به گزارش نبض بازار،فرهیختگان درباره رتبه بندی معلمان، نوشت: اگر واقعا آقایان دلسوز بودند به‌جای استقرار نظام رتبه‌بندی که یک عرصه رقابت ضدتربیتی برای افزایش حقوق باز کرد، یک نظام ترمیم مستقر می‌کردند.
یکی از اشکالات قانون رتبه‌بندی معلمان این است که برای رتبه‌بندی سقف بودجه تعیین کرده است، آموزش‌وپرورش اعلام کرد هر فردی باید رتبه خود را بگیرد، بنابراین نیاز به بودجه افزایش یافت و در اینجا بین آموزش‌وپرورش و سازمان برنامه‌وبودجه اختلاف ایجاد شد و با دستور رئیس‌جمهور برای رتبه‌بندی ۵ هزار میلیارد تومان اضافه‌تر پرداخت شد.
این‌ها اظهارات وزیر آموزش‌وپرورش در دوره سرپرستی‌اش بر این وزارتخانه بود. او در تیرماه هم درباره وضعیت اعتراضات و رتبه‌بندی‌ها گفته است: «رتبه‌بندی معلمان در مرحله رسیدگی به اعتراضات است و در سطح مناطق هم کارشان بالا رفته است. در رسیدگی به اعتراضات باید یک پله بالاتر بررسی شود، اگر کسی رتبه شهرستانی یک و دو دارد، در مرحله اعتراض، باید کشوری پیگیری شود. کار درحال انجام است و از وعده خودمان عقب نیستیم.»
صحرایی بالاخره در رابطه با تعیین‌تکلیف این اعتراضات به رتبه‌بندی در حاشیه جلسه هیات دولت و در جمع خبرنگاران خبر داد که رتبه‌بندی (معلمان) و موضوع صدور احکام جدید مبتنی‌بر نتایج اعتراضات از هفته آینده آغاز می‌شود و کسانی که اعتراض‌شان وارد شده است، رتبه‌شان ارتقا می‌یابد و رتبه جدید می‌گیرند.
بارگذاری مدارک برایمان مبهم بود
ازجمله مواردی که مورد اعتراض معلمان بوده، مبهم بودن مدارک لازم برای بارگذاری در سامانه بود. یعنی معلم دقیقا نمی‌دانست که کدام مدرک، تقدیرنامه یا گواهی دوره ضمن‌خدمت را در چه قسمتی باید بارگذاری کند. برای همین زمان از دست رفت و درنهایت رتبه اعلام شده برای خیلی از معلمان، رتبه عادلانه‌ای نبود. یکی از معلمانی که این روز‌ها منتظر بررسی نهایی اعتراضات به رتبه‌بندی معلمان است گفت: «با توجه به اینکه وزارت آموزش‌وپرورش یک خانواده بسیار بزرگی است، فکر می‌کردم که طرح رتبه‌بندی به ما یک دورنما و تصویری بدهد از اینکه معلمان در عالم تدریس و معلمی، کدام‌یک بالاتر و کدام پایین‌تر از همکارانش است.
اما آنچه اتفاق افتاد و در گفتگو با سایر همکارانم احساس کردم، این بود که اصلا چنین خبری نیست. یعنی می‌دیدم همکاری که بسیار خوب کارش را انجام می‌دهد و سابقه بالایی دارد، اما رتبه‌اش خوب نبود و درعین‌حال همکاری را داشتم که سابقه کاری چندانی ندارد و شاید حتی به اندازه همکار دیگرم مسلط به کارش نباشد، ولی با آن همکارم هم‌رتبه شده است.
مساله دیگر این بود که همه مدارک را ما باید مدام در سامانه آپلود می‌کردیم، درحالی‌که اکثر مدارک ما را خود آموزش‌وپرورش صادر کرده است. مدارکی مانند تقدیرنامه یا گواهی ضمن‌خدمت. این موارد را می‌شد در یک سامانه متصل به سامانه اصلی وارد کرد و بسیار هم راحت‌تر بود. حتی اشتباهاتی که برای خود من و همکاران دیگرم پیش آمد هم به‌وجود نمی‌آمد، اما می‌بینید که هنوز منتظر هستم تا جواب اعتراضم بیاید؛ چراکه دلیل اصلی‌اش این بود که من متوجه نبودم کدام مدرک را در کدام قسمت بارگذاری کرد. باید از اول روند روشن‌تر می‌شد یا حداقل گواهی مدارکی که از خود سازمان دریافت کرده بودیم را خود سازمان در پنل‌هایمان اعمال می‌کرد.
