به گزارش نبض بازار، فصل رها شدن از دست سهام تودلی خودروسازان فرارسیده است تا صنعت خودروسازی ایران پس از ۳۲ سال طی مسیر غلط که از سال ۱۳۷۰ شروع شد، وارد مسیر درست شود و امید‌ها برای خودروساز شدن را زنده نگاه دارد. امیدی که با زیان و بدهی ۴۰۰ هزار میلیارد تومانی ایران خودرو و سایپا در حال رنگ باختن است.

شرکت‌های ایران خودرو و سایپا به مصداق عینی ما نمی‌توانیم تبدیل شده اند و یکی از پایه‌های اصلی ایجاد حس ناکارآمدی و تحقیر در ضمیر ناخودآگاه جامعه ایرانی هستند؛ که این نتیجه به دلیل مدیریت "بدون مسئولیت" دولتی با دال مرکزی سپردن عناوین تخصصی به مدیران سیاسی به دست آمده است. نتیجه محتوم سپردن یک کار به چندین متغیر مختلف و متضاد نیازی به تحلیل و تجربه ندارد و کار به جایی رسیده است که حتی مسئولیت سامانه تاسف آور یکپارچه فروش خودرو را هم کسی قبول نمی‌کند. سامانه‌ای که حتی فروش خودرو را هم دولتی کرده بود و باعث شد قیمت‌های نسبی مخدوش شده و شاهد جهش نرخ‌ها در بازار باشیم.

بررسی سهامداران شرکت خودروسازی سایپا و شرکت خودروسازی ایران خودرو نشان می‌دهد که این شرکت‌ها با سهام تودلی علیرغم حضور در بازار سرمایه، دولتی مانده اند و نتیجه دولتی بودن ایجاد حدود ۲۰۰ شرکت ناکارآمد و انبوهی از مدیران کارنابلد است که فاقد حداقل درک از سازوکار صنعت خودروسازی هستند.

دولت باید بین اصلاح صنعت خودروسازی که به متغیر نخست ناراضی سازی تبدیل شده و دال مرکزی صنایع هایتک را از کارآمدی انداخته است و یا حفظ مکانی برای سپردن مدیریت‌ها به جریان‌های سیاسی یکی را انتخاب کند و در صورت انتخاب راه دوم، تا ۲ سال آینده باید ۴۰۰ هزار میلیارد تومان وام جدید به شرکت‌های خودروسازی؛ عمدتا از محل پایه پولی؛ برای جبران زیان و بدهی انباشته پرداخت کند که به تنهایی برای ایجاد تورم مضاعف پس از ۷ سال تورم بالا، کفایت می‌کند.