موضوع خصوصیسازی دو باشگاه محبوب تهرانی، از سال ۱۳۷۸ تا کنون مطرح بوده است. در این سالها بارها وعده عرضه اولیه آنها در بازر سرمایه نیز تکرار شده، حتی فرهاد دژپسند، وزیر پیشین امور اقتصادی و دارایی، سال گذشته از عملی شدن این وعده در دهه فجر خبر داده بود اما مثل همیشه اتفاق خاصی رخ نداد.
این بار هم حمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان دولت سیزدهم گفته است استقلال و پرسپولیس تا دو ماه دیگر خصوصی میشوند و بخشی از سهام آنها نیز به بازار سرمایه میرود. به گفته او مقدمات کار را دولت قبل انجام داده و سیدابراهیم رئیسی، رئیسجمهور هم با این انتقال موافق است.
این در حالی است که سرخابیهای تهران با مشکلات ساختاری از جمله ارقام بالای بدهی و زیان انباشته، پروندههای باز در فیفا، نداشتن برخی امکانات اولیه و صورتهای مالی و قراردادهای غیرشفاف اسپانسری مواجه هستند. در این شرایط چقدر میتوان به عملی بودن چنین وعدهای خوشبین بود؟
پیام الیاسکردی، کارشناس بازارهای مالی معتقد است شرایط اقتصادی کشور به سمتی میرود که احتمالا دولت این بار در عملی کردن وعده خود جدی است؛ با وجود این نمیتوان مطمئن بود نتیجه کار به نفع دو باشگاه و مردم باشد.
او با اشاره به هزینههای سنگین استقلال و پرسپولیس برای دولت و درآمدزا نبودن این دو باشگاه به تجارتنیوز میگوید: در همه سالهای گذشته، محبوبیت این دو تیم، موقعیت اجتماعی و سیاسی آنها و منافع اقتصادی که برای عدهای داشتهاند، مانع شده است که دولت حاضر شود حتی نیمی از مالکیت سرخابیها را به شرط حفظ مدیریت خود، به مردم واگذار کند.
الیاسکردی میافزید: اما به نظر میرسد شرایط اقتصادی کشور باعث شده است موضوع خصوصیسازی این دو باشگاه جدی شود و دولت تصمیم بگیرد به سرعت آن را عملی کند.
به اعتقاد این کارشناس بازارهای مالی، احتمالا بخش کوچکی از مالکیت استقلال و پرسپولیس به مردم منتقل میشود اما دولت مدیریت خو را حفط میکند و سهامدار اصلی باقی میماند.
او میافزاید: اگر در آینده شرایط اقتصادی بهبود یافت، ممکن است دولت با افزایش سرمایه، سهم مالکیت مردم را کاهش دهد ولی اگر باز هم به تامین مالی نیاز داشت، سهم بیشتری را به بازار عرضه میکند.
الیاسکردی در اینکه سرمایه حاصل از واگذاری یا فروش سهام استقلال و پرسپولیس به داخل این باشگاه تزریق شود نیز تردید دارد.
او به تجارتنیوز توضیح میدهد: با توجه به اینکه دولت با تبصرههایی، در عمل مالک این دو باشگاه است، باید دید آیا سرمایه به دست آمده از این عرضه اولیه صرف تامین مالی مورد نیاز بخشهای دولتی میشود یا به افزایش امکانات این دو باشگاه اختصاص مییابد.
این کارشناس بازارهای مالی میافزاید: استقلال و پرسپولیس، به ویژه آبیپوشان، کمبودهای زیادی دارند که گاهی حتی شامل زمین تمرین هم میشود. آنها بر خلاف بسیاری از باشگاههای حرفهای دنیا، فاقد استادیوم اختصاصی و زیرساختهای قابل قبول درمانی، بدنسازی، آموزشی و طرفداری هستند.
الیاسکردی ادامه میدهد: سرخابیها همچنین مشکلات زیادی در زمینه درآمدزایی دارند و صورتهای مالی و حتی قراردادهای تبلیغاتی و اسپانسری آنها شفاف نیست. اگر عرضه سهام به حل این چالشها و افزایش شفافیت کمک کند میتواند اقدام موثری باشد.
او تاکید میکند: تجربه نشان داده است که نمیتوان چندان به عملی شدن این امور امیدوار بود. حتی اگر تامین مالی ناشی از فروش سهام به باشگاه تزریق شود، آنها احتمالا این سرمایه را صرف انعقاد قراردادهای کلان با مربیان و بازیکنان میکنند و بعید است از آن برای تکمیل زیرساختهای خود بهره ببرند.