مورد بعدی هم این است که روند رتبه‌بندی بسیار طولانی شد، ولی ما هنوز خروجی درستی از طرح رتبه‌بندی نگرفتیم. همچنین از دیگر موارد مبهم در بارگذاری مدارک این بود که ما باید مدارک پیش از شهریور ۱۴۰۰ را در سامانه برای رتبه‌بندی بارگذاری می‌کردیم. وقتی ما در سال ۱۴۰۲ هستیم چرا نباید مدارک و گواهی‌های پس از تاریخ شهریور ۱۴۰۰ برای رتبه‌بندی‌مان اعمال شود؟ مثلا حتی تقدیرنامه یک مهر ۱۴۰۰ هم در سامانه پذیرفته نمی‌شد و اخطار می‌داد که تا شهریور ۱۴۰۰ مورد پذیرش است.
در میان همکارانم من رتبه یک بودم. یک همکار با ۲۵ سال سابقه و معاونت داشتم که در کارش ماهر بود، اما رتبه ۲ بود. رتبه‌بندی‌ها اصلا برایمان قابل هضم نبود و نمی‌دانستیم دقیقا بر چه اساسی است؟ همچنین از موارد دیگر این است که من دو کتاب تصویرگری کرده‌ام، اما در بین بارگذاری امتیاز کتاب، فقط گزینه مولف بود و گزینه تصویرگر نداشت تا بتوانم از امتیاز این کارم استفاده کنم.»
رتبه‌بندی معلمان؛ زحمت هدررفته آموزش‌وپرورش
علی فلاحت‌کار، دبیرکل جمعیت در رابطه با رتبه‌بندی معلمان گفت: «به‌نظر من اساس رتبه‌بندی غلط بوده است؛ چراکه آموزش‌وپرورش یک نظام مالی مستقر کرده و گفته است که می‌خواهم با استقرار یک نظام سنجش، معلم پرکارم را از معلم متوسط جدا کنم. از طرف دیگر میانگین دریافتی معلمان پایین بوده است. یعنی آمدند میانگین دریافتی معلمان را با ارتقای رتبه شغلی‌شان گره زدند.
گره زدن این دو مولفه اساسا غلط است. مجلس فعلی و قبلی توقعی را به‌وجود آورد که این افزایش حقوق باید اتفاق بیفتد که توقع درستی هم بوده است. اما اگر واقعا آقایان دلسوز بودند به‌جای استقرار نظام رتبه‌بندی که یک عرصه رقابت ضدتربیتی برای افزایش حقوق باز کرد، یک نظام ترمیم مستقر می‌کردند. وقتی قرار بود یک مبلغی اضافه شود، آن مبلغ را می‌شد از طریق فوق‌العاده‌ویژه‌ها اضافه کرد. شروع این بازی در مجلس انتها ندارد و میزان رضایت‌مندی را افزایش نخواهد داد. این مدلی که پیاده شده کاملا یک مدل پروپاگانداست.
معلم هم بازیچه شده است. در رتبه‌بندی و فرآیندهایش، به‌نظرم اینکه گفته می‌شود بی‌عدالتی اتفاق افتاده، این‌گونه نبوده است. اشکال کجاست؟ به‌نظرم در بارگذای مدارک است. یعنی بخش اصلی کوتاهی‌ها، در بررسی مدارک نیست. کوتاهی در توجیه نشدن معلمان در بارگذاری مدارک است. این دو با یکدیگر بسیار متفاوتند. همکار وارد سامانه می‌شده، دو مدرکی که یک ۶ امتیاز مشترک دارد را در چند جا بارگذاری می‌کرد و خیال می‌کرد که امتیاز بالا دریافت کرده. این موارد توجیه نشده است، اینجاست که خلأ یک روابط‌عمومی که بتواند اقتضائات را درک کند و با قالب‌های متناسب آن را به معلمان انتقال دهد کاملا محسوس است.
البته به‌طورکلی مساله رتبه‌بندی فراتر از اینهاست. باید بررسی کنیم کاری که صورت گرفته واقعا منزلت اجتماعی معلم را بالا برده یا خیر؟ این اتفاق بزرگی بود و اینکه بعد از ۱۰ سال شعار دولت‌ها ومجلس‌ها بالاخره عدد قابل‌توجهی برای رتبه‌بندی اختصاص پیدا کند کار بزرگی است. اما چه چیزی باعث می‌شود که این زحمت هدر برود؟ اینکه این امر را به منزلت اجتماعی معلم گره بزنید و معلمان را در یک رقابت بیهوده و ضدتربیتی بیندازید.»