صدام حسین و ۱۱ دستیارش در یک جلسه مقدماتی تفهیم اتهام شدند و به این اتهامات مختصرا پاسخ گفتند. این عده به صورت جداگانه به اطاق سالم چلبی احضار شده بودند.











صدام که در میان تدابیر شدید امنیتی در حالی که دستبند بر دست داشت و زنجیری دور کمر وی بسته شده بود، با هلیکوپتر به مکانی نامعلوم منتقل شد تا در مقابل دادگاه ویژه عراق تفهیم اتهام شود در برابر قاضی دادگاه ویژه عراق در معرفی خود گفت: من صدام حسین رییس جمهور عراق هستم.



دیکتاتور عراق در برابر اظهارات قاضی دادگاه که به وی گفت شما دیگر رئیس جمهور عراق نیستید گفت: دادگاه ویژه عراق صلاحیت رسیدگی به اتهامات مرا ندارد، تو در مقامی نیستی که مرا محاکمه کنی زیرا من رییس جمهور عراق هستم.



صدام حسین هچنین در مقابل اتهام بمباران شیمیایی شهر حلبچه در سال ۱۹۸۸ ضمن رد این اتهام گفت: من خبر بمباران شیمیایی حلبچه را در روزنامه ها خواندم.



صدام که هیچ اثری از ندامت در چهره‌اش مشاهده نمی‌شد پس از قرائت هفت مورد اتهام علیه وی هیچ یک از اتهام ها را نپذیرفت و از امضای اسناد دادگاه نیز خودداری کرد و گفت: من تاکنون هر کاری کرده‌ام برای حفظ منافع مردم عراق و کشورم بوده است و مرتکب هیچ اشتباهی نشده‌ام.



وی در مقابل اتهام تجاوز نظامی خود به کویت به دفاع از خود پرداخت و گفت: کویت جزئی از خاک عراق است، بنابراین من با اقدام خود مرتکب تجاوز نظامی نشده ام. من وارد کویت شدم چون کویتی‌ها زنان عراقی را در قبال ۱۰ دینار خرید و فروش می‌کردند.



صدام دادرسی دادگاه ویژه عراق را نمایشنامه خواند و افزود: جنایتکار واقعی خود بوش است.



صدام حسین دو سال بعد در آخرین روز سال میلادی ۲۰۰۶ اعدام شد.