به گزارش نبض بازار- جایگاههای سوخت ایران در حوزه توزیع روزانه بنزین و گازوئیل در جمع ۱۰ کشور برتر جهان قرار دارند و به لحاظ ایمنی نیز در جایگاههای پیشرفته جهانی محسوب میشوند. از سوی دیگر، تجهیزات جایگاهها ترکیبی از تولید داخل و واردات هستند و هزینههای نوسازی هر جایگاه بسته به ابعاد و تجهیزات بین ۲ تا ۲۰ میلیارد تومان برآورد میشود. فرسودگی نازلها در ایران بهطور نسبی تحت کنترل است، اما در حوزه نگهداشت تجهیزات و ارتقای کیفیت خدمات، جایگاهها همچنان با مشکلات مالی روبهرو هستند. به گفته سخنگوی صنف جایگاهداران، در حوزه عرضه گازوئیل اکثر جایگاهها زیانده هستند و درآمد حاصل از فروش بنزین با سرمایهگذاری انجامشده همخوانی ندارد. به طور کلی چالشهای شهروندان با جایگاههای سوخت بدون سرمایه گذاری و اصلاح قانون گذاری در حوزه کارت سوخت، حل نخواهد شد.
به جهت بررسی موضوع فوق، گفتوگو کردیم با رضا نواز، سخنگوی صنف جایگاهداران سوخت کشور، که در ادامه مشروح آن را میخوانیم:
· وضعیت کارت سوخت جایگاهها به کجا رسید؟ کارت سوختها جمعآوری میشوند؟
کارت سوخت آزاد جایگاهها از چند سال قبل بنا به تأکید قانونگذار در استفاده از کارت سوخت شخصی با محدودیت روبروست و این محدودیتها هرروز بیشتر میشود که مشکلاتی برای جایگاههای سوخت ایجاد کرده است، مردم به راحتی میتوانند با کاهش این مشکلات و صفها خصوصاً در شهرهای بزرگ با استفاده از کارت سوخت شخصی کمک کنند تا کارتهای جایگاهها صرفاً به صورت اضطرار برای کسانی که مازاد مصرف دارند یا کارت ندارند استفاده شود و در این حالت هیچ مشکلی نخواهد بود، ما در حد توان پیگیر کاهش محدودیتها یا جلوگیری از افزایش محدودیتها در این حوزه بودهایم. کارت سوخت آزاد جایگاهها جمعآوری نخواهد شد و پیوسته برای استفاده اضطراری در جایگاهها خواهد بود.
· سهمیه هر کارت سوخت جایگاه چقدر است؟ چرا بعضا شهروندان با کارت سوخت خالی مواجه میشونند؟
سهمیه کارت سوخت آزاد جایگاهها در بیشتر استانها روزانه ۶۰۰۰ لیتر و امکان استفاده ۲۵۵ بار را دارد و اگر همه بخواهند از این کارتها استفاده کنند سهمیه موجودش تمام میشود و مردم با کارت خالی مواجه میشوند.
· تعداد جایگاههای سوخت در کشور چه تعداد است؟
تعداد پمپ بنزینها در کشور ۴۵۳۰ جایگاه است.
· تا چه حد نیاز به نوسازی جایگاههای سوخت در کشور احساس میشود؟ تجهیزات سوختگیری وارداتی است یا تولید داخل؟
در طی هر سال نیاز به نوسازی جایگاهها همواره وجود دارد و مالکان جایگاهها به این مهم اقدام میکنند ولی کاهش منابع مالی ممکن است منجر به تأخیر در نوسازی یا به روزرسانی شود. تجهیزات مرتبط با جایگاههای سوخت ترکیبی از تولید داخل و واردات است و بعضا هزینهها دلاری میباشد. البته عدم نظارت بر قیتگذاری تجهیزات و تسلط چند شرکت در بازار و وجود سوداگری و دلالی در تولید یا واردات، عدم وجود شانسه کالا و عدم درج قیمت روی کالاها موجب شکلگیری بازارهای سیاه در این حوزه و حتی خدمات و نگهداری تجهیزات این حوزه شده و موجب افزایش هزینه برای جایگاهها نیز میشود و مشکلات را مضاعف مینماید که نیازمند ورود دستگاههای نظارتی است.
· هزینه نوسازی یک جایگاه چقدر است؟
هزینههای نوسازی برای هر جایگاه بسته به مساحت، تعداد سکو، مخازن و دیسپنسرها و موقعیتهای جغرافیایی متغیر است و حدوداً نوسازی کلی بین ۲ تا ۲۰ میلیارد تومان بدون در نظر گرفتن عدم النفع هزینه دارد.
· فرسودگی نازلها تا چه حد باعث هدررفت بنزین میشود؟
فرسودگی نازلها جزء مواردیست که مالکان و کارکنان جایگاهها به آن حساسند چراکه هدررفت موجب مشکلات برای جایگاهها نیز میشود، لذا هدررفت از این جهت زیاد مطرح نیست ولی مسائل ایمنی و سایر مشکلات وجود دارد.
· جایگاههای مدرن جهان چه استانداردهایی دارند و ایران چقدر با آنها فاصله دارد؟
جایگاههای سوخت ایران در مورد توزیع روزانه جز ۱۰ کشور جهان هستند و به لحاظ ایمنی جزء ایمنترینها محسوب میشوند، استاندارد ملی هم تدوین شده و حتی از چند سال قبل جایگاههایی که احداث یا نوسازی میشوند بر اساس آخرین استانداردهای بینالمللی میباشد. ولی در حوزه نگهداشت تجهیزات، افزایش ضریب اشتغال و ارتقای کیفیت خدمات نیازمند ارتقای توان مالی جایگاهها هستیم که با نرخهای فعلی حق العمل با شرایط مناسب فاصله داریم، هرچند که طی چند سال قبل بهبود نسبی در حق العمل داشتهایم، هم اکنون خصوصاً در حوزه عرضه گازوئیل جایگاهها اکثرا زیانده هستند و در حوزه بنزین اکثرا درآمد با سرمایهگذاری تناسب ندارد، با این وجود مالکان جایگاهها همواره شبانه روزی در هر شرایطی اجازه ندادهاند توزیع متوقف شود و ایثارگرانه ادامه دادهاند که در مقابل انتظار توجه از سوی دولتها را دارند.
· بنزین ۵ هزار تومان مختص کارت جایگاه هاست؟
از مسئولین نفتی سؤال کنید.