به گزارش نبض بازار،عضو هیات علمی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی در باره زلزله اخیر در ملارد گفت احتمال داده می‌شود جنبائی نقطه انتهائی شرقی گسله چاقو موجب رخداد این زمین لرزه باشد. با توجه به طول گسل احتمالی مسبب زلزله، توان لرزه‌زائی بالائی برای آن تخمین زده نمی‌شود.
علی بیت‌اللهی در کانال تلگرامی خود نوشت: براساس اعلام مرکز لرزه نگاری موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، زمین لرزه‌ای با بزرگی ۳.۹ در مجاورت غربی ملارد رخ داد (در فاصله ۵ کیلومتری غربی محدوده مرکزی ملارد). عمق کانونی برآورد شده برای این رخداد ۸ کیلومتر و ساعت وقوع آن ۱۰:۲۸:۳۹ به وقت محلی است.
وی افزود: فاصله مستقیم رومرکز زلزله ۳.۹ ملارد، با محدوده مرکزی تهران حدود ۵۰ کیلومتر و از نقطه دریاچه شهدای خلیج فارس منطقه ۲۲ تهران، ۳۰ کیلومتر است. در محدوده اطراف رومرکز و در شرق آن شهر جدید اندیشه و شهریار واقع شده و در غرب رومرکز زلزله شهرک صنعتی صفادشت قرار دارد. نقطه رومرکزی زلزله با محدوده مرکزی شهر کرج نیز حدود ۳۰ کیلومتر فاصله دارد.
بیت‌اللهی تاکید کرد: احتمال می‌رود زمین لرزه مذکور، در ساختمان‌های مرتفع واقع در ساختگاه‌های نرم در غرب تهران و جنوب کرج احساس شده باشد. رومرکز زلزله در جنوب امتداد گسل اشتهارد (حسامی، پژوهشگاه زلزله) و در راستای امتداد گسل چاقو (شیخ الاسلامی و همکاران، سازمان زمین شناسی) واقع شده است.
وی افزود: احتمال داده می‌شود جنبائی نقطه انتهائی شرقی گسله چاقو موجب رخداد این زمین لرزه باشد. با توجه به طول گسل احتمالی مسبب زلزله، توان لرزه زائی بالائی برای آن تخمین زده نمی‌شود. بخش شرقی شهریار، ملارد، اندیشه و بطور کلی جنوب کرج، محدوده‌ای تکتونیزه با گسله‌های نه چندان بدقت شناسائی شده است و ضرورت دارد شناسائی دقیق و میدانی گسله‌های این محدوده و پایش لرزه‌ای آن‌ها با توجه به تمرکز جمعیتی موجود در محدوده، بطور جدی در دستور کار قرار گیرد.
تاریخچه گسل اشتهارد
سامانه گسله شمال تهران با طول تقریبی ۱۰۰ کیلومتر، گسلی فعال است که متوسط دوره بازگشت زلزله‌های روی این گسل حدود سه هزار و پانصد سال است. ممکن است زلزله ۱۱۷۷ میلادی (شرق بوئین زهرا- اشتهارد) ناشی از فعالیت این سامانه گسلی بوده باشد. زمین‌لرزه باستانی در حدود سه هزار و دویست سال قبل در اثر جنیایی این گسل رخ داده است. گسل شمال تهران توان ایجاد زمین‌لرزه‌های با بزرگای بیش از ۷ تا ۷.۵ را دارد. بر اساس شواهد از وقوع زمین‌لغزش‌های بزرگ روی این گسله می‌توان رخداد توان لرزه‌زایی- با بزرگای ۷.۵ تا ۷.۸ را نیز برای گسل شال تهران لحاظ کرد.
پهنه رومرکز مهلرزه‌ای زلزله دهم شهریور ۱۳۴۱ بوئین‌زهرا در راستای پهنه گسله ایپک واقع شده است. قطعه‌ای از گسل زمین‌لرزه‌ای ایپک که در زمین‌لرزه ۱۰/۶/۱۳۴۱ (و احتمالاً در سال ۵۵۶ خورشیدی) فعال شده است در حد فاصل بین این تلاقی‌های ساختاری در خاور اشتهارد تا جنوب بوئین زهرا و شمال آبگرم واقع است.
قطعات گسله زمین‌لرزه‌ای ایپک در راستای مرز بین کوه و دشت در جنوب دشت قزوین و در جنوب بوئین زهرا و در ادامه روند گسل جنوب اشتهارد (به سوی باختر) و به موازات گسل قدیمی ایپک در مرز پستی و بلندی یاد شده مشاهده شد. قطعه گسل‌های زمین‌لرزه‌ای در زمان زمین‌لرزه با گسیختگی‌های سطحی و تغییرمکان‌های قائم (بخش جنوبی بالا آمده بود) و راستالغز چپگرد به صورت ناپیوسته مشهود بوده است.