به گزارش نبض بازار-پتروشیمی کرمانشاه که سال گذشته با رکورد تولید خبرساز شد، حالا چشمها را به سمت پروژهای بزرگتر جلب کرده است: فاز دوم اوره و آمونیاک. این طرح که سالهاست در دستور کار قرار دارد، در سال ۱۴۰۴ وارد مرحلهای تازه شده و مسئولان از پیشرفت چشمگیر آن سخن میگویند.
پروژهای که بارها عقب افتاد
فاز دوم پتروشیمی کرمانشاه در ابتدا قرار بود در میانه دهه ۱۳۹۰ به بهرهبرداری برسد، اما به دلایل مختلف از جمله مشکلات مالی، تحریمها و کمبود خوراک، بارها به تعویق افتاد. حالا مدیران مجتمع اعلام کردهاند که در سال جاری، این پروژه بیش از ۷۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته و امید میرود در بازه دو سال آینده به تولید برسد.
این وعده، اگرچه برای اهالی صنعت خوشحالکننده است، اما تجربه گذشته نشان داده که تحقق آن نیازمند ارادهای فراتر از وعدههای معمول است.
ظرفیت تولید دو برابر میشود
بر اساس طرح فاز دوم، ظرفیت تولید اوره و آمونیاک مجتمع تقریباً دو برابر خواهد شد. به این ترتیب، پتروشیمی کرمانشاه میتواند نهتنها پاسخگوی نیاز داخلی باشد، بلکه سهم بیشتری از بازار صادراتی منطقه را به دست آورد.
این افزایش ظرفیت، در شرایطی که بازار جهانی اوره همچنان پرتقاضاست، میتواند برای ایران یک مزیت راهبردی محسوب شود. با این حال، چالش اصلی همچنان در تأمین پایدار خوراک باقی میماند.
سرمایهگذاری و تأمین مالی
یکی از موضوعات کلیدی در مسیر فاز دوم، تأمین منابع مالی است. طبق اعلام مدیران، بخشی از سرمایهگذاری از طریق انتشار اوراق در بازار سرمایه و بخش دیگر با جذب سرمایهگذاران بخش خصوصی داخلی فراهم شده است. در عین حال، خبرهایی از مذاکره با شرکای خارجی برای تأمین تجهیزات و تکنولوژی نیز شنیده میشود.
کارشناسان تأکید میکنند که اگر ساختار مالی پروژه شفاف و کارآمد باشد، این طرح میتواند بهعنوان نمونهای موفق از توسعه پتروشیمی با تکیه بر بازار سرمایه معرفی شود.
پیامدهای اشتغال و توسعه منطقهای
اجرای فاز دوم تنها یک پروژه صنعتی نیست؛ برای استان کرمانشاه پیامدهای اجتماعی و اقتصادی بزرگی خواهد داشت. افزایش ظرفیت تولید، به معنای ایجاد صدها فرصت شغلی مستقیم و غیرمستقیم است. علاوه بر آن، توسعه صنایع پاییندستی در منطقه میتواند زنجیرهای از مشاغل جدید در حوزه حملونقل، خدمات و صنایع تبدیلی ایجاد کند.
برای استانی که سالها با نرخ بیکاری بالا مواجه بوده، این پروژه میتواند نقطه عطفی در رونق اقتصادی محسوب شود.
چالشها و، اما و اگرها
با وجود وعدهها و پیشرفتها، نگرانیهایی همچنان وجود دارد:
تأمین خوراک: بدون تضمین گاز پایدار، حتی فاز اول هم گاهی با مشکل روبهرو است؛ چه برسد به فاز دوم.
تحریمها و انتقال تکنولوژی: محدودیتهای بینالمللی همچنان مانع اصلی ورود تجهیزات مدرن هستند.