل کرد و او سه سال بعد از راه دور، تحصیلات خود را تکمیل کرد و دکترای حقوق و روابط بین‌الملل را در سال ۱۹۸۸ از دانشگاه دنور دریافت کرد.

ظریف در تابستان ۱۳۵۸ از طریق خواهرش با مریم ایمانیه آشنا شد. آن‌ها در ایران با هم ازدواج کردند، اما پس از آن به نیویورک نقل مکان نمودند و هردو به زبان انگلیسی مسلط هستند.

ظریف دو فرزند دختر و پسر دارد که در آمریکا متولد شده‌اند. پسر وی مهندسی برق خوانده و دارای فوق لیسانس مدیریت است و دخترش نیز دارای مهندسی معماری داخلی است. هر دو فرزند وی ازدواج کرده‌اند.

فرزندان وی به همراه همسرانشان در طول مدت تصدی وزارت امور خارجه ایران، در تهران سکونت داشتند و بنابر اظهارات خود وی، شاغل در ادارات دولتی نبوده و به کار آزاد مشغول می‌باشند. وی دارای دو نوه از فرزندان خود می‌باشد.

هنگامی که ظریف برای پست وزارت خارجه به مجلس معرفی شد، روزنامه اعتماد او را در میان اصلاح‌طلبان دسته‌بندی کرد،در حالی که خبرگزاری مهر از وی به عنوان یک چهره مستقل یاد کرد.

• دستیار ارشد وزیر امور خارجه
• مشاور سرکنسول‌گری ایران در سانفرانسیسکو
• معاون حقوقی و بین‌الملل وزارت امور خارجه
• سفیر ایران در سازمان ملل متحد
• وزیر امور خارجه

-عضو گروه شخصیت‌های برجسته زمامداری جهانی

-سخنگو و ریاست کمیته سیاسی هشتمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی تهران

-ریاست کارشناسان ارشد هشتمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی تهران

-ریاست کمیته حقوقی مجمع عمومی ۴۷ ملل متحد – نیویورک

-ریاست کمیسیون فرهنگی- یونسکو

-ریاست کمیسیون خلع سلاح ملل متحد – نیویورک

-ریاست کمیته سیاسی دوازدهمین اجلاس سران عدم تعهد – دوربان