به جهت بررسی موضوع فوق، در نبض بازار، گفتوگو کردیم با رضا شهرستانی، فعال صنعت فولاد، که در ادامه مشروح آن را میخوانیم:
«وضعیت صنعت فولاد اصلاً جالب نیست. در تهران کارخانههای فولاد کلاً تعطیل شدهاند، در یزد هم چنین وضعیتی است. برخی از کارخانهها نیز در یک روز، ۵۰ درصد برق میگیرند. برخی دیگر از کارخانهها نیز در حد مصرف روشنایی در شب برق میگیرند. یکی از چالشهایی که با آن مواجه هستیم، ناعدالتی در قطعی برق است. این کار نتایج بسیار بدی خواهد داشت. یک سری از شرکتها کاملاً نابود میشوند، آن تعدادی هم که میمانند قیمتها را به شدت بالا میبرند. این قطعیها باعث شده نزدیک ۱۰ درصد افزایش قیمت فولاد داشته باشیم. به نظر میرسد امسال با وجود ۴۵ میلیون تن ظرفیت، به ۳۰ میلیون تن تولید نرسیم. امسال از اردیبهشت قطعی برق را شروع کردند. در تیر و مرداد وضعیت بسیار بدتر میشود.»
«به یکباره تصمیم گرفتند که از فردا برق صنایع قطع شود. این تصمیم ناشی از سوءمدیریت و بدرفتاری با صنایع است. اولویت باید ارزش افزوده و رشد تولید باشد. به جای جلوگیری از مصرف بیهوده، به سراغ صنایع آمده است. برخی از صنایع محصولات خود را پیش فروش کردهاند و حالا نمیتوانند به تعهدات خود پاسخ دهند. شکایت و اعتراض در این بین زیاد شده و بیشتر باعث ایجاد شغل برای وکلا شده است.»
«الان همین که بتوانیم صادرات را حفظ کنیم، عالی است، اما نگرانی این است که تبدیل به واردکننده شویم. شرکتهای فولادی و سیمانی، مثل یک کشتی هستند. وقتی کشتی شروع به حرکت میکند، خیلی سخت میتوان جلو آن را گرفت، اما وای به روزی که به گل بنشینند. این کارخانهها اگر زمین بخورند، راهاندازی مجددشان کار بسیار دشواری است. ما در حدود ۳۰ میلیون تن تولید داریم که ۲۰ میلیون تن از آن مصرف داخل است. امسال احتمالاً ۳ میلیون تن کاهش تولید خواهیم داشت. مصرف هم قاعدتاً بالا میرود، اما تولید کاهش خواهد یافت، در آن شرایط ۵ میلیون تن میتوانیم صادر کنیم و تداوم این وضعیت در طول ۲ سال، ما را به واردکننده فولاد تبدیل میکند.»
«الان خیلی از شرکتهای فولادی ورشکست شدهاند. خود من در جریان تعطیلی سه شرکت فولادی بودم. مدیران این شرکتها نیز گذاشته و رفتهاند. وقتی طلبها آنقدر زیاد شده که نتوانستند پاسخگو باشند، از کشور رفتهاند. بدون گاز و برق و عدم به روزرسانی قیمتها و تحریمها چگونه به تعهدات خود عمل کنند؟»
«شما یک لیوان را هر روز داغ و سرد کنید، مسلماً میشکند. فولاد ۱۸۰۰ درجه را وقتی به صفر میرسانیم، از بین میرود. تمام اتصالات و لولهها بدون برق از بین میروند. ما در حال رسیدن به حدی هستیم که دیگر نمیتوانیم به نقطه قبل برگردیم. تعمیرات دستگاههای فولادی بسیار دشوار است. از بین رفتن چند خازن در دستگاه اگر بخواهد ادامه پیدا کند، حتی وقت نمیشود که بخواهیم آن را هر روز سفارش دهیم.»