به گزارش نبض بازار- واردات خودرو در ابعاد کافی از جمله ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار دستگاه در سال، میتواند بازار خودرو را متحول کند. در آن شرایط دیگر خودروسازها و مونتاژکاران نمیتوانند هر خودرویی را با هر نوع خدمات پس از فروشی ارائه کنند؛ رقابت کیفیت خواه ناخواه باعث رشد کیفیت و تعدیل قیمت خواهد شد.
به جهت بررسی موضوع فوق، گفتوگو کردیم با حسین رحیمی نژاد، کارشناس خودرو، که در ادامه مشروح آن را میخوانیم:
واردات خودرو به معنای حقیقی هیچوقت انجام نشد. در چند وقت اخیر واردات قطره چکانی داشتیم. علت عدم واردت هم مشکل ارز نبود و به خطر افتادن مونتاژکارها بود. با توجه به سیاستهای ارزی دولت در شرایط فعلی، مشکل ارز و منابع مونتاژکارها در یک راستا قرار گرفته است. قبلاً دولت با مونتاژکارها منافع مشترکی در عدم واردات نداشت. الان واردات کمتر هم میشود و شاید به صفر برسد. دولت قطع واردات را اعلام نکرده است. در سه سال اخیر هم از نظر قانونی میتوانستیم واردات انجام دهیم، اما وارد نمیشد. الان یک تاجر که میخواهد خودرو را ثبت سفارش کند، در نهایت نمیتواند.
طرح واردات توسط افراد یک پیش فرض غلط دارد و دولت به اشتباه تصور میکند که ارز خانگی به توازن، توزیع شده است. طرح واردات توسط افراد یک طرح خیالی است. اگر چنین کاری اتفاق بیفتد باید یک ساختار مشخصی برای آن تعیین شود. ارزی که دست مردم است هم درست توزیع نشده و عمدتاً دست سرمایه دارهاست. ارز خانگی دست عموم مردم نیست و مردم باید دلار بخرند که نتیجه آن افزایش تقاضا در بازار سیاه دلار است.
هر خودرویی وارد کشور شود که محدوده قیمتی آن در حدود ۱ تا ۳ میلیارد تومان باشد، منافع مونتاژکارها به خطر میافتد. هر محصولی وارد شود و با قیمت درست به فروش برسد، مورد توجه قرار میگیرد. اختلاف قیمت فروش خودروهای مونتاژی با ارزش حقیقی آن خودرو در کشور چین، عمدتاً بالای ۱۰۰ درصد است. مثلاً یک خودرو در چین ۱۰ هزار دلار است، اما در ایران ۳ میلیارد به فروش میرسد. خودروهای ۱۰ تا ۲۰ هزار دلار اگر وارد کشور شود، حتماً ارزش خرید بیشتری از خرید خودروهای چینی دارد. واردات هر نوع خودرویی، مونتاژکارها را دچار مشکل میکند. مونتاژ کارها در شرایط واردات ناچار میشوند سودشان را کم کنند و کیفیت را بالا ببرند. خدمات پس از فروش این خودروها نیز به مرور بهتر میشود.
تعداد خودروهای وارداتی خیلی کم است. در واردات هم یک نوع انحصار وجود دارد. ما بارها گفتیم که سالیانه ۳۰۰ هزار خودرو باید وارد شود تا در بازار اثر بگذارد. واردات ۳۰ هزار خودرو در سال رسما بی اثر است. حجم بازار خودرو ما در سال حدود ۱.۵ میلیون است و حداقل باید ۳۰۰ هزار خودرو برای این بازار، واردات داشته باشد.
بهترین مبدا برای واردات در حال حاضر کشور چین است. ما مشکل تحریمی با چین نداریم و میتوان واردات پایدار از آن داشت. خوب است که سراغ کشورهای دیگر هم برویم، اما نمیتوانیم روی آنها حساب کنیم. برندهای غربی و ژاپنی هم پنل تولید دارند. جهان خودرو به سمت چینیسازی رفته است. مسأله اینجاست که در چین برندهای مختلف و با کیفیتی وجود دارند، اما در ایران بی کیفیتترین و بدترین چینیها مونتاژ میشوند. در حال حاضر واردات برند چانگان بهترین خودرو وارداتی است. بهتر است به جای برند درجه چندم جک، سراغ برندهای بهتر برویم. خود چینیها این خودروها را سوار نمیشوند.
مصرفکننده ما یک تصوری از کیفیت تویوتا و برندهای قدیمی دارد. خیلی از ما تویوتا ۲۰۱۰ و ۲۰۱۲ را دیدیم که چقدر خوب کار میکنند. تصور خریدار این است که امروز وقتی تویوتا میخرد، خیلی خوب است، اما اینطور نیست. برندهای معروف فارغ از اینکه چه ماشینی دارند، اصلاً از نظر کیفی مانند گذشته نیستند. این خودروها عمدتاً در چین تولید شدند، اقتصادی و سفارشی هم تولید شدند و بازار مصرفشان هم غرب آسیا و خاورمیانه است. تویوتایی که وارد ایران میشود، تویوتایی نیست که در اروپا مصرف میشود. ما از تویوتا مدلهای کیفی مختلفی داریم که نمونههای چینی الزاماً خوب نیستند. قیمتهای این خودروها نیز در ایران اصلاً بر مبنای جهانی نیست و هرقیمتی بخواهند خودرو را ارائه میکنند.