به گزارش نبض بازار- در حالی که پتروشیمی کرمانشاه طی سالهای اخیر با افزایش تولید و پروژههای توسعهای خبرساز شده، یک نگرانی جدی بیش از پیش خود را نشان میدهد: مصرف بالای آب و آثار زیستمحیطی فعالیت این مجتمع. سال ۱۴۰۴ برای استان کرمانشاه سالی بود که همزمان با بحران کمآبی و تغییرات اقلیمی، نگاهها به سمت نقش صنایع بزرگ در استفاده بهینه از منابع آبی معطوف شد.
استان کرمانشاه طی سالهای اخیر با کاهش بارندگی، افت سفرههای زیرزمینی و مشکلات تأمین آب آشامیدنی در برخی مناطق روستایی روبهرو بوده است. در چنین شرایطی، مصرف گسترده آب توسط صنایع بزرگ مانند پتروشیمیها حساسیت افکار عمومی را افزایش داده است.
پتروشیمی کرمانشاه بهعنوان یکی از مصرفکنندگان اصلی آب صنعتی، ناچار است برای ادامه فعالیت خود راهکارهایی نوین در مدیریت مصرف ارائه دهد.
اگرچه آمار رسمی درباره مصرف دقیق آب این مجتمع منتشر نمیشود، اما کارشناسان محیطزیست معتقدند میزان برداشت آن از منابع محلی، فشار مضاعفی بر اکوسیستم منطقه وارد کرده است. کشاورزان و اهالی روستاهای اطراف بارها نسبت به کاهش منابع آبی و تأثیر آن بر زمینهای زراعی هشدار دادهاند.
این نگرانیها در سال ۱۴۰۴ شدت گرفت و حتی به موضوعی رسانهای تبدیل شد. برخی فعالان محیطزیست خواستار شفافسازی کامل مصرف آب پتروشیمی و ارائه گزارشهای دورهای شدند.
مدیران پتروشیمی کرمانشاه در واکنش به این انتقادات اعلام کردهاند که طرحهایی برای بازیافت پساب صنعتی و استفاده مجدد از آب در چرخه تولید اجرا کردهاند. همچنین بخشی از نیاز مجتمع از طریق خرید آب صنعتی از منابع غیرشرب تأمین میشود.
با این حال، کارشناسان میگویند این اقدامات هنوز کافی نیست و باید فناوریهای نوین کاهش مصرف آب و سیستمهای تصفیه پیشرفتهتر به کار گرفته شوند.
مسئله دیگر، آلودگیهای ناشی از فعالیت واحدهای اوره و آمونیاک است. نشت احتمالی مواد شیمیایی، تولید گازهای آلاینده و رهاسازی پسابهای صنعتی، از جمله مخاطراتی است که بر کیفیت خاک و آبهای زیرزمینی تأثیر میگذارد.
در سال ۱۴۰۴ سازمان محیطزیست استان چندین بار نسبت به لزوم پایش مستمر آلایندگی پتروشیمی کرمانشاه هشدار داد. گزارشهای میدانی نیز نشان میدهد که در برخی مواقع، بوی نامطبوع و انتشار گازها موجب نارضایتی ساکنان مناطق نزدیک شده است.
کارشناسان سه راهکار اصلی برای کاهش آثار زیستمحیطی پتروشیمی کرمانشاه پیشنهاد میکنند:
استفاده از فناوریهای کمآببر در خطوط تولید جدید.
سرمایهگذاری در تصفیهخانههای مدرن برای بازیافت کامل پساب.
گزارشدهی شفاف و مستمر درباره میزان مصرف آب و انتشار آلایندهها.
اجرای این راهکارها علاوه بر کاهش فشار اجتماعی و زیستمحیطی، میتواند اعتماد عمومی به صنعت پتروشیمی در استان را افزایش دهد.