به گزارش نبض بازار،پرخوری عصبی اختلالی خوردن است که با دوره‌های مکرر پرخوری و پاکسازی مشخص می‌شود. افراد مبتلا به پرخوری عصبی در دوره‌های کوتاه زمانی مقادیر زیادی غذا می‌خورند و سپس برای جبران آن اقدام به پاکسازی می‌کنند.

این پاکسازی می‌تواند به روش‌های مختلفی مانند استفراغ خود به خود، مصرف ملین‌ها، تنقیه یا سوء استفاده از دیورتیک‌ها انجام شود.

پرخوری عصبی می‌تواند عواقب جدی برای سلامتی جسمی و روانی فرد داشته باشد. از جمله این عواقب می‌توان به عدم تعادل الکترولیت‌ها، آسیب به قلب و کلیه‌ها، افسردگی، اضطراب و سوء مصرف مواد اشاره کرد.

خبر خوب این است که با درمان مناسب، می‌توان پرخوری عصبی را شکست داد. درمان این اختلال معمولاً شامل ترکیبی از دارو و روان درمانی است.

روش‌های درمانی زیر نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد:

دارو درمانی: از میان داروهای ضد افسردگی، فلوکستین (پروزاک) تنها داروی ضد افسردگی تأییدشده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان پرخوری عصبی است. این مهارکننده سروتونین ممکن است به درمان افسردگی و اضطراب نیز کمک کند. فلوکستین تنها داروی شیمیایی معتبر برای درمان پرخوری عصبی در بزرگسالان است.

روان درمانی: این نوع مشاوره که گفتار درمانی نیز نامیده می‌شود، می‌تواند شامل درمان شناختی رفتاری، درمان مبتنی بر خانواده و روان‌درمانی بین‌فردی باشد. این روش به شما کمک می‌کند تا از طریق افکار و رفتارهای مضری که سبب پرخوری عصبی در شما می‌شوند، دوری کنید. گفتار درمانی گروهی نیز ممکن است مفید باشد.

مراجعه به متخصص تغذیه: این گزینه می‌تواند به شما کمک کند تا عادات غذایی سالم را یاد بگیرید و از برنامه‌های غذایی مغذی پیروی کرده و دیدگاه بهتری نسبت به تغذیه پیدا کنید.

در برخی شرایط، درمان شامل بستری‌شدن در بیمارستان نیز می‌شود؛ به ویژه اگر بدن بیمار دچار کم‌آبی شدید، عدم تعادل الکترولیت‌ها و آسیب در اندام‌ها شده باشد.

درمان موفقیت‌آمیز معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌های فوق، همراه با رویکردی مشترک بین پزشک، متخصص سلامت روان و خودِ بیمار است.

موارد دیگر:

علاوه بر دارو و روان درمانی، موارد دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند به درمان پرخوری عصبی کمک کنند، از جمله:

مشاوره تغذیه: یک متخصص تغذیه می‌تواند به شما کمک کند تا برنامه غذایی سالمی را تهیه کنید و عادات غذایی سالم را یاد بگیرید.

گروه‌های حمایتی: گروه‌های حمایتی می‌توانند مکانی امن و محرمانه برای اشتراک‌گذاری تجربیات و دریافت حمایت از دیگران باشند که با پرخوری عصبی دست و پنجه نرم می‌کنند.

بستری بیمارستان:

در برخی موارد، ممکن است لازم باشد که فرد مبتلا به پرخوری عصبی در بیمارستان بستری شود. این امر معمولاً در صورتی اتفاق می‌افتد که فرد دچار عوارض جدی پزشکی ناشی از پرخوری عصبی باشد، مانند کم‌آبی شدید، عدم تعادل الکترولیت‌ها یا آسیب به اندام‌ها.

نتیجه‌گیری:

پرخوری عصبی، اختلالی جدی است که می‌تواند زندگی فرد را به طور کامل مختل کند. اما با درمان مناسب، می‌توان این اختلال را شکست داد.

منبع:خبرانلاین