به گزارش نبض بازار به نقل از خبرگزاری تسنیم،فردین یزدانی با بیان این که در  بازار اجاره دو دسته سیاست داریم، اظهار کرد:‌یک دسته سیاست‌های کوتاه مدت و فوری مثل کمک هزینه اجاره است. به نظرم چنانچه امسال دولت این کار را انجام ندهد مرتکب خطای بزرگی شده چراکه وضعیت بازار اجاره بهای مسکن حاد خواهد بود.

وی ادامه داد: نرخ اجاره بها بر خلاف برخی اظهارنظرهای غیرکارشناسی مانند قیمت مسکن افزایش نمی یابد و  بین 20 تا 30 درصد افزایش را در بخش اجاره بها شاهد خواهیم بود.

وی با تاکید بر این که با توجه به مولفه‌های تورم و وجود گروه‌های زیر خط فقر بسیار ضروری است یک اقدام سریع در شرایط بحرانی  انجام شود، افزود:‌ بخش دیگری هم داریم که مثلا برنامه‌هایی که اگر امروز شروع کنیم دو سال دیگر جواب می‌دهد. مانند بسته‌های تشویقی برای توسعه اجاره داری حرفه‌ای برای گروه‌های کم درآمد و متوسط.

کارشناس اقتصاد مسکن با یادآوری این‌که هم‌اکنون خیلی خانه‌های سازمانی ادارات دولتی مختص مدیران شده است،‌ گفت: حق مسکن 100 هزار تومانی کارگران نزدیک به صفر است. اگر یک مدیریت کارآمد داشتیم اینها را داخل یک صندوق جمع‌آوری و یک برنامه تولید مسکن اجاره‌ای برای کارگران اجرا می‌کرد با همین منابع مالی.

یزدانی با بیان این‌که اتحادیه‌های کارفرمایی قطعا از این برنامه استقبال می‌کردند چرا که به نفع آنها هم بود، افزود:‌ این کار باعث می‌شود کارآیی نیروی کار در صنایع و کارخانجات بالا رود. بنابراین اجرای برنامه‌های استیجار بسیار ضروری است.

وی گفت: روند‌ها صرفنظر از این بحران اقتصادی نشان می دهد که سال به سال بر میزان اجاره نشینی افزوده خواهد شود، چراکه بازده اقتصادی کافی در بازار اجاره برای بخش گرو‌ه‌های کم درآمد و متوسط جامعه وجود ندارد. عرضه مسکن اجاره‌ای در کشور به حد کافی صورت نمی‌گیرد و لازم است در برنامه توسعه عرضه مسکن اجاره‌ای در دستور کار قرار بگیرد.

وی با بیان این که الان حداقل معاش برای خانوارها برای اینکه حداقل زندگیشان را تامین کنند در کف خط فقر، 2.5 میلیون تومان است،‌ اظهار کرد: این در حالی است که حداقل دستمزد ما یک و نیم میلیون تومان است. ایران از این نظر جزو معدود کشورهایی است که حداقل دستمزد زیر خط فقر دارد.  حالا فرض کنید در این شرایط 30 درصد افزایش اجاره‌بها داشته باشید اتفاقی که خواهد افتاد اینکه خانوار یک: ناچار است از مخارج غذایی و بهداشتی کم کند.

یزدانی ادامه داد:‌اگر این کار کفاف هزینه ها را ندهد خانوار ناچار است از تهران (کلانشهرها) بار مهاجرت را ببندد برود به سمت حاشیه تهران یا شهرهای بزرگ دیگر. بنابراین یک مهاجرت اجباری و جابجایی نسبتا بالایی از شهرهای بزرگ به سمت حاشیه خواهیم داشت. حاشیه محلی است که محل سکونتگاه غیررسمی است و ساماندهی فضایی و مدیریت فضایی کافی را ندارد.

وی با بیان این‌که در این صورت با انباشت فضایی فقر و یک نوهع تجمع فقرا مواجه خواهیم شد،‌ بیان کرد:‌ خانوارهایی که در حاشیه و سکونتگاه های غیررسمی ساکن می‌شوند در یک تله فضایی گرفتار می‌شوند و نمی‌توانند هرگز از فقر رهایی پیدا کنند چرا که فرصت‌هایی که در شهرهاست الزاما برای آنها در محلاتشان نیست.

کارشناس اقتصاد مسکن با اشاره به این که یعنی یک فقر مضاعف و یک محیط غیرانسانی ساخته می‌شود برای انبوهی از جمعیت که خدمات شهری کافی هم اکثرا ندارند.، تصریح کرد:‌ما سال 84 بالغ بر 6 میلیون ساکن سکونتگاه غیررسمی داشتیم که سال  92 به 11 میلیون افزایش یافته است.  با توجه به روندی که مشاهده می‌شود سال آینده 5 تا 6 میلیون نفر به این جمعیت افزوده خواهد  که یک معضل بزرگی از نظر اقتصادی و اجتماعی خواهد بود.