به گزارش نبض بازار مفهوم سلامت دیجیتال به معنی به‌کارگیری فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات در حوزه بهداشت و درمان است که با هدف بهبود کیفیت خدمات، افزایش دسترسی و کاهش هزینه‌ها انجام می‌شود. این حوزه شامل ابزارها و خدماتی مانند پرونده‌های الکترونیکی سلامت، تله‌مدیسین، اپلیکیشن‌های موبایل مرتبط با سلامت، دستگاه‌های پوشیدنی هوشمند و تحلیل داده‌های بزرگ می‌شود.

در سطح جهانی، سلامت دیجیتال تحولاتی اساسی در ارائه خدمات بهداشتی ایجاد کرده است. به‌عنوان مثال، تله‌مدیسین امکان مشاوره پزشکی از راه دور را فراهم کرده و دسترسی به خدمات پزشکی را برای افرادی که در مناطق دورافتاده زندگی می‌کنند، تسهیل نموده است. همچنین، دستگاه‌های پوشیدنی هوشمند مانند ساعت‌های هوشمند، با نظارت بر علائم حیاتی کاربران، به پیشگیری و مدیریت بیماری‌ها کمک می‌کنند. در دوران همه‌گیری کووید-۱۹، بسیاری از کشورها از تحلیل داده‌های بزرگ برای پیش‌بینی و کنترل شیوع ویروس استفاده کردند. 

سلامت دیجیتال تأثیرات قابل‌توجهی بر اقتصاد در سطوح خرد و کلان دارد. در سطح خرد، این فناوری‌ها با کاهش هزینه‌های درمانی برای افراد و افزایش دسترسی به خدمات بهداشتی، کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشند. برای مثال، استفاده از اپلیکیشن‌های موبایل برای پیگیری وضعیت سلامت یا دریافت مشاوره پزشکی آنلاین، هزینه‌ها و زمان مورد نیاز برای مراجعه حضوری به مراکز درمانی را کاهش می‌دهد.

در سطح کلان، سلامت دیجیتال با بهبود کارایی سیستم‌های بهداشتی و کاهش هزینه‌های کلی درمان، به رشد اقتصادی کمک می‌کند. بر اساس گزارش‌ها، بازار جهانی سلامت دیجیتال در سال‌های اخیر رشد چشمگیری داشته است. به‌عنوان مثال، آمریکا به‌عنوان بزرگ‌ترین بازار سلامت دیجیتال، در سال ۲۰۲۳ بیش از ۱۰۵ میلیارد دلار از این بازار را در اختیار داشت. اروپا نیز با تمرکز بر دیجیتالی کردن بیمارستان‌ها و خدمات درمانی، سهمی بالغ بر ۷۵ میلیارد دلار در همین سال به خود اختصاص داد. 

این ارقام نشان‌دهنده تأثیر مثبت سلامت دیجیتال بر اقتصاد جهانی است. علاوه بر این، سلامت دیجیتال با ایجاد فرصت‌های شغلی جدید در حوزه‌های فناوری و بهداشت، به کاهش نرخ بیکاری و افزایش درآمد ملی کمک می‌کند.

با وجود مزایای فراوان، سلامت دیجیتال با چالش‌های قانونی و نظارتی مواجه است. در بسیاری از کشورها، قوانین و مقررات موجود با سرعت پیشرفت فناوری‌های سلامت دیجیتال همگام نیستند. این عدم تطابق می‌تواند به مشکلاتی مانند نقض حریم خصوصی بیماران، سوءاستفاده از داده‌های سلامت و کاهش کیفیت خدمات منجر شود.

در ایران، حوزه سلامت دیجیتال با خلاهای قانونی و نبود هماهنگی میان نهادهای مختلف مواجه است. این مسائل به یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها برای کسب‌وکارهای این حوزه تبدیل شده است. 

همچنین، عدم‌قانون‌گذاری مناسب در این حوزه، مشکلاتی را برای توسعه‌دهندگان و ارائه‌دهندگان خدمات سلامت دیجیتال ایجاد کرده است. به‌عنوان مثال، آخرین قانون مرتبط با کسب‌وکارهای حوزه سلامت در ایران به سال ۱۳۳۴ بازمی‌گردد که نشان‌دهنده نیاز مبرم به بازنگری و به‌روزرسانی قوانین است. 

در سطح جهانی نیز، نبود استانداردهای یکپارچه و متولیان خاص برای نظارت بر سلامت دیجیتال، چالش‌هایی را به همراه داشته است. این مسائل می‌توانند به کاهش اعتماد عمومی به خدمات سلامت دیجیتال و کندی پذیرش آن‌ها منجر شوند.

سلامت دیجیتال با ارائه خدمات نوین و بهبود کیفیت زندگی، تأثیرات مثبتی بر اقتصاد خرد و کلان دارد. با این حال، برای بهره‌برداری کامل از پتانسیل‌های آن، نیاز به تدوین قوانین مناسب، ایجاد نهادهای نظارتی و هماهنگی میان بخش‌های مختلف است. تنظیم‌گری و موانع قانونی در سلامت دیجیتال باید به‌گونه‌ای مدیریت شوند که ضمن حمایت از نوآوری، حقوق و حریم خصوصی بیماران نیز حفظ شود. 

تنها با ایجاد چارچوب‌های قانونی مناسب و نظارت مؤثر است که می‌توان از مزایای سلامت دیجیتال بهره‌مند شد و چالش‌های آن را به حداقل رساند.

منبع اقتصاد آنلاین