به گزارش نبض بازار، آخرین گزارش منتشر شده از سوی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در سال گذذشته نشان می‌دهد که تعداد مقرری بگیران بیمه بیکاری نسبت به مدت مشابه سال 1400، 5 درصد کاهش یافته است و استان کهگیلویه و بویراحمد با داشتن 438 نفر مقرری بگیر بیمه بیکاری، کمترین مقرری بگیر را نسبت به دیگر استان‌ها داشته است.
سهم 4 استان کم برخوردار از مجموع مقرری بگیران بیمه بیکاری در کل کشور کمتر از دو درصد است.
در پایان سال گذشته به 175 هزار و 391 نفر رسیده که در پایان سال 1400 تعداد افراد مشمول بیمه بیکاری بیش از 184 هزار نفر بوده است.
بیمه بیکاری یکی از حمایت‌های تامین اجتماعی است که سازمان تامین اجتماعی براساس آن مکلف است با دریافت حق بیمه بیکاری مقرر به کارگران مشمول قانون بیمه بیکاری که طبق این قانون فاقد شغل شده و از سوی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی معرفی شده‌اند، مقرری بیمه بیکاری پرداخت نماید.
طبق قانون بیمه بیکاری، بیکار به کسی گفته می‌شود که بدون میل و اراده خود بیکار شده باشد ولی آماده به کار باشد. چنانچه فردی بدون میل و اراده خود بدون شغل گردد درصورت معرفی توسط واحدهای تعاون، کار و رفاه اجتماعی و احراز شرایط قانونی و البته با توجه به سوابق پرداخت حق بیمه می‌تواند از حمایت بیمه بیکاری برخوردار گردد، همچنین اگر فردی به علت مشکلات اقتصادی از کار اخراج شود، بیکار موقت شناخته می‌شود.
کاهش مقرری بگیران بیمه بیکاری در سال 1401 در حالی رخ داده که در این سال نرخ بیکاری نیز کاهش داشته است. نرخ بیکاری در سال 1401 با کاهش 0.2 واحد درصدی نسبت به سال 1400 به 9 درصد رسیده بود.
کاهش تعداد مقرری بگیران بیمه بیکاری به موازات کاهش نرخ بیکاری در سال 1401 می‌تواند به این معنای بازگشت افراد بیکار به کار یا کاهش اخراج و تعدیل نیروی کار بوده باشد.
سهم اندک استان‌های کم‌برخوردار از بیمه بیکاری
بر اساس این گزارش از بیش از 175 هزار نفری که تا پایان سال 1401 مقرری بیمه بیکاری را دریافت کرده‌اند حدود 63.5 درصد را مردان (معادل 111 هزار و 458 نفر) و 36.5 درصد دیگر را زنان (معادل 63 هزار و 933 نفر) تشکیل داده‌اند.
بررسی آمارها نشان می‌دهد در پایان سال 1402، در بین استان‌های کشور، استان تهران بیشترین تعداد مقرری بگیر بیمه بیکاری را دارا بوده است.
26 درصد از دریافت‌کنندگان بیمه بیکاری طی دوره مورد اشاره که تعداد آنها بیش از 46 هزار نفر بوده به استان تهران تعلق داشته است.
پس از تهران، استان‌های اصفهان و خراسان رضوی بیشترین مقرری بگیران بیمه بیکاری را تا پایان سال 1401 داشته‌اند.
از سوی دیگر، کمترین تعداد مقرری بگیران بیمه بیکاری مربوط به استان‌های کم‌برخوردار کشور بوده است. آمارها نشان می‌دهد استان کهگیلویه و بویراحمد با داشتن 438 نفر مقرری بگیر بیمه بیکاری، کمترین مقرری بگیر را نسبت به دیگر استان‌ها داشته است.
پس از کهگیلویه و بویراحمد، استان‌های ایلام، خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان در رتبه‌های بعدی کمترین مقرری بگیر قرار دارند که تعداد آنها کمتر از هزار نفر است.
سهم اندک استان‌های کم‌برخوردار از کل مقرری بگیران بیمه بیکاری دو فرضیه را مطرح می‌کند، اول اینکه ممکن است تمام افراد آماده به کار در این استان دارای شغل باشند، دوم اینکه ممکن است عدم بیمه‌گذاری و پرداخت حق بیمه توسط کارفرماها در استان‌های محروم از عواملی باشد که افراد شاغل پس از بیکار شدن نتوانند بیمه بیکاری دریافت کنند.
