به گزارش نبض بازار، سیاست‌های جهانی و ملی برای مدیریت پایدار پسماند، سال‌ها باقی مانده است، بنابراین شهر‌ها باید مسئولیت اعمال تغییرات را بر عهده بگیرند. شهر‌ها دستورالعمل‌های خود را برای تغییر سنتی پسماند، تعیین می‌کنند و بر روی کار به سوی سیستم بدون زباله تمرکز می‌کنند. سانفرانسیسکو، پیشرو در زمینه تولید زباله‌های صفر در ایالات متحده، برنامه مشخص را اعمال کرده است تا ۸۰ درصد زباله‌های خود را از محل‌های دفن زباله دور نگه دارد.

همانطور که شهر‌های سراسر جهان ایده‌های جدید مدیریت زباله را آزمایش می‌کنند، می‌آموزند کدامیک کارایی دارد و کدامیک فاقد کارایی است. به اشتراک گذاری این پیشرفت‌ها می‌تواند به پیشبرد ابتکارات جهانی بیشتر کمک کند. در اینجا فقط چند روش وجود دارد که مکان‌های مختلف به بحران زباله پاسخ می‌دهند.

مر‌دم و سازمان‌ها هر یک باید سهم خود را انجام دهند. شهر‌ها فقط می‌توانند کار‌های زیادی را به تنهایی انجام دهند. بسیاری از این برنامه‌ها بدون استقبال عمومی متوقف می‌شوند. افرادی که مایل به پیاده‌سازی سیستم‌های جدید برای جداسازی زباله‌های خود هستند، لازم است تا تغییری ایجاد کنند.

سعی کنید خودتان کمپوست کنید یا از خدمات ارائه شده توسط شهرتان استفاده کنید. بررسی کنید تا مطمئن شوید که مواد خطرناک را دور نمی‌اندازید و سعی کنید آن‌ها را به درستی دور بیندازید.

گام‌های کوچکی مانند این، امکان بهبود در سطح شهر را فراهم می‌کند که سپس می‌تواند به سطوح ملی و جهانی گسترش یابد. همه چیز از ما شروع می‌شود.

پنج روشی که شهر‌ها می‌توانند زباله‌ها را پایدارتر، مدیریت کنند عبارتست از:

١) تولید انرژی از زباله: در کپنهاگ، دانمارک. یکی از راه‌های منحرف کردن زباله از محل‌های دفن زباله، سوزاندن آن‌ها است. نیروگاه‌هایی که معمولاً به سوخت‌های فسیلی متکی بوده و می‌توانند در عوض از زباله برای تولید برق و گرما استفاده کنند، اگرچه یک راه حل به ظاهر ساده است، اما منتقدان استدلال می‌کنند که روش دفع ارزش هزینه را ندارد و مقادیر بالای انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را موجب می‌شود. کپنهاگ محل استقرار نیروگاه انرژی زائد به نام کپن هیل است که دارای یک شیب سبز بزرگ است که برای اسکی در زمستان و پیاده روی در ماه‌های گرمتر استفاده می‌شود. کپن‌هیل سالانه ۴۵۰۰۰۰ تن زباله را به انرژی می‌سوزاند و بیش از ۳۰۰۰۰ خانه را با برق و ۷۲۰۰۰ خانه را گرم می‌کند.

کپن‌هیل با دیگر نیروگاه‌های تبدیل زباله به انرژی متفاوت است، زیرا در حال کار بر روی راه‌هایی برای جذب انتشار گاز کربن و ذخیره یا بازیافت آن‌ها است. کپن‌هیل حدود ۹۹ درصد از ساختمان‌های کپنهاگ را گرم می‌کند. همچنین برای کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی که منابع کمیاب هستند، تلاش می‌کند. موفقیت در دانمارک سایر شهر‌ها را بر آن داشت تا به اجرای این سیستم نیز فکر کنند.

۲) برنامه‌های پرداخت به اندازه تولید زباله خانوار‌ها را اجرا کنید. محبوبیت برنامه‌های پرداخت به اندازه تولید زباله خانوار‌ها در حال افزایش است. جوامعی که این طرح‌ها را ندارند، حذف زباله را با پول مالیات دارایی تامین می‌کنند. هیچ انگیزه‌ای برای خانوار‌ها وجود ندارد که میزان زباله تولیدی خود را کاهش دهند. برنامه‌های پرداخت هزینه از ساکنان کیف، پول دریافت می‌کنند. افراد باید کیسه‌های زباله رنگی خاص یا برچسب‌هایی را برای چسباندن به قیمت ۱ تا ۲ دلار خریداری کنند. تعیین هزینه برای حذف زباله هیچ تفاوتی با دریافت هزینه برای سایر تاسیسات ندارد. این کمک می‌کند تا مصرف کنندگان از مصرف خود آگاه شوند و می‌تواند تأثیر قابل توجهی داشته باشد. نیوهمپشایر در حال حاضر مزایایی را از برنامه پرداخت به اندازه تولید زباله خانوار‌ها بیان میکند. وی داده‌های ۳۴ شهر با این برنامه را با شهر‌هایی که این برنامه را نداشتند مقایسه کرد و دریافت که ۴۲ تا ۵۴ درصد زباله‌ها را کاهش می‌دهد. این طرح ساده افراد را در قبال زباله‌های خود مسئول‌تر می‌کند و به کاهش بار روی محل‌های دفن زباله کمک می‌کند.

