به گزارش نبض بازار، وقتی دو کشور به جنگ میپردازند، صنایع و توانمندیهای اقتصادی آنها نیز مورد هجوم قرار میگیرد. هجوم به صنایع و اقتصاد صرفاً دو کشور درگیر جنگ را نیز تحت تأثیر قرار نمیدهد بلکه دیگر کشورهای هم پیمان نیز درگیر این اتفاق خواهند بود. مشخصاً در دوران جنگ ایران و عراق و حمله به مناطق نفتی، باعث نوساناتی در بازار نفت جهانی و جایگاه دو کشور در اوپک شد. حالا در جنگ هند و پاکستان، با فولاد مواجه هستیم، فولادی که از سوی هند به کشورهای بسیاری صادر میشود.
هندیها دومین فولادسازان بزرگ جهان هستند. تولید ۱۴۰ میلیون تن فولاد در سال باعث شده هند به یک بازیگر مهم بعد از چین تبدیل شود. مداخلات هند در بازار فولاد از جمله در بازار قراضه و صادرات انواع ورقهای حساس نیز قابل توجه است. بزرگترین کارخانه فولادسازی هند، تاتا نام دارد. این کارخانه دهمین کارخانه بزرگ فولادسازی جهان است. تاتا یک کارخانه بسیار قدیمی محسوب میشود که در سال ۱۲۸۷ شمسی تأسیس شده است. تاتا با تولید ۳۴ میلیون تن فولاد در سال، از بسیاری از کشورهای فولادساز جهان تولید بیشتری دارد. تاتا سالانه ۱۴ میلیون تن از تولیدات خود را صادر میکند. Steel Authority of India Limited، JSW (با تولید ۲۶ میلیون تن و صادرات ۱۲ میلیون تن) و ArcelorMittal Nippon Steel India هم چند کارخانه دیگر فولاد هند هستند.
اودیشا، چاتیسگر و جارکند سه شهر مهم فولادی هند هستند.
پاکستانیها در صنعت تصاویر جالبی از خود تولید کردهاند. از مونتاژ اتوبوس در کارگاههای کوچک تا ساخت موتور و سیلندر و... به شکل ابتدایی که در بازار همان منطقه مشتریان قابل توجهی دارد؛ اما پاکستانیها کارخانه جات منسجمی هم دارند که در زمینه فولاد فعالیت میکنند. پاکستان در سال ۲۰۲۴ توانست ۴.۴ میلیون تن فولاد تولید کند که جایگاه سی و سوم جهان را به این کشور اختصاص داد. اگرچه پاکستان در سال ۲۰۲۲ توانسته بود به تولید ۶ میلیون هم برسد، اما سال گذشته را با کاهش تولید پشت سر گذاشت. Psmc بزرگترین کارخانه فولاد پاکستان است که در کراچی واقع شده است. اوج حجم تولید این کارخانه ۱ میلیون تن در سال است. این کارخانه با کمک اتحاد شوروی در دهه هفتاد میلادی ساخته شده و به همین خاطر هدررفت انرژی و بهره وری پایین، رکن اصلی آن است. این کارخانه در سال ۲۰۲۰، نزدیک ۴ هزار نفر از نیرو کار خود را برای صرفهجویی مالی اخراج کرد که نشان از وضعیت نامناسب این کارخانه دارد.
با یک مقایسه نسبی در میان اطلاعاتی که در متن بالا داده شد، میتوان دریافت که پاکستان و هند نمیتوانند در فولاد یک رقیب باشند. آنقدر فاصله این دو کشور در صنعت و از جمله فولاد زیاد است که پاکستانیها سالهای بسیاری برای رسیدن به رکوردهای هندی راه دارند. پاکستان با ۴ میلیون تن فولاد و هند با ۱۴۰ میلیون تن فولاد فاصلهای دست نیافتنی با یکدیگر دارند. در این بین پاکستان با یک کارخانه نیمه ورشکسته فولاد و چندین کارگاه کوچک مشغول تولید این ۴ میلیون است و روی صادرات آن هم حسابی باز نمیکند. در مقابل هندیها کارخانههایی دارند که اندازه چند کشور، فولاد تولید میکنند. در این بین جنگ هند و پاکستان به فولاد هندیها در صورت ناامنسازی مرزهای غربی هند تا حدی فشار وارد میکند. از سوی دیگر احتمال تخریب نظامی و خرابکاری در کارخانههای فولاد هند هم میتواند بر کاهش تولید این کشور اثر بگذارد. در نتیجه جنگ و هند و پاکستان از منظر فولادی، برای هندیها خطرناکتر از پاکستانی هاست، زیرا پاکستانیها چیزی برای از دست دادن در این زمینه ندارند. کاهش تولید هندیها به نفع ژاپن تمام میشود، اما بازهم ژاپن نمیتواند به زودی جای هند را بگیرد. از طرفی هندیها نیز به این راحتی صنایع فولاد خود را در اختیار سربازان پاکستانی قرار نمیدهند و هرگونه تخریب را به سرعت بازسازی خواهند کرد.