به گزارش نبض بازار، در موضوع توافق ایران و عربستان، دلایل تهران برای گسترش روابط خود در منطقه آشکار است، اما واقعا طرف سعودی چرا راضی به این توافق شد؟

توافق عربستان و ایران در پکن که یک رخداد غیرمنتظره در سپهر سیاسی جمهوری اسلامی تلقی می‌شود، بازخورد بسیار مهمی در تغییر شطرنج سیاسی منطقه خواهد داشت. این توافقنامه راهبردی که تضمین کننده آن یکی از بزرگترین کشور‌های اقتصادی و نظامی جهان یعنی چین است، آورده‌های اقتصادی، امنیتی و سیاسی برای کشور‌های غرب آسیا و خلیج فارس در پی دارد.

توافق عربستان و ایران در حقیقت نتیجه یک نیاز منطقه‌ای است، زیرا تنش‌های ۷ ساله ریاض و تهران که عامل آن دخالت‌های خارجی است، ظرفیت و توانمندی توسعه عمرانی بسیاری از کشور‌های منطقه را تحت تاثیر قرار داد.

صرفنظر از بهره‌های اقتصادی ۳ کشور چین، ایران و عربستان، توافقنامه پکن موجب دگرگونی ژئوپلیتیکی غرب آسیا خواهد شد، زیرا حضور چین در منطقه به کاهش نفوذ آمریکا منجر خواهد شد. عربستان سعودی که ده‌ها سال زیر چتر حمایتی آمریکا قرار داشت طی سال‌های اخیر به این نتیجه رسید که همراهی با سیاست‌های آمریکا هزینه‌های بسیار بالایی به لحاظ مالی، سیاسی و امنیتی برای ریاض به دنبال دارد.

باج ۵۰۰ میلیون دلاری دونالد ترامپ، رئیس جمهوری سابق آمریکا و به کارگیری عنوان توهین‌آمیز «گاو شیرده» برای یک کشور مسلمانی مانند عربستان و مشخصا محمد بن‌سلمان، ولیعهد جوان و جویای قدرت این کشور سنگین بود. محمد بن‌سلمان پس از ورود به چرخه قدرت به خوبی دریافت که رسیدن به افق توسعه ۲۰۳۰ که عربستان را از یک کشور بسته سنتی به یک کشور فوق مدرن تبدیل کند نیازمند یک حاشیه امن منطقه‌ای است.

جنگ ۷ ساله عربستان علیه یمن که بیش از ۳۵۰ میلیارد دلار برای عربستان هزینه به همراه داشته به توقف طرح توسعه افق ۲۰۳۰ محمد بن‌سلمان منجر شد.

همچنین رسانه‌های گسترده وابسته به عربستان که تمام توان تخریبی خود را در حوادث پائیز گذشته ایران به کار گرفتند نتوانستند ایران را درگیر یک  بحران داخلی کنند و لذا با ناکامی مواجه شدند.

این موضوع موجب شد تا محمد بن‌سلمان، ولیعهد عربستان به این نتیجه برسد که سیاست‌های تهاجمی علیه ایران و همراهی با آمریکا و رژیم صهیونیستی دستاوردی برای عربستان به همراه نخواهد داشت؛ لذا «شی جین پینگ»، رئیس جمهوری چین با قابلیت‌های بالای سیاسی و با بهره‌گیری از شم اقتصادی و سیاسی خود متوجه شد که عربستان قصد دارد تا سیاست‌های منطقه‌ای و جهانی خود را تغییر دهد.

با توجه به آنچه گفته شد عربستان سعوی و بن سلمان نیز دلایل کمی برای تنش زدایی با ایران نداشتند وخواست مشترک دو کشور منجر به امضای این توافق شد.