۳) راه‌هایی برای بازیافت زباله‌های خطرناک بیابید. دفع زباله‌های خطرناک دشوار است و مواد شیمیایی مضر را به جو فضا، اضافه می‌کند. بخشی از مشکل این است که بسیاری از مصرف کنندگان نمی‌دانند مواد خطرناک چیست و می‌توانند اقلام بالقوه مضر را به زباله‌های معمولی خود بیاندازند. این محصولات می‌توانند فلزات و مواد شیمیایی سمی را وارد جو و خاک کنند و بر کیفیت هوا، غذا و آب تأثیر بگذارند. به منظور حفاظت از محیط زیست، زباله‌های خطرناک باید به طور پایدار مدیریت شوند. شهر‌ها باید به ساکنان درباره خطرات پرتاب این وسایل روزمره در زباله هایشان آموزش دهند.

اقلام خطرناک رایج عبارتند از کارتریج چاپگر، لامپ، مایعات خودرو، باتری و لاک ناخن. بهترین راه برای بازیافت این محصولات، بردن آن‌ها به مکانی است که برای درمان مناسب آن‌ها طراحی شده است. به عنوان مثال، برخی از فروشگاه‌های سخت افزار باتری‌ها را برای بازیافت مصرف می‌کنند. قرار دادن سیستم‌های بهتر و سازگارتر برای خانواده‌ها برای بازیافت اقلام خطرناک خود می‌تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. علاوه بر این، همان نوع مراقبت در مدیریت زباله‌های خانگی برای مراقبت‌های بهداشتی نیز اعمال می‌شود. زباله‌های پزشکی باید به طور پایدار مدیریت شوند، از جمله استفاده از سطل‌های رنگی و محصولات قابل بازیافت، در صورت امکان. مدیریت زباله‌های ناشی از مراقبت‌های بهداشتی همچنین می‌تواند از محیط زیست در برابر سموم تولید شده توسط زباله‌های پزشکی خطرناک محافظت کند.

۴) زباله دان‌های مجهز به هوش مصنوعی نصب کنید. یکی از مشکلات مدیریت پسماند معمولی این است که کامیون‌های کمپرسی زباله‌ها را بر اساس یک برنامه زمان‌بندی مشخص جمع‌آوری می‌کنند، اغلب چند بار در هفته، صرف نظر از اینکه پر و آماده تخلیه هستند یا نه، انواع مختلف اقلامی که در این زباله‌دان‌ها ریخته می‌شوند نیز مشکل ایجاد می‌کنند.

مواد خطرناک، ضایعات مواد غذایی و بازیافت، اغلب زمانی که راه‌های بهتر و ایمن تری برای دفع آن‌ها وجود داشته باشد در این ظروف قرار می‌گیرند. شهر میامی در حال آزمایش یک سیستم جدید برای مدیریت زباله در سطح زباله‌دان می‌باشد. در این شهر زباله‌دان‌های مجهز به هوش مصنوعی را در سراسر شهر نصب کرده است که زمان پر شدن آن‌ها و انواع زباله‌ها را بررسی می‌کنند. این روش جدید به این معنی است که کامیون‌ها فقط زمانی زباله‌ها را جمع‌آوری می‌کنند که ظرف پر باشد، و در صورت غیرضروری از انتشار کربن ناشی از رانندگی صرفه‌جویی می‌کند. میامی همچنین از این فناوری برای آموزش ساکنان ساختمان‌هایی استفاده کرده است که به طور مداوم زباله‌ها را در سطل زباله می‌ریزند که باید به درستی بازیافت، کمپوست یا دفع شوند.

۵) بهبود سیستم‌های طبقه بندی زباله: یافتن روش‌های بهبودیافته برای تفکیک زباله از موادی که قابل استفاده مجدد و بازیافت هستند، می‌تواند به کاهش بار روی محل‌های دفن زباله کمک کند. حذف مواد قابل بازیافت، دفع صحیح زباله‌های خطرناک و صرفه جویی در مواد غذایی برای کمپوست کردن، همگی مفید هستند. با این حال، شهر‌ها با اجرای سیستمی که انواع مختلف زباله‌ها را پوشش می‌دهد، مشکل دارند.

سونگدو، کره جنوبی، گام‌های بلندی در تبدیل شدن به زباله‌های صفر برداشته است. این کار را از طریق سیستم لوله‌هایی انجام می‌دهد که از خانه‌ها به مناطق پردازش زباله ضروری هدایت می‌شوند.

خطوط مختلف برای انواع مختلف زباله است.

سانفرانسیسو سیستم جمع آوری زباله خود را با داشتن سه سطل زباله در کنار خیابان به جای یک سطل، بهبود بخشیده است. هر یک ظرف برای زباله، مواد قابل بازیافت و کمپوست وجود دارد.