به گزارش نبض بازار، ساختمانی ۱۰ طبقه در خیابان بهار که پیش از این پلمب شده بود، اما پلمب آن شکسته و به انبار تبدیل شده بود دچار آتش‌سوزی شد تا آتش‌نشانان پایتخت را راهی عملیاتی سخت و نفس‌گیر کند. در جریان عملیات اطفای این حریق گسترده یکی از آتش‌نشانان به شهادت رسید.
ساعت ۱۰:۲۲ دیروز (شنبه) به آتش‌نشانی تهران خبر رسید که ساختمان شماره ۱۵۳ واقع در خیابان بهار که ۱۰ طبقه دارد دچار آتش‌سوزی شده است.
اولین گروه از آتش‌نشانان در زمانی کمتر از ۴ دقیقه توانستند خود را به محل حادثه برسانند. بررسی‌های اولیه از گستردگی این حادثه حکایت داشت و نشان می‌داد آتش‌سوزی در طبقات زیرین ساختمان رخ داده است. به همین دلیل آتش‌نشانان از ایستگاه‌های دیگر نیز همراه با نردبان هیدرولیکی، خودروی حامل تجهیزات تنفسی و تانکر آب خود را به محل حادثه رساندند و شمار ایستگاه‌های اعزامی به ۶ رسید.
آغاز عملیات
سیدجلال ملکی، سخنگوی آتش‌نشانی تهران که در محل وقوع حادثه حضور داشت در این‌باره به همشهری گفت: با حضور آتش‌نشانان در محل، مشاهده شد که این ساختمان دارای ۷ طبقه روی زمین و ۳ طبقه زیر سطح زمین است و آتش‌سوزی در طبقات زیرین اتفاق افتاده است و همین موضوع عملیات اطفای حریق را با دشواری مواجه کرده بود. با وجود این عوامل آتش‌نشانی همزمان با قطع جریان گاز و برق محل با تقسیم شدن به ۲ گروه عملیات خود برای اطفای حریق و نجات افراد را آغاز کردند.
عملیات اطفای حریق در شرایطی آغاز شده بود که آتش‌نشانان هنوز به‌درستی نمی‌دانستند که چه وسایلی در آتش می‌سوزد، اما آنطور که ساکنان محل می‌گفتند در طبقات پایین تعداد زیادی صندلی و باتری قرار داشت.
سخنگوی آتش‌نشانی تهران درباره ادامه عملیات گفت: یک گروه از آتش‌نشانان در همان دقایق اولیه ۱۰ نفر را که در طبقات بالایی ساختمان حضور داشتند از میان دود و شعله‌های آتش نجات داده و به فضای باز منتقل کردند و همزمان گروه دیگر از آتش‌نشانان نیز خود را به کانون حریق در زیرزمین این ساختمان قدیمی رسانده و عملیات خود برای خاموش کردن آتش را آغاز کردند.
آخرین تصویر از شهید رضا دارابی
جدال با دود و آتش
میزان دود و حرارت در طبقات منفی‌یک، منفی ۲ و منفی۳ به‌حدی بود که آتش‌نشانان با وجود تجهیزات ویژه به‌سختی می‌توانستند حتی به آنجا نزدیک شوند و شواهد نشان می‌داد این ساختمان قدیمی فاقد سیستم اطفا یا اعلام حریق است. با وجود این، آن‌ها با شجاعت به دل آتش زدند. ملکی در این‌باره گفت: دود و حرارت طبقات منفی به حدی بود که آتش‌نشانان نمی‌توانستند زمان زیادی در آنجا بمانند و با تدابیری که اندیشیده شد، همکارانم به‌صورت گروه‌گروه به آنجا اعزام شده و بعد از دقایقی نیرو‌های دیگری جایگزین‌شان می‌شدند و به این ترتیب با اقدامات انجام شده از سرایت شعله‌های آتش به طبقات بالایی جلوگیری شد.
گروه‌های آتش‌نشان به نوبت وارد طبقات زیرین ساختمان می‌شدند و در میان حجم انبوه دود، تلاش می‌کردند حریق را اطفا کنند. این تلاش‌ها پس از ساعت‌ها نتیجه داد و در طبقات منفی‌یک و منفی ۲ حریق مهار شد، اما هنوز طبقه منفی ۳، در آتش می‌سوخت و با توجه به حجم آتش‌سوزی، رسیدن به آنجا برای آتش‌نشانان به عملیاتی نفس‌گیر تبدیل شده بود.
حادثه هولناک
هوا تاریک شده بود، اما عملیات اطفای حریق همچنان ادامه داشت. گروهی از آتش‌نشانان برای جدال با آتش وارد ساختمان شده بودند که در این هنگام حادثه‌ای هولناک رخ داد. یکی از آتش‌نشانان به نام رضا دارابی، زمانی که در تاریکی مطلق و در میان دود جلو می‌رفت، ناگهان به داخل چاهک آسانسور سقوط کرد و ناپدید شد.
حادثه در چشم‌برهم‌زدنی رخ داد و ظاهرا آسانسور در محلی که حادثه رخ داد در نداشت و به همین دلیل آتش‌نشان دارابی به داخل چاهک سقوط کرد.
اشکهای آرام آتش نشانان برای همکار شهیدشان
به‌دنبال این حادثه، سایر آتش‌نشانان عملیات برای نجات همکار خود را آغاز کردند. عملیاتی که چند ساعت طول کشید و در نهایت آن‌ها موفق شدند پیکر رضا دارابی را از طبقه منفی ۳ به بیرون کشیده و با آمبولانس اورژانس به بیمارستان منتقل کنند.
هر چند در لحظات اولیه نجات، نبض آتش‌نشان فداکار هنوز می‌زد، اما شدت صدمات به‌حدی بود که متأسفانه دقایقی بعد جانش را از دست داد وبه شهادت رسید.
یکی از همکاران او که در محل حادثه حضور داشت با چشمانی اشکبار به همشهری گفت: رضا دارابی بیش از ۲۰ سال سابقه کار داشت و رئیس ایستگاه ۱۲۰ آتش‌نشانی بود. او ۲ پسر دارد که حالا نمی‌دانم چطور باید با غم ازدست‌دادن پدرشان کنار بیایند.
لحظه بیرون آوردن پیکر شهید رضا دارابی
رضا دارابی رئیس ایستگاه ۱۲۰ آتش‌نشانی تهران شب گذشته در ساختمان ۱۵۳ بهار تهران در اثر سقوط در محوطه آتش سوزی شهید شد.
دارابی شهید این آتش سوزی تلخ بود که قبل از اعزام به بیمارستان شهید شد.
همکاران او بعد از شهادتش گوشه‌ای از خیابان آرام به گونه‌ای که به عملیات آسیبی وارد نشود، گوشه‌ای از خیابان گریه می‌کردند